VV Spijkenisse: Roemruchte amateurclub werd bijna 50 jaar geleden onverwacht landskampioen

Linksback met kiespijn

Voor het zover is heeft Aren Buvens iets af te handelen. De linksback heeft kiespijn en die wordt alsmaar erger. De kaak is opgezwollen. “Ik had een enorme ontsteking. Ik ben ’s avonds op de ’s-Gravendijkwal naar de tandarts gegaan die weekenddienst had. Er was maar één remedie: trekken.”

Een dag later staat hij in de basis. Volgens de krantenverslagen is het een gezapige wedstrijd. Even dreigt de ontmoeting te ontsporen. “Cor Zwartepoorte, onze voorstopper, pakte een tegenstander hard aan. Toen er korte tijd later nog een speler van Emmen tegen de vlakte ging, sloeg de vlam in de pan”, herinnert Aren Buvens zich. Scheidsrechter Van der Molen sust de boel.

Broer van Gerard Meijer

“Het was best wel warm”, herinnert aanvoerder en laatste man Nico Hokke zich. “Verzorger John Meijer, de broer van Feyenoorder Gerard, deelde in de rust zouttabletten uit. Bij ernstige blessures konden we trouwens ook naar Gerard.”

Rien van Zanten (14-4-1948) wordt met DCL in het seizoen 1973-1974 kampioen in de vierde klasse H zondag. Aan het einde van het kampioensfeest heeft hij een mededeling: de spits (26) vertrekt naar vv Spijkenisse. Daar speelt zijn vriend Cees Jansen al. Het nieuws slaat als een bom in bij de club aan de Oldegaarde. Vader Van Zanten is voorzitter, moeder staat achter de bar.Na 23 goals voor Spijkenisse wordt Rien begeerd. Hij kiest voor Excelsior en speelt een jaar in de eredivisie (3 goals). De Kralingers degraderen. Van Zanten keert terug naar Spijkenisse, dat dan achter IJsselmeervogels tweede is geworden. Later vertrekt hij naar De Musschen.

Emmen begint goed, komt op voorsprong, maar Spijkenisse knokt zich terug in de wedstrijd. Cees Jansen en Cor Barendregt draaien de score om (1-2). Emmen maakt nog gelijk. Tien minuten later zorgen weer Barendregt en Harry Koopman voor de 2-4 eindstand.

Brace voor Postma

Voor het zover is volgt nog een medische ingreep. Deze keer gaat het om middenvelder Hans Postma. De, volgens Buvens, strateeg van het middenveld breekt zijn arm bij een ongeluk met de motor. De arm zit in het gips. Met gips mag je niet spelen.

“Dat gips is op vrijdagavond in het toenmalige Van Dam-ziekenhuis verwijderd”, vertelt Aren Buvens. “Mijn zus was verpleegkundige, mijn zwager was arts. Die hebben het gips vervangen door een brace. Niemand wist het en niemand heeft iets gemerkt. Zondagavond, de dag na de wedstrijd, ging de arm weer in het gips.”

Postma is dus beschikbaar, maar de hoofdrol is op 14 juni voor Rien van Zanten. Maar liefst 6500 toeschouwers zien hem al snel op sportpark Schiekamp de 1-0 maken. Een mislukt afstandsschot van Joep Goedendorp verlengt de spits met de hak in het doel. Even later kan hij het duel vroegtijdig beslissen. Tot ieders verbazing schiet Van Zanten de strafschop naast.

Nog een spuit

“Rond tien uur ’s avonds was de spuit uitgewerkt”, weet Van Zanten nog. “Toen heb ik van de dokter nog een nieuwe gehad en ging ik in de kantine verder met feesten.”

‘Te mooi om waar te zijn’, ‘Alle lof voor dit Spijkenisse’ en ‘Spijkenisse, het PSV van het amateurvoetbal’ koppen de kranten die maandag. VI schrijft: ‘Spijkenisse en het simplisme’. Het ongecompliceerde van de kampioen werd geroemd. Conditie en inzet, dat waren de wapens van het elftal van trainer Ad van Dongen.

“Een vriendelijke en intelligente man”, omschrijft Aren Buvens zijn trainer. “Hij bracht het zo dat iedere speler dacht dat hij de wedstrijd voor het elftal kon winnen. Daarnaast keek zijn vrouw Janny om naar de spelersvrouwen. Zo was het een geheel.”

Atletiekclub

Toch moest Rien van Zanten heel erg wennen toen hij bij Spijkenisse aansloot. “Ik dacht dat ik lid was geworden van een atletiekclub. De eerste twee weken van de voorbereiding hebben we geen bal gezien.”

