Als je naar Vierpolders-Hermes DVS gaat, de nummers laatst en op één na laatst in de derde klasse G, moet je vooraf geen hoogstaand voetbal verwachten. Gezien de penibele stand op de ranglijst van beide ploegen verwacht je dat de trainers Arjan Vuik en Gökhan Cayir hun ploegen opdragen de boel dicht te timmeren en te loeren op een uitval. Niet verliezen is het motto en de neutrale touwschouwer zal er niet warm van worden, zo dacht ik vooraf. Het liep totaal anders. Vanaf het moment dat scheidsrechter Pieter Verwijs de boel in gang had gefloten, trokken zowel Vierpolders als het bezoekende Hermes DVS vol ten aanval.
De bal had nog geen tien omwentelingen gemaakt of Alex Semedo schoot van dertig meter op het Vierpolders doel. Luttele minuten later deed hij het nog een keer dunnetjes over. Hij stond toen een meter of tien dichter bij het vijandelijke doel en doelman Rick Otte moest alle zeilen bij zetten om het schot tot hoekschop te verwerken. Aan de overkant nam Stef Mansveld kort daarna een perfecte voorzet van Floris van den Heuvel in één keer op de pantoffel. Het was een honderd procent scoringskans, maar Stef raakt de bal totaal verkeerd. Het spel bleef op en neer golven en al rap viel de eerste goal. Floris van den Heuvel kreeg op de rand van de zestien de bal aangespeeld door Jesper Lakerveld en met een schuiver in de verre hoek liet hij doelman Aykut Nargün kansloos. Vanaf de aftrap na die snelle 1-0 werd Adilson Mendes Moreira door Vierpolders aanvoerder Maikel Straatman een beetje onbeholpen tegen het gras gewerkt. Arbiter Verwijs floot voor een strafschop. Zwaar bestraft misschien, want Maikel had geen kwade bedoelingen. Maar hij raakte Adilson wel degelijk. Ik had die bal ook op de stip gelegd.
Marvin Vogels verzilverde de penalty. En nog was het niet op., Een paar minuten later scoorde Floris van den Heuvel zijn tweede doelpunt. Hij haalde uit vanaf dezelfde positie als bij zijn eerste goal, maar nu werd de bal onderweg licht getoucheerd, zodat keeper Aykut Nargün kansloos was; 2-1 dus en er was nog geen kwartier gespeeld. Je zou voor minder enthousiast worden.
En het zou nog leuker worden. Voor rust werd er nog drie keer gescoord en het ene doelpunt was nog mooier dan het andere. Maar eerst ging nog een haarscherpe voorzet vanaf rechts van Rowan Barendrecht aan Jesper Lakerveld en Stef Mansveld voorbij. Het was een wonder dat toen de 3-1 niet viel. Kort daarna viel de 3-1 dan toch. Rowan Barendrecht haalde de trekker nu zelf over. Hij kreeg de bal precies in de loop aangespeeld van Floris van den Heuvel, die in de wedstrijd de absolute uitblinker was. Zijn steekbal paste precies in de loop van Rowan, die daardoor een vrij veld voor zich had. Met een wippertje stiftte hij de bal koeltjes over de uitkomende doelman. Het was het mooiste doelpunt tot dan toe, maar er zouden er nog een paar volgen. Ties van Berkel nam een voorzet van Adilson Mendes Moreira ineens op de slof en liet daarmee keeper Rick Otte kansloos. Kansloos was keeper Aykut Nargün aan de overkant kort voor rust ook. Glenn Stoffers stak een balletje slim door op Floris van den Heuvel en die scoorde zijn derde doelpunt van de middag. Na rust viel er nog meer te genieten. Jesper Lakerveld trapte een voorzet van Floris snoeihard binnen en Glenn Stoffers ontweek de buitenspelval en scoorde de 6-2.
Zo ga je naar een wedstrijd waarin je eigenlijk niet veel moois verwacht en dan wordt je verrast met een lading wonderschone doelpunten. Ik zei het al eerder: Floris van den Heuvel was de man of the match, zonder enige twijfel. Hij scoorde drie keer en had twee assists. Maar dat allemaal samen weegt niet op tegen die ene goal van Rowan Barendrecht, die vol in de ren met een technisch zeer begaafde actie een lob produceerde die over keeper Aykut Nargün in het doel verdween. Even moest ik aan Dennis Bergkamp denken bij die goal. Heel even maar, hoor. Maar toch.
