Vorig seizoen was deze wedstrijd een ongekend spannend spektakel. Deze uitvoering haalde dat niveau bij lange na niet. Het saaie eerste half uur leverde Spartaan’20 veel balverlies op, doordat Oranje Wit overal het duel zocht en bijna altijd won. Zowel individueel als in ploegverband waren de Dordtenaren veelal net een fractie sneller dan de thuisploeg.
In de 33e minuut kreeg Spartaan’20 een hoekschop te nemen die in eerste instantie werd afgeslagen. Ilyas Oulad Ali probeerde de terugstuitende bal met een volley op doel te schieten, maar raakte hem niet lekker. Oranje Wits linksback Julian Trebels (vanwege de taakverdeling bij de hoekschop op rechts geposteerd?) had ineens een vrij veld voor zich, en ging er razendsnel met de bal vandoor. Er bleek slechts 1 verdediger achtergebleven om hem af te stoppen, maar op het juiste moment legde Julian af op de mee gesprinte Mike Muijen, die Spartaans jonge doelman Jaythly Juana kansloos liet, 0-1.
Het enige dat de thuisclub er vlak voor de pauze tegenover kon stellen was een vrije trap op de paal. Natuurlijk is dat even pech hebben, maar er gebeurde te weinig om het geluk af te dwingen.
In de tweede helft zagen de toeschouwers dat de thuisclub niet bij machte was de wedstrijd om te keren. Sterker nog, Oranje Wit zette de formule van de snelle tegenaanval vaker in. Een paar maal liepen ze daarmee wel buitenspel, wat twee afgekeurde goals betekende, maar er werd ook een keer in het zijnet geschoten, waarbij sommigen een doelpunt dachten te zien.
Na een uur spelen viel de beslissing. Een handsbal werd Spartaan’20 fataal. Aanvoerder Stephan Kruithof voltrok het vonnis vanaf de stip, 0-2.
In blessuretijd bracht Mike Muijen zelfs de 0-3 op het prachtige nieuwe scorebord. Een aantal vrijwilligers had daar een hoop zwaar werk in gestopt. We hadden die mannen graag een wat feestelijker uitslag gegund, maar Oranje Wits overwinning was zeer verdiend.
