Soms kom je als je eenmaal ergens aan de slag bent erachter dat het beroep dat je hebt verkozen niet jouw roeping is. Dat overkwam de inmiddels 25-jarige Michael Geysendorpher uit Vlaardingen. Hij verwisselde van baan, met succes, en volgde daarmee een soortgelijke weg als hij binnen zijn favoriete sport heeft bewandeld.
Michael Geysendorpher is woonachtig in Vlaardingen en bijna zeven jaar actief als scheidsrechter. “Ik ben geboren in Utrecht, vanuit Utrecht verhuisd naar Den Haag, van Den Haag naar Rotterdam en sinds juli 2023 dus in Vlaardingen. Dat laatste om te gaan samenwonen met mijn vriendin waar ik momenteel bijna twee jaar een relatie mee heb. Momenteel ben ik werkzaam bij het bedrijf G.J. van Zuijlen Bloemenexport. Hier zorg ik dat de juiste documenten de deur uit gaan met de export en controleer ik de facturen. Gezien mijn opleiding is dit een hele andere tak van sport.”
Hij had vroeger voor de opleiding Horeca gekozen. “Waar ik op de middelbare school mijn VMBO-Kader diploma/certificaat heb gehaald, heb ik op het MBO gekozen om de opleiding MBO3 Zelfstandig Werkend Gastheer te volgen. Hier heb ik drie jaar over gedaan, met positieve afronding. In mijn laatste jaar heb ik stagegelopen bij een bedrijf waar ik met een collega heb gewerkt, die de opleiding MBO 4 Leidinggevende Bediening deed. Ik heb veel op hem gelet en was erachter gekomen dat ik dit ook wilde doen. Hier heb ik uiteindelijk ook voor gekozen en omdat ik tijdens mijn MBO3 in mijn laatste jaar al een stukje ‘Leidinggevende’ heb gedaan, mocht ik de MBO4 studie versneld gaan doen. Helaas kwam ik erachter dat mijn hart niet bij de Horeca lag in mijn laatste jaar. Dit omdat hier de term ‘Hard voor weinig’ goed aan het bod komt. Bovendien ben je altijd aan het werk als je vrienden vrij zijn en moest ik regelmatig mijn hobby als scheidsrechter aan de kant zetten omdat ze me op de zaterdag regelmatig nodig hadden. Daarmee heb ik besloten om in mijn laatste jaar niet verder te gaan met de opleiding.”
Hij stopte met de horecaroute en is iets anders gaan doen waarvan hij het idee had dat dat wel goed zou gaan. “Eerst heb ik gekozen om de Administratie in te gaan in het regelen van transport. Dit lag uiteindelijk niet op mijn pad en heb een vervolgstap gemaakt om iets met cijfers te gaan doen. Ik kwam uit bij de salarisadministratie. Hier lag uiteindelijk wel mijn passie, maar kon helaas niet overweg met de betreffende baas wat ertoe heeft geleid dat ik voor iets anders ben gegaan. Heb nu mijn plek heb gevonden bij de bloemenexport.”
Zijn lidmaatschap bij de KNVB in de arbitrage begon op 24 februari 2018. “Ik heb toen vanuit de KNVB een mail gekregen ter bevestiging van mijn deelname aan de opleiding Verenigingsscheidsrechter. Ik heb deze opleiding succesvol gehaald bij de Vereniging S.V. Slikkerveer. Nadat ik dit heb gehaald heb ik het huidige seizoen afgemaakt als scheidsrechter bij de club en heb direct daarna het besluit genomen om voor de KNVB te gaan fluiten. Sommige collega’s bleven nog een jaar bij de club fluiten en gaven mij het advies hetzelfde te doen, maar ik heb hier niet naar geluisterd en ben vanaf het seizoen 2018/2019 voor de KNVB de velden opgegaan.”
Hij had als voetballer al bijna tien jaar ervaring. “Ik heb zelf negen jaar gevoetbald. Dit is gebeurd bij meerdere verenigingen, dit vanwege meerdere verhuizingen. De clubs waar ik allemaal heb gevoetbald kan ik me niet allemaal meer herinneren, maar enkele zijn KDS (Utrecht), nu Faja Lobi/KDS, bij Haagse Hout (Den Haag), SVLY (Den Haag), tegenwoordig SV Leidschenveen, bij VV Rijsoord (Ridderkerk) en S.V. Slikkerveer (Ridderkerk). Bij Slikkerveer heb ik mijn laatste twee jaar gevoetbald. Eén jaar als speler en één jaar als keeper. Mijn laatste jaar als doelman heb ik het grootste gedeelte van het seizoen als reservedoelman in de wacht gestaan, wat voor mij het plezier in het voetbal verminderde. Ik kwam toen op de trainingsavond een folder tegen op de club met de oproep voor scheidsrechters, ben hierop ingegaan door mij aan te melden, en heb door het fluiten toen het plezier weer teruggevonden. Ik heb in dat jaar ook de keuze moeten maken voor mezelf tussen het spelen en het fluiten, en door het bankzitten was deze keuze voor mij niet moeilijk en heb ik besloten om voor het fluiten te kiezen. Vanaf het moment dat ik scheidsrechter werd merkte ik dat ik het plezier in het spelletje weer terug kreeg.”
Zijn debuut bevestigde dat. “Mijn eerste wedstrijd ooit was voor S.V. Slikkerveer JO13. De tegenstander niet ik helaas niet meer maar ik weet welk dat ik echt onwijs zenuwachtig was. Maar dan niet op een negatieve manier, maar met gezonde spanning. Dat je voor het eerst zelf een wedstrijd ging leiden terwijl je een aantal jaren zelf ook voetballer was geweest was wel heel nieuw voor me, maar ik had er wel echt onwijs veel plezier in.”
Gaandeweg merkte hij steeds meer veranderingen op in het voetbal. “Tussen het jaar 2018 en 2024 zitten echt enorme verschillen in mijn optiek. Zo ben ik van mening dat de besluiten van de arbitrage minder gewaardeerd worden dan voorheen. Het publiek speelt steeds meer een rol in de motivatie van de spelers en bepaalde scheldwoorden worden ook steeds meer en makkelijker gebruikt. Vind ook dat spelers veel meer protesteren bij de arbitrage dan voorheen. Ik ben er daarom ook heel blij mee dat de KNVB de nieuwe regel omtrent de aanvoerder strenger wil handhaven. Niet zozeer dat spelers helemaal niks meer mogen zeggen tegen de scheidsrechter, maar meer met de bedoeling dat spelers beter gaan opletten op de manier hoe ze commentaar leveren op de official. Dit zou er hopelijk ook voor moeten zorgen dat steeds minder scheidsrechters ermee gaan stoppen. Ook valt me op dat spelers steeds vaker proberen om een vrije trap of een strafschop te versieren door als ze worden aangeraakt doen alsof hun been eraf ligt, terwijl in de tijd dat Nederland de finale van het WK 2010 haalde spelers juist niet moeilijk deden als ze even werden aangeraakt.”
Geysendorpher krijg desgewenst ook begeleiding bij zijn hobby. “Ik zit momenteel in de groep ZASF in West 2 en ik merk voldoende support vanuit de KNVB. Nou heb ik dit sinds ik in groep ZASG zat dit ook al veel gehad, maar ik heb nu ook een eigen coach in mijn groep. Dit omdat ik nu momenteel bezig ben met mijn SO2 opleiding. Als er iets speelt, of je hebt een vervelende wedstrijd achter de rug, merk ik altijd wel ondersteuning vanuit de KNVB. Zo heb ik dit seizoen een behoorlijke pot gefloten (ODB – GSC/ESDO) waarbij het nodige heeft gespeeld en ik de wedstrijd ook tijdelijk heb moeten staken. De volgende dag werd ik gemaild door Ben Eikendal en op maandag door hem gebeld omdat hij wilde weten of het goed met me ging en of dat ik hulp vanuit de KNVB nodig had. Dus de attentie is er zeker.”
Hij heeft ook een mening over de zogenaamde ‘scheidsrechter pyramide’. “Dat de KNVB er sinds dit jaar de groep H aan heeft toegevoegd, daar ben ik eigenlijk wel een voorstander van. Ik merk bij scheidsrechters wat onvrede als ze al een paar jaar in de groep ZASI fluiten en alleen maar reserve elftallen fluiten. Zij vinden dat ook niet leuk. Die zijn wel tevreden als ze op een gegeven moment een standaardelftal krijgen, en met de Groep H erbij, denk ik dat het makkelijker voor deze arbiters wordt om te promoveren en daarbij vaker standaardelftallen te fluiten.”
