De heenwedstrijd was een vermakelijk duel met bij vlagen goed voetbal en een eindstand van 3-3.
Dit keer was het niveau minder, mede doordat beide ploegen veel spelers misten om verschillende redenen. Dit was duidelijk zichtbaar op het veld, waardoor het aantrekkelijke spel van de eerdere ontmoeting niet werd geëvenaard.
Beide teams slaagden er nauwelijks in om echt gevaarlijk te worden en door de defensie van de tegenstander heen te breken. Het werd vooral een fysieke strijd, waarbij al snel duidelijk was dat de ploeg die zou scoren, waarschijnlijk ook zou winnen.
Simonshaven was in de eerste helft het dichtst bij een doelpunt. Eerst werd een treffer van Murjilsio Wezer afgekeurd wegens vermeend buitenspel, hoewel dat praktisch onmogelijk leek. Even later dacht Kasper van Bochove alsnog de 1-0 te maken, maar zijn inzet werd van de lijn gehaald. Ruststand: 0-0.
Na de pauze verbeterde het spel niet en hoewel Simonshaven probeerde voetballend kansen te creëren, waren mogelijkheden schaars. Koen de Vette en Murjilsio Wezer kregen beiden een grote kans, maar wisten niet te scoren.
Ook Vlotbrug deed een poging om iets te forceren, maar creëerde geen echt grote kansen meer. Na 90 minuten stond de terechte 0-0 op het scorebord.
