Mijn laatste voetbalwedstrijd als scheidsrechter voor de KNVB was enkele jaren geleden de wedstrijd tussen de standaardelftallen van Leerdam Sport’55 en LRC Leerdam, geregeld door oud-collegafluitist en voorzitter van Leerdam Sport’55 John Boekelman. Ben hem nog steeds dankbaar voor deze geste. Van de KNVB heb ik daarvoor en daarna overigens nooit wat vernomen. Een speciale ontmoeting in de bestuurskamer met bestuursleden van LRC Leerdam en Leerdam Sport had Boekelman geregeld. Zoals hij dáár naar mij toe was is hij naar veel mensen in de voetbalwereld geweest. Warm en sociaal.
Boekelman stopt na twintig jaar bestuurder zijn voor de Roodwitten in Leerdam met zijn vrijwilligerstaken voor de club. De algemene ledenvergadering op 18 november is zijn laatste. Zijn afscheid kondigde hij afgelopen seizoen al aan. Het was de bedoeling dat hij toen al de hamer over zou geven aan een opvolger, maar deze was er niet. Hij gaf toen aan dat hij nog wel voor één seizoen beschikbaar wilde zijn om het stuk gereedschap dat bij zijn functie hoort daadwerkelijk te kunnen overdragen. Het bestuur is op het moment van schrijven in gesprek met een serieuze kandidaat. Boekelman in het laatste clubblad De Brug op een voor hem kenmerkende manier: “Na vier jaar secretaris en zestien jaar voorzitter te zijn geweest komt er een einde aan mijn bestuurlijk functioneren binnen Leerdam Sport. Wat is die tijd snel gegaan en wat is er een hoop gebeurd in die twintig jaar. Van hoogte- naar dieptepunten; van alles kwam voorbij. Spijt heb ik geen moment gehad van deze tijd. Het heeft mij een hoop kennis en ook contacten in het voetbalwereldje opgeleverd. Ik heb het natuurlijk niet alleen gedaan; tal van bestuursleden zijn aangeschoven in de jaren. Dank voor jullie inzet en vertrouwen in mij. Zonder anderen tekort te doen wil ik specifiek één man bedanken en dat is Jeroen de Bruin. Exact twintig jaar geleden zijn wij er samen gelijktijdig ingestapt. Een sprong in het diepe. Financieel niet rooskleurig, maar we durfden het aan. En ik mag zeggen met succes. Het woord ‘kaasschaafmethode’ hebben wij uitgevonden. Overal waarop bezuinigd kon worden werd op bezuinigd. En ik mag zeggen dat het een succesformule is geworden. Op dit moment zijn wij een financieel gezonde vereniging, wat mede door zijn inzet is gerealiseerd. Nogmaals dank voor de prettige en succes volle samenwerking in de afgelopen jaren. Met een goed gevoel draag ik de voorzittershamer over.”
Boekelman vond van zichzelf dat hij in zijn jeugd geen talentvolle voetballer was. Des te opmerkelijker was dat hij als scheidsrechter een natuurtalent bleek te zijn. Het is voor mij nog altijd onduidelijk waarom hij het niet tot de top van het amateurvoetbal heeft geschopt. Indertijd waren scheidsrechters als Piet Krul, Arjan Wallaard en Floor Baas de arbiters van naam in de regio. En er heerste een soort van ‘verdeel en heers-cultuur’ bij de voetbalbond, waardoor niet iedereen die goed was een kruiwagen had om zich naar ‘boven’ te werken.
Bovendien, en dat is een eigenschap die Boekelman ook siert, is de getogen Leerdammer een alleraardigste persoonlijkheid. En bijzonder kundig op meerdere gebieden. Maar dat waren destijds echter geen criteria om naar hogere niveaus door te kunnen stromen. Boekelman had ook andere prioriteiten, als het hem uitkwam. Ik voeg er graag aan toe dat Boekelman zich bovendien al vele jaren ontpopt als Sinterklaas. En zich het kostuum van de Goedheiligman aanmeet om op diverse plekken in Leerdam jong en oud te verblijden met zijn komst. Hopelijk blijft hij dat nog vele jaren doen.