Pratend over ervaringen met voetbalclubs merkt Geysendorpher op dat deze afwisselend zijn. “In de derde klasse is dit wel echt verschillend. Er zijn clubs waar je echt onwijs goed opgevangen wordt, en waarbij altijd iemand vanuit het bestuur overal ter beschikking voor je is. Die je goed opvangt als er iets speelt. Maar er zijn clubs waarbij je denkt: ‘is er iemand aanwezig voor mij?’ of ‘Waar is mijn begeleiding vanuit de club?’. Uit respect voor de clubs ga ik geen namen noemen, maar helaas heb ik een vervelende ontvangst meegemaakt tijdens de ‘Week van de Scheidsrechter’ waarbij er niemand in het bestuurskamer aanwezig was en waar ik via de wedstrijdsecretaris gelijk een sleutel in mijn handen kreeg. Die me zonder blikken of blozen meteen vertelde waar ik heen moest en waarbij ik moest vragen of ik wel eerst nog ‘normaal een kop koffie kon krijgen’. Maar gelukkig kan ik spreken dat ik vaker heel goed word opgevangen en goed word begeleid door de club dan dat dit niet het geval is.”
Volgens Geysendorpher kunnen betaald voetbalarbiters positief bijdragen aan situaties die ook kunnen plaats vinden in het amateurvoetbal. “Momenteel vind ik al dat dat gebeurt. Ik zie vaak voorbijkomen dat scheidsrechters uit het betaald voetbal een cursusavond geven of een thema-avond verzorgen bij voetbalclubs om amateurscheidsrechters te helpen en om hen advies te geven in bepaalde situaties. Betaald voetbalscheidsrechters hebben natuurlijk buiten het voetbal ook nog een privéleven dus ik kan mij goed voorstellen dat ze dit niet elke avond kunnen doen. Maar ze doen het al voldoende.”
Hij houdt niet van veel wijzigingen op spelregelgebied. “Nee, daar ben ik geen voorstander van. Voetbal moet blijven zoals het is, dus gewoon ingooien en normaal wisselen. Het enige waar ik wel fan van ben is de vijf minuten tijdstraf. Ik vind dat spelers die net een gele kaart hebben ontvangen door een domme overtreding te maken en vol emoties zitten, dan niet de mogelijkheid hebben om dan twee minuten later weer een domme overtreding te maken waardoor ze er mogelijk met een tweede gele kaart af moeten. Maar dat ze hun emotie in die vijf minuten kunnen laten zakken. Ik zou alleen die vijf minutenregel bij alle elftallen erin brengen.”
De huidige buitenspelregel blijft wel een dingetje, vindt hij. “Het wordt steeds lastiger als je alleen als arbiter op het veld staat. Helemaal op het moment als de verdedigende partij ertussen komt en die heeft de bal ‘niet goed geraakt’, dat je vervolgens moet gaan bepalen of deze verdediger de bal onder controle had kunnen houden of niet. Dat wordt wel steeds moeilijker. Ik ben van mening dat ze niet continue wat moeten aanpassen aan de buitenspelregel. Dit maakt het voor zowel de spelers, als technische staf, als de arbiters er ook niet makkelijker op.”
Geysendorpher: “Ik zou eventueel alleen de regel aanpassen met een gele kaart dat deze speler er vijf minuten uit moet zodat hij (eventueel) zijn emoties zou kunnen laten zakken en daarna weer met een frisse emotie het veld terug in kan komen. Meer zou ik eventueel niet willen aanpassen.”
Afgelopen seizoen kende hij een aantal mooie momenten. “Ik heb meerder wedstrijden die mij nog vers in het geheugen staan, maar als ik er één zou moeten uitkiezen, ga ik toch voor de wedstrijd LSVV’70 – IJVV de Zwervers. Dit was de finalewedstrijd van de Play-Offs om promotie/degradatie naar de vierde/vijfde klasse. Deze wedstrijd kreeg ik als scheidsrechter en het was een wedstrijd met neutrale assistenten. Altijd wel fijn. Op de wedstrijd zelf kwamen helaas heel weinig mensen af, ik denk maximaal vijftig man langs de zijlijn. Maar dat mocht de pret niet bederven. Het was een toetje op een mooi seizoen vol derby’s en kampioenskrakers.”
