Van de 22 spelers op het veld is hij de enige gekleurde voetballer. Maar een buitenbeentje is hij niet. Ruben Rui dos Santos Fortes is volkomen geïntegreerd in Den Bommel, het dorp op Flakkee waar hij een jaar of twaalf, dertien woont. Het gaat nooit over zijn huidskleur, maar over zijn voetballende kwaliteiten en zijn verdiensten voor het elftal waarin hij acht jaar geleden debuteerde, toen Henk Schouten nog trainer van Den Bommel was.
Op zijn dertiende kwam Ruben vanuit Kaapverdië naar Nederland en toen hij van zijn stiefvader voetbalschoenen kreeg, kon hij zijn ogen niet geloven. Zulke dingen had hij nog nooit gezien. In Kaapverdië voetbalde hij altijd op blote voeten, op welke ondergrond hij ook speelde. Of het nu gras was, zand, een veld vol steentjes of op straatklinkers; Ruben deed dat blootvoets. Hij moet een flinke laag eelt op zijn voetzolen gehad hebben, vermoed ik. Toen hij zijn eerste voetbalschoenen uitkoos, moeten die een paar maten te groot zijn geweest.
Hoe dan ook, in Den Bommel viel hij met zijn voetbalschoenen meteen op. In het pupillenelftal waarin hij wedstrijdjes ging voetballen, was hij veel te goed. Een grotere uitdaging lag al snel voor de hand. Nieuwenhoorn en Smitshoek meldden zich en Ruben ging in Nieuwenhoorn in de jeugd voetballen. Ook daar ging het voortvarend, totdat hij op zestienjarige leeftijd alles afscheurde in zijn knie. In het Ikazia ziekenhuis werd hij geopereerd door dokter Geerdink en een jaar lang revalideren volgde. Dat deed hij bij Rob van der Heiden in Nieuwe-Tonge. Dat moet een zware tijd zijn geweest voor Ruben.
Toen hij eenmaal hersteld was, ging hij weer bij Den Bommel voetballen, want het op en neer reizen naar Nieuwenhoorn werd steeds moeilijker als je aangewezen bent op anderen. Bij Den Bommel waren ze blij verrast dat ze er een veelbelovend spelertje in de selectie bijkregen en niet lang daarna maakte Ruben zijn opwachting in het elftal. We zijn nu acht, negen jaar verder en Ruben speelt nog altijd in het eerste elftal van Den Bommel. Afgelopen zaterdag voetbalde hij in Oude Tonge de derby tegen DBGC, dat vorig seizoen degradeerde en vooraf toch wel de favoriet was. Mooi detail was dat Stefan Tuns zijn directe tegenstander was, een jongen waarmee hij bij Nieuwenhoorn jarenlang in het zelfde jeugdelftal had gevoetbald.
Hoewel DBGC de favoriet was, stond er na 90 minuten en de nodige extra tijd 1-2 op het scorebord en konden Ruben en zijn ploegmaten met een grote glimlach op het gezicht hun kleedkamer opzoeken. Den Bommel was in de tweede helft nauwelijks meer aan de bal gekomen, een gelijkspel was misschien meer op zijn plaats geweest, maar daar maalden ze niet om bij Den Bommel. In de eerste helft had Ruben, samen met zijn ploegmaten, het verschil al gemaakt. In eerste instantie scoorde Jeroen Sep met een bekeken krullend schot in de verre hoek nog een mooie openingstreffer, maar daarna waren het de bezoekers die twee keer verrassend toe sloegen. Eerst trapte Jordy Frank een vrije trap onder de opspringende DBGC-muur door tegen de touwen, een vrije trap die Ruben versierd had. En een paar minuten later scoorde Johnno Bakker de 1-2. Dodelijk waren ze bij Den Bommel voorin in die fase van de wedstrijd. DBGC ging op zoek naar de gelijkmaker en voerde de druk steeds verder op. Bij Den Bommel nam de onverzettelijkheid met de minuut toe. Elke aanval van de thuisploeg werd onderbroken met inzet, strijd en passie. Er waren wel degelijk mogelijkheden, maar het vizier bij DBGC stond niet scherp.
Ruben knokte mee om de voorsprong over de streep te trekken. Hij zweepte zijn ploeggenoten op te blijven volharden in de strijd en zelf kleunde hij er ook een paar keer onvervaard in. Die ontwikkeling heeft hij doorgemaakt, want in zijn eerste jaren in het eerste elftal was hij een schuchter en timide ventje, dat zich nog wel een de kaas van het brood liet eten. Dat laat hij allang niet meer toe. Ruben is sterk, balvast, snel ook slim. Met de bal aan de voet is hij dreigend en moeilijk af te stoppen. Ja, met een overtreding zoals Tijme van der Veeke deed en arbiter Rick Wisse dat terecht bestrafte met een vrije trap die de gelijkmaker zou opleveren. Ruben is allang niet meer die timide tropische verrassing. Hij heeft zich de Flakkeese mentaliteit goed eigen gemaakt en is elke zaterdag opnieuw bij Den Bommel voorin een speler waar elke tegenstander rekening mee moet houden. Hij knokt en vecht voor elke bal, maar voetballend is hij nog altijd tot verrassende dingen in staat. Een leuke speler, die Ruben.
(Nieuw boekje met 82 columns bestellen? Klik dan op onderstaande link)
