Normaal weet ik nooit van te voren wie het onderwerp van mijn column gaat worden als ik een wedstrijd bezoek. Dat hangt af van de dingen die op het veld gebeuren, van wat ik zie of hoor. Maar afgelopen zaterdagmiddag wist ik het al voordat ik thuis op de fiets stapte. De wedstrijd die ik zou gaan bekijken was de bekerstrijd tussen NBSVV en OSV Oud-Beijerland, vooral vanwege het feit dat Barry Schipper, na een lange afwezigheid, sinds begin van dit seizoen weer trainer is van OSV Oud-Beijerland. Alleen dat al is een column waard, vond ik.
Lange tijd is Barry namelijk vanwege privéredenen uit de running geweest, iets waar ik verder niet over uit wil wijden. Ingewijden wisten wel wat er aan de hand was en wat ik erover wil zeggen is dat Barry letterlijk en figuurlijk door dalen van diepe duisternis gegaan is en in die moeilijke periode voetballen bijzaak was voor hem. Noodgedwongen legde hij in december 2022 zijn taken als trainer van OSV Oud-Beijerland neer, maar nu heeft Barry gelukkig de draad weer opgepakt. Hij is back in business, toevallig of niet wederom bij OSV Oud-Beijerland.
Die club is trouwens ook een tijdje aan het kwakkelen geweest. Ik heb horen vertellen dat er dit jaar nog maar twee senioren-elftallen zijn daar en dat na vorig seizoen heel veel selectiespelers de kuierlatten pakten en naar elders vertrokken zijn. OSV, dat vele jaren de ambitie had uitgesproken op een hoger niveau te willen acteren, degradeerde vorig seizoen naar de vierde klasse en was op sterven na dood. De terugkeer van Barry Schipper als trainer moet het tij gaan keren. Zowel Barry Schipper als OSV Beijerland willen alle ellende achter zich laten en vanaf nu louter weer positief denken en handelen. Het is een mooie match.
Al ver voor de wedstrijd kwam ik Barry tegen, stralend en met een grote grijns op het gezicht. Je kon zo aan zijn gezicht en aan zijn lichaamshouding zien dat hij weer helemaal de oude is. Hij vertelde dat hij bij zijn club eigenlijk alles weer vanaf de grond moet opbouwen, dat dit een grote uitdaging is, maar een uitdaging die hij graag wil aangaan en dat hij daarvoor de energie heeft. Heel mooi om te horen, zoiets. Een tijdje is Barry al bezig en reëel als hij is, zal hij niet gaan lopen verkondigen dat zijn spelersgroep het verloren gegane terrein zo snel mogelijk moet terugwinnen. Bovenin meedraaien, laat staan meedoen om de prijzen, dat is voor later zorg. Eerst maar eens zorgen dat de groep op elkaar ingespeeld raakt, want die is voor het overgrote deel totaal nieuw. Van de selectie van vorig seizoen is slechts een handvol spelers overgebleven, de rest is nieuw. Grotendeels afkomstig uit het netwerk van Barry, maar dit terzijde.
Na mijn gesprekje met hem, ruim voor de wedstrijd, was ik reuze benieuw hoe zijn team het zou gaan afbrengen tegen thuisploeg NBSVV. Dat zag ik meteen vanaf de aftrap. Barry zat er langs de kant bovenop. Luidkeels coachte hij zijn spelers en daarbij viel al snel op dat die coaching echt wel noodzakelijk was, want vaak liepen spelers op de goede plekken, juist omdat Barry hen dat toegeschreeuwd had. Zo was er op een gegeven moment een corner te nemen voor zijn ploeg . NBSVV hield één speler voorin staan, ter hoogte van de middenlijn. Daar stonden drie verdedigers van OSV bij. Barry dirigeerde er eentje naar voor om de tweede bal op te pikken. De twee anderen bleven op eigen helft staan, dicht bij elkaar en met die NBSVV’er vlak voor zich. Nog was Barry niet tevreden. Eén verdediger moest voor die speler gaan staan, de andere erachter.
Die basisregels moest hij dus als trainer zijn voetballers in het veld toeroepen. Je zou er als trainer een beetje moedeloos van worden dat ze zulke dingen zelf niet zien, maar Barry verblikte en verbloosde niet. Heel de wedstrijd lang zat hij zijn manschappen op een positieven manier te coachen en aan te jagen. Zijn geduld verloor hij nooit en alleen al daaraan kon je zien dat Barry voor de volle honderd procent goed in zijn vel zit. Eén keer ging hij met zijn geroep langs de kant iets te ver. Dat was toen arbiter Rob Biesot het spel niet onderbrak toen een speler van hem in een duel neerging. Barry sprong meteen op en ging uit zijn plaat. Dat moet hij niet doen. Ook dan moet hij relaxed blijven en denken dat een volgende keer een scheidsrechter in zo’n situatie misschien wel gaat fluiten. Voor de rest had hij altijd gelijk in wat hij riep.
Al met al heeