Vorig jaar degradeerde hij met Rockanje naar de vijfde klasse, maar van de club mocht hij aanblijven als trainer. Dit seizoen is het derde dat Ad Reijtenbagh de scepter zwaait in Rockanje en volgens hem is alles beter dan vorig jaar. Wat er allemaal beter is en waarom hij dat vindt, daar willen we natuurlijk alles over weten. En ook hoe hard de degradatie vorig seizoen is aangekomen bij de club en de spelers en wat de doelstelling van dit seizoen is. Promotie, zo denken wij. Maar is dat wel reëel? Allemaal vragen waar Ad antwoord op zal geven. Thuis aan de keukentafel praat hij openhartig over zijn belevenissen bij Rockanje
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: zag je de degradatie van te voren aankomen?
Ad: ‘Al vroeg in het seizoen had ik er geen goed gevoel over. Weliswaar waren we de competitie goed begonnen met overwinningen op OHVV en Zinkwegse Boys, maar daarna kwam de klad erin. Na de nederlaag tegen Abbenbroek, vlak voor de winterstop, heb ik al de vrees uitgesproken dat we zouden gaan degraderen, als we zo door gingen.’
Waar was die vrees op gebaseerd?
Ad: ‘We hadden vorig seizoen een heel krappe selectie en na de voortvarende start van de competitie dachten veel spelers dat het zo’n vaart niet zou lopen. Ze dachten dat we ons veilig zouden spelen, maar zo werkt het niet. Niets komt vanzelf. Je zal daar als spelersgroep ook alles aan moeten doen., Maar die absolute wil om te winnen, die was er niet vorig seizoen. De trainingsopkomst was niet heel groot, jongens gingen een weekendje weg of naar festivals omdat ze wisten dat ze de volgende zaterdag toch wel weer zouden spelen. Als trainer had ik weinig keus om dat anders te doen. Ik had gewoon niet genoeg spelers. Dan treedt er verslapping en gemakzucht op, ook als je dat niet wil als trainer en als speler. Dat gebeurt gewoon.’
Heb je als trainer je spel dan niet voorgehouden dat degradatie wel eens het gevolg kan zijn?
Ad: ‘Natuurlijk heb ik ze dat voorgehouden. Meerdere keren zelfs. Maar er veranderde weinig. Prestaties leveren en daar je volledig voor inzetten stond bij veel spelers niet meer op de eerste plaats. Schier onmogelijk was dat om het om te keren. En dat ging niet ten koste van de sfeer en de gezelligheid, want die was en is bij Rockanje opperbest, ook vorig seizoen.’
Hoe viel de degradatie bij je spelers?
Ad: ‘Die werd met een zekere gelatenheid ontvangen. De schouders werden nog net niet opgehaald. Maar het mooie is dat diezelfde spelers kort daarna vertelden dat ze meer onderlinge concurrentie zouden willen hebben, dat er geknokt moest gaan worden voor een basisplek, dat ze wilden dat die voor niemand meer automatisch zou zijn.’
Dat betekende dat de selectie breder moest worden. Rockanje moest dus op zoek naar nieuwe spelers. Hoe is daar op geanticipeerd?
Ad: ‘De technische commissie heeft goed werk geleverd, want er zijn een paar jongens bijgekomen waar heel veel behoefte aan was. Daarbij is trouwens wel gekeken of die nieuwe spelers wel een band met Rockanje hebben. Ze moeten hier wonen of werken, familie in Rockanje hebben wonen en meer van dat soort dingen, want wij willen geen doorgangshuis voor voetballers worden. Als je veel spelers ‘van buiten’ hebt en je degradeert, dan vertrekken al die jongens weer. En na trainingen en wedstrijden zijn ze ook snel weg. Dat willen we niet. Voetballers van het eerste elftal moeten binding met de club hebben, zich hier thuis voelen en hopelijk hier lang blijven voetballen.’
Die zoektocht naar dergelijke spelers heeft wel wat opgeleverd.
Ad: ‘Zeker weten. Vorig seizoen had ik maximaal 14, 15 spelers tot mijn beschikking, nu zijn er zeker 20 spelers die voor het eerste elftal in aanmerking kunnen komen. Allereerst hebben we Jeffrey de Koning weten te overtuigen hier te komen voetballen, een jongen die hier op het dorp woont. Bij zijn vorige club Hellevoetsluis was hij een beetje op een zijspoor beland, maar bij Rockanje zou hij een toegevoegde waarde zijn. Voorts zijn de gebroeders Dion en Lars van Orselen van Nieuwenhoorn overgekomen. Hun opa en oma wonen in Rockanje en opa heeft in Rockanje vroeger ook in het eerste gevoetbald. Tim van Mourik is ook overgekomen van Nieuwenhoorn. Tim is lang geblesseerd geweest, maar heeft zich bij ons weer aangesloten bij de selectie. Vanuit de jeugd en van het tweede elftal zijn een paar jongens doorgeschoven omdat zij zich goed ontwikkeld hebben en sinds het einde van vorig seizoen is Ali Al Aasadi weer terug. Allemaal spelers waardoor de concurrentiestrijd hevig is toegenomen. Spelers moeten nu knokken voor een plek in het eerste elftal en dat was vorig seizoen dus niet het geval, met alle gevolgen van dien.’
Het is bij Rockanje nu dus anders werken als trainer?
Ad: ‘Heel veel anders. Doordat de selectie een impuls heeft gekregen met nieuwe spelers, is iedereen er nu van doordrongen dat er gepresteerd moet worden. Dat ze keihard hun best moeten doen. Dat ze zelden of nooit meer een training mogen missen en dan alleen als ze daar een heel goede reden voor hebben. Wie zich niet volledig inzet, wie trainingen mist of kiest voor andere activiteiten, zoals een festival of een weekendje weg, die speelt niet. Dit heeft al heel veel effect. Zo is de trainingsopkomst aanzienlijk hoger dan vorig seizoen. Gevolgd is ook dat ik als trainer nu keus heb. Die had ik vorig seizoen niet. Dat maakt het voor mij als trainer oneindig veel leuker. Gezellig was het vorig seizoen al, daar is nu ook de wil om te presteren bij gekomen. Heerlijk werken is dat. Ook mooi is dat ik nu twee assistenten heb. Vorig jaar moest ik alles alleen doen, nu helpen Dennis Nijkamp en Ernest Christiaan mij. Dat maakt het weken toch iets makkelijker.
Hoe hoog ligt de lat?
Ad: ‘Als trainer wil ik natuurlijk zo snel mogelijk terug naar de vierde klasse. De spelers hebben die wens ook uitgesproken. En daarbij hebben ze beloofd dat ze daar keihard aan gaan werken. Ook heel mooi, vind ik.’
Is die promotie reëel?
Ad: ‘Ik wil me niet verstoppen. Met de huidige selectie moet kampioen worden heel goed mogelijk zijn. Daar gaan we vol voor. Dat wil ik ook uitdragen naar buiten toe. Nadeel is misschien dan wel dat wij de te kloppen ploeg zijn, dat iedereen zijn uiterste best doet om punten van ons te pakken, maar daar moeten wij dan maar goed mee omgaan. Dit seizoen zal er heus wel eens een zeperd tussen zitten, een onverwachte nederlaag of zo, maar ik denk dat we kwaliteit genoeg hebben om veel wedstrijden te winnen en aan het einde van de rit succesvol te zijn. Dus: Rockanje gaat voor het kampioenschap.’