Eén gebeurtenis in zijn loopbaan als arbiter wil hij het liefst vergeten. “Dit was vorig seizoen. Dit was tijdens de wedstrijd tussen VV Steeds Hoger – FC Maense. In de eerste helft wilde een speler van VV Steeds Hoger een strafschop die ik niet toekende. Hij was het hier niet mee eens en ging vervolgens hard door op een andere speler, slechts vijf seconden later. Ik floot hier wel voor en hij vond het nodig om hierbij de bal weg te trappen. Hier wilde ik deze speler een gele kaart voor geven, waarop hij riep ‘Geef die kkr kaart maar’. Ik besloot hierop van kleur te veranderen en hem de rode kaart te geven. De betreffende speler zag de rode kaart, liep op mij af en gaf mij een rake kopstoot. Ik besloot hierop de wedstrijd tijdelijk te staken. De weggezonden speler ging douchen en nadat ik ook mijn rust weer had gevonden besloot ik om de laatste paar minuten van de eerste helft uit te laten spelen. Dit gebeurde ook en mijn horloge gaf bijna de 45 minuten aan op het moment dat deze speler langs het veld liep om naar de auto te gaan. Hij wachtte daar tot ik van het veld af zou komen. Ik ging hier niet op in, legde het spel weer stil en bleef op het veld afwachten wat er verder ging gebeuren, waarna ik allerlei doodsbedreigingen van deze speler ontvang. Ik ben hiermee naar het bestuur gegaan, en gaf aan alleen nog met de wedstrijd verder te gaan als ik er zeker van ben dat deze speler met de auto van het sportpark is verdwenen. Dit was uiteindelijk ook het geval en heb de wedstrijd voortgezet.”
De speler werd stevig aangepakt. “Na de wedstrijd heb ik vanuit Steeds Hoger begrepen dat ze deze speler per direct op non-actief hebben gezet. De KNVB heeft deze speler een flinke schorsing gegeven, en ook is er op de donderdag na dit akkefietje aangifte gedaan tegen deze speler.”
Gelukkig kan hij ook prachtige momenten een plekje geven. “Een wedstrijd van een paar seizoenen geleden. Die ging om het kampioenschap bij de reserve elftallen: FC Binnenmaas 2 – VV Nieuwenhoorn 2. Deze wedstrijd zou FC Binnenmaas met drie doelpunten verschil moeten winnen om kampioen te worden. De wedstrijd zelf bracht al behoorlijk wat met zich mee. Ik denk dat er hierbij 300 tot 500 supporters aanwezig waren. En dat voor een reserveteam. Uiteindelijk na een mooie wedstrijd, met veel doelpunten en gekke momenten, was deze in minuut 89 beslist in het voordeel van FC Binnenmaas (5-2) waarna FC Binnenmaas kampioen werd.”
Geysendorpher houdt zijn conditie steevast op peil. “Wat ik hiervoor doe is dat ik twee wedstrijden per week fluit. Sowieso op de zaterdag voor de KNVB, en op de dinsdag voornamelijk voor de Voetbal Rijnmond Cup en af en toe ook wat voor de Haaglanden Cup. En soms heb ik er ook weken tussen zitten waarbij ik op de donderdag een bezoekje breng aan de sportschool om fit te blijven. Momenteel zit ik nog niet bij een scheidsrechtersvereniging, maar dit is wel mijn doel voor in 2025.”
Ambities zijn er ook nog. En daar zet hij zich graag voor in. “Ik heb altijd voor mezelf gezegd dat ik het hoogst haalbare wil halen. Ik zit momenteel niet in het ‘OTS’ wat ik zelf wel heel erg jammer vind, en waarbij ik hoop dat ik de komende jaren toch nog genoeg zal opvallen om dit te kunnen bereiken. Mijn doelstelling is nog steeds gericht op het Betaald Voetbal. Mocht dit het uiteindelijk niet worden dan wil ik de top van het amateurvoetbal halen. Nou weet ik dat Sander de Brito Roque gezien wordt als beste amateurscheidsrechter, maar mocht ik het Ontwikkeltraject Scheidsrechters niet halen, dan wil ik wel in de buurt komen van zijn niveau.”
Het is niet verkeerd om voor jezelf de lat hoog te leggen. De toekomst zal inderdaad wel uitwijzen of Geysendorpher zijn doelen behaald heeft.
Oud-amateurscheidsrechter en sportcolumnist Egbert Egberts gaat wekelijks op zoek naar bijzondere verhalen van vrijwilligers, zoals arbiters en clubmensen, of gebeurtenissen in het voetbal voor VoetbalRotterdam. En doet daar op een luchtige manier verslag van in ‘Buitenspel’. Reageren mág!