De accommodatie is ook verre van ideaal. Als de donkere dagen aanbreken trainen de spelers vaak in het licht van de lantaarnpalen die langs de Groene Kruisweg staan. Het eerste heeft geen voorrang op de andere elftallen. De warming up doen Spijkenisse en de tegenstander soms in het naastgelegen Hartelpark.

Onvergetelijk seizoen

Met de conditie wordt wel de basis gelegd voor een onvergetelijk seizoen. Spijkenisse is het jaar ervoor kampioen geworden van de tweede klasse, voor Excelsior Maassluis. Na een paar wedstrijden in de eerste klasse staat het bovenaan. Van de 24 duels worden er 17 gewonnen. Maar liefst 11 duels worden met een marge van één doelpunt verschil beslist. Vaak slaat Spijkenisse in de slotfase toe.

Rond Kerstmis raakt Spijkenisse in een dip. Thuis wordt verloren van Zwart-Wit’28, begin januari is Noordwijk op Schiekamp te sterk. Het is ook het moment dat in de krant wordt gemeld dat aanvoerder Nico Hokke bijna direct stopt. Dat heeft te maken met veranderingen op zijn werk. “Ik weet niet of die nederlagen daarmee hadden te maken”, zegt de laatste man nu. “Het probleem was snel opgelost: ik kon bij sponsor ISB, een isolatiebedrijf in Spijkenisse, aan de slag.”

Het elftal zal dat seizoen nog één duel verliezen: uit bij Noordwijk krijgt het met 4-1 slaag. “’Maar wíj worden kampioen’, heb ik nog voor de deur van de kleedkamer van Noordwijk geroepen”, herinnert Van Zanten zich.

Geweldige voorhoede

Met Cor Barendregt en Cees Jansen vormt hij een geweldige voorhoede. “Wij drieën waren eigenlijk echte spitsen. Zonder dat we de opdracht van de trainer kregen, zwierven we door de voorste linie. Dan links, dan rechts, dan in de spits. Tegenstanders hadden het er moeilijk mee.”

Hoe belangrijk zijn rol is, blijkt tijdens de tweekamp tegen DOVO om de zaterdagtitel. Als hij een bal tijdens de training wil ophalen, raakt hij bij het slootje springen geblesseerd. Van Zanten mist daardoor de thuiswedstrijd tegen DOVO (1-1).

Trainer Van Dongen wil kampioen worden. Allereerst betaalt hij de terugreis van Zwartepoorte, die op huwelijksreis naar Barcelona is. Daarna smeed hij voor de return in Veenendaal met Van Zanten een plan. De spits zal spelen, maar niemand weet dat. Pas tijdens de bespreking onderweg krijgen de spelers dat te horen. Arie van der Meer, die voor Van Zanten zou spelen, is boos. Broer Daan kalmeert hem.

Verstopt in de kleedkamer

Van Zanten verstopt zich tijdens de warming-up in de kleedkamer. Pas bij aanvang stapt hij het veld op. DOVO is verrast, Spijkenisse heeft meer zelfvertrouwen. Cees Jansen, de jeugdvriend van de spits, maakt de winnende (1-2).

Het elftal is in balans. Op het middenveld is Hans Postma het brein, Harry Koopman het loopwonder en Joep Goedendorp de man van de steekballen. Daan van der Meer en Aren Buvens zijn de aanvallende backs, terwijl laatste man Hokke voorstopper Cor Zwartepoorte het vuile werk ziet opknappen. Doelman Ad Lankhaar was eigenlijk veldspeler, maar promoveert na het vertrek van Hiddo Reijs naar het betaald voetbal tot keeper.

Paar voetbalschoenen

Geld speelt in Spijkenisse geen rol. De spelers kunnen één keer per seizoen een paar voetbalschoenen van maximaal honderd gulden halen bij sportshop Ted Moritz. Ze krijgen verder geen stuiver.

Amateurisme viert nog hoogtij. “De kracht van deze groep is ook dat ze alles zelf betalen”, vertelt trainer Van Dongen tegen de krant. De spelers betalen mee aan het trainingskamp en de busreis naar uitwedstrijden. “Toen dit seizoen een thuiswedstrijd werd afgelast, zijn de jongens spontaan gaan helpen bij de onlangs opgeleverde tribune.”

Rien van Zanten krijgt wel kilometergeld voor zijn ritjes van en naar Rotterdam-Zuid. “Ik ben na twee maanden naar Piet Slijkhuis, onze elftalleider, gegaan. Die heeft toen geregeld dat ik benzinegeld kreeg. En, in de winterstop kreeg ik op de parkeerplaats een keer honderd gulden in mijn handen gestopt. Van wie? Van zo’n boertje. Ik weet niet eens zijn naam.”

Ford Capri