Mijn eerste kennismaking met Boekelman was ook in die tijd. Toen ik op vijftienjarige leeftijd debuteerde als officiële KNVB-scheidsrechter bij de C1-juniorenwedstrijd Leerdam Sport’55 tegen plaatsgenoot LRC, dat later vanwege de herkenbaarheid LRC Leerdam werd, was Boekelman op dat complex aanwezig. Hij gaf me nog wat tips, en bleef samen met mijn begeleider van toen Aart van den Berg naar de wedstrijd kijken. Voor mij was deze match ‘dubbel’ bijzonder. Ik heb bij beide verenigingen gevoetbald én het was de eerste van vele in ruim veertig jaar arbitrage. Dat Van den Berg moest afhaken tijdens de tweede helft is ook iets wat me goed is bijgebleven. Van den Berg was uitvaartondernemer en de plicht riep. Dat was best opmerkelijk, want meestal kwam Van den Berg zijn afspraken na. Hij zei dan zoiets als ‘de overledene heeft vast nog wel even tijd om op mij te wachten’. Maar in dit geval gaf hij de taak graag door aan Boekelman. We hebben na die wedstrijd nog uren gezellig zitten napraten.
Boekelman was ook in de vorige eeuw diverse jaren actief betrokken bij de organisatie van het schoolvoetbaltoernooi in de Glasstad. Hij nodigde me daarbij graag uit. Meestal was wijlen Fedor Kaebisch daarbij als coördinator aanwezig. Iemand die veel voor de regionale scheidsrechterswereld heeft betekend. Hij had oog voor talent. En vond dat Boekelman daarbij hoorde. Kaebisch roemde Boekelman vooral om zijn onbegrensde enthousiasme en inzet. Op het moment dat dit broodnodig was voor de club was dit ook een drijfveer voor Boekelman om in 2004 in het bestuur van Leerdam Sport’55 te stappen. Samen met onder andere voornoemde Jeroen de Bruin, die een belangrijke rol had om de vereniging financieel op orde te houden maar zich wat meer op de achtergrond ophield.
Voor de buitenstaanders: het moet me even van het hart dat de Roodwitten vele jaren een beetje als minderwaardig werden beschouwd ten opzichte van de Paarswitten. Toen LRC van Loosdorp naar Sportpark Bruinsdeel verhuisde kreeg deze club – naar het scheen – veel ondersteuning vanuit het gemeentebestuur. Loosdorp was een beoogd uitbreidingsplan voor huizenbouw in wijk Leerdam Noord. En het was de gemeente er op dat moment aan gelegen om dat met enige spoed te gelde te maken. LRC maakte mede daardoor een groei door die ongekend was voor verenigingen in de regio. En ook op sportief vlak presteerde men op hogere niveaus. Het trok ook veel voetballers van buiten aan.
Leerdam Sport zat jarenlang met haar complex aan de Marnix van St. Aldegondestraat ingeklemd tussen de spoorlijn Geldermalsen-Leerdam-Gorinchem-Dordrecht, de huidige MerwedeLingelijn en wijk West. Een deel van Leerdam met veel allochtonen en een mix van inwoners met een inkomensniveau van arm tot modaal. Op een steenworp afstand is de Molukse wijk gesitueerd. Het leek wel of de betere voetballers speelden bij LRC, of wie zich niet met de cultuur van de wijk wilde verenigen koos voor de Paarswitten. Boekelman heeft er in zijn tijd als bestuurslid voor ingespannen om ‘zijn club’ altijd een vereniging van en voor iedereen te laten zijn.
Dat wilde nog wel eens botsen met de meningen van de oude garde binnen de vereniging, maar omdat Boekelman juist voor hen vasthield aan allerlei gewoonten die Leerdam Sporters met elkaar verbonden heeft kreeg hij uiteindelijk steeds de handen op elkaar. En bleven de ouderen die dat konden ook de handen uit de mouwen steken. En door het initiatief te nemen om de eerste elftallen van de Leerdamse voetbalclubs weer tegen elkaar te laten voetballen probeerde hij een jaarlijks evenement van de derby te maken.
