Als voetballer is Marphe Redjosetiko geen onbekende in de regio. Als voormalig jeugdspeler van Feyenoord en ervaren amateurvoetballer in de hoofdklasse, heeft hij een mooie loopbaan achter de rug, met als grootste successen het Nederlands kampioenschap en de landelijke beker met ASWH. Als trainer is hij nog minder bekend, maar als interim-hoofdtrainer bij de 1e klasser DCV timmert hij momenteel aan de weg.
Een onverwachte start
Zijn trainersloopbaan begon op een onverwacht moment. “Toen ik nog voetbalde, benaderde Hans Schinkel van XerxesDZB mij met de vraag of ik hoofdtrainer van het tweede elftal wilde worden. Ik heb daar goed over nagedacht, want zelf voetballen blijft toch het mooiste wat er is. Maar op mijn 34e besloot ik de sprong te wagen. Achteraf heb ik daar totaal geen spijt van gehad.”
Als trainer put hij veel uit zijn eigen ervaringen als speler. “Niets gaat vanzelf, je moet er hard voor werken. Dat geldt op het veld, maar ook in het dagelijkse leven. Hard werken gaat voor talent als talent niet hard werkt.” Deze mentaliteit vormt de basis van mijn aanpak, of het nu
gaat om trainingen of wedstrijden.
Na acht jaar bij XerxesDZB, waarin hij actief was als hoofdtrainer van het 2e elftal, de O23- selectie, het 1e (zondag) elftal en afgelopen seizoenen fungeerde als assistent bij de zaterdagafdeling, kwam er afgelopen zomer een einde aan zijn tijd bij de club. “De beslissing kwam vanuit XerxesDZB. Ze vonden het na acht jaar tijd voor een frisse wind en een ander gezicht voor de groep. Nog steeds erg sneu, want ik had graag de stap naar de 4e divisie nog
meegemaakt,” vertelt hij.
Een nieuw hoofdstuk bij DCV
Zijn vertrek leidde al snel tot een nieuwe uitdaging bij DCV. Hij werd benaderd door Ronald Klinkenberg en al snel volgden goede gesprekken, zowel met de clubleiding als met, de inmiddels al vertrokken, hoofdtrainer Richard den Ouden. Hoewel hij aanvankelijk als assistent begon, veranderde zijn rol snel toen de samenwerking met den Ouden werd beëindigd. “Eerlijk gezegd had ik me het seizoen heel anders voorgesteld en is het nooit leuk als de hoofdtrainer vroegtijdig vertrekt. Tegelijkertijd moesten we toch door en heb ik de uitdaging, ook na overleg met Richard, geaccepteerd. Als een hele grote verandering heb ik dit niet ervaren. Bij XerxesDZB deed ik al eerder ervaring als eindverantwoordelijke op, al was dat op een lager niveau. Daarnaast voelde ik ook het vertrouwen van de spelersgroep, de technische commissie en het bestuur. Dat was voor mij de doorslag om met deze uitdaging aan de slag te gaan.”
De afgelopen weken lijken er, met achtereenvolgend twee gelijke spelen en de eerste overwinning van het seizoen, betere tijden aan te komen. “Mijn grootste uitdaging lag in het herstellen van het plezier en de saamhorigheid binnen de groep. Voetballen kunnen we, maar het plezier moest wel echt terugkomen. Ook ben ik teruggegaan naar de basis en heb ik gewerkt aan winnaarsmentaliteit, met eenvoudige, effectieve spelvormen. Je ziet dat nu ook
terug in de resultaten.”
Spelplezier, precisie en discipline. Dat zijn zaken waarbinnen de selectie van DCV de afgelopen tijd flink op gehamerd is. “Een simpel voorbeeld: een pass moet op het juiste been met de juiste snelheid worden gespeeld. Zo train je niet alleen jezelf, maar ook je teamgenoten. Tijdens elke training probeer ik de spelers hierin uit te dagen, zorg ik voor veel herhaling met als doel dat spelers telkens weer het maximale uit zichzelf halen. Ook probeer ik ze te stimuleren om elkaar ook hierin uit te dagen. Want dit soort details maken het verschil in wedstrijden. Ik zie dat het team zich hierin prima ontwikkelt, dat ze leergierig zijn en dat
dit nu dus ook punten begint op te leveren”.
Handhaving is het doel
Met het einde van de 1e seizoenshelft in zicht komt er een wat rustigere periode aan, al is het doel van DCV duidelijk: handhaving. “Het wordt een zware klus, maar ik geloof dat het kan, hopelijk rechtstreeks en anders maar via de nacompetitie. In de winterstop hebben we de ruimte ons spel verder te ontwikkelen. We willen toe naar een verzorgde opbouw en dat we durven te voetballen om zo beter tot kansen te komen. Hiermee willen we per wedstrijd steeds meer de regie krijgen en af van het reactievoetbal dat we speelden. Want ik geloof dat we nog veel beter kunnen en merk dat de spelers hier zelf ook steeds meer in gaan vertrouwen. Dat gaat zich straks belonen. Daar ben ik van overtuigd”.
Wat de toekomst betreft, houdt Marphe zijn opties open. “Ik heb een tweejarig contract met een optie voor een derde jaar. Binnenkort gaan we evalueren en bespreken wat de plannen van de club zijn. Ik heb het in ieder geval prima naar mijn zin als hoofdtrainer, maar ik beleef dit nieuwe avontuur vooral van dag tot dag. De focus ligt echt volledig op handhaving en wat de toekomst daarna brengt, dat zien we dan vanzelf wel. Natuurlijk is het mijn ambitie, zoals bij iedere trainer, om zo hoog mogelijk te trainen en coachen. Echter heb je niet alles in eigen hand, maar voor het hoogst haalbare ga ik altijd.”