Criticasters van beide clubs verwachtten er van tevoren een ordinaire schoppartij van, omdat eerdere ontmoetingen steeds in mineur eindigden. Maar daar bleek, toen ik als scheidsrechter van dienst het laatste fluitsignaal had geblazen, helemaal niets van waar te zijn geweest. Beide teams speelden een aantrekkelijk duel, met respect voor elkaars ledematen. Een strijd, die pas ver in de tweede helft door het verschil in niveau in doelpunten werd uitgedrukt.
Jammer is dat er nadien geen wedstrijd meer tussen beide standaardelftallen is geweest. Ondanks pogingen van Boekelman werd een vervolg door LRC afgezegd en werd tot nu de boot steeds afgehouden. Mij is onduidelijk waarom. Een gemiste kans. Voor alle Leerdammers.
Sinds de aanleg en realisatie van het nieuwe sportpark en clubgebouw, dat niet ver van de oorspronkelijke plek is gesitueerd en nu gelegen is aan de Keramieklaan tussen de nieuwbouwwijk Broekgraaf, Jenaplanschool De Wilgenhoek en de spoorlijn, is Leerdam Sport fors in de groei. Dat jarenlange proces, dat heel anders verliep zoals bij plaatsgenoot LRC, kende vele politieke hobbels, er lagen zeldzame kikkers in omliggende sloten die nieuwbouw tegenhielden en de ontwikkeling van Broekgraaf verliep bovendien niet in dezelfde pas als de realisatie van het nieuwe sportpark.
Voordat alles in gang gezet werd waren er pogingen om Leerdam Sport richting Bruinsdeel te laten verhuizen. Ook gingen in de politiek stemmen op dat het ‘beter zou zijn’ Leerdam Sport op dat sportterrein ‘samen te laten gaan’ met LRC Leerdam. Een werkgroep probeerde banen daarvoor te leggen, maar de leden van de Roodwitten stemden massaal tegen een verhuisplan naar Leerdam Noord. En fuseren met LRC was al helemaal niet ‘im Frage’. Het zorgde voor reuring. En de politiek moest al in voorbereiding zijnde plannen voor woningbouw in wijk West aanpassen. Boekelman wist uiteindelijk, na veel onderhandelingen, de gemeente ervan te overtuigen dat Leerdam Sport meer dan voldoende bestaansrecht had en heeft én dat voor de ontwikkeling van de uitbreiding van wijk West zijn vereniging daar ook een plekje hoorde te houden c.q. krijgen. Het uiteindelijke resultaat dat er nu is mag er ook absoluut zijn.
Boekelman heeft de afgelopen jaren in een aantal oudgediende spelers en kaderleden een toegewijde groep clubmensen gevonden die de vereniging in de breedte kunnen dragen. Voeg daar wat nieuwe vrijwilligers bij zich die met hun kinderen ondertussen bij de voetbalvereniging hebben aangesloten en de club blijkt klaargestoomd voor de toekomst. Dát moment is voor Boekelman ook het punt om af te gaan zwaaien. Over twee weken is het zover. En, zo verzekerde hij de leden en medebestuursleden, ‘er is voor mij geen weg terug’. Hij laat iets moois na aan de gemeenschap.
Over zijn toekomst heeft Boekelman verder nog niets losgelaten, behalve dat hij graag meer tijd voor zijn familie en zichzelf wil hebben. Afkicken. Een heuse uitdaging voor ‘het baasje dat altijd bezig is geweest’.
Oud-amateurscheidsrechter en sportcolumnist Egbert Egberts gaat wekelijks op zoek naar bijzondere verhalen van vrijwilligers, zoals arbiters en clubmensen, of gebeurtenissen in het voetbal voor VoetbalRotterdam. En doet daar op een luchtige manier verslag van in ‘Buitenspel’. Reageren mág!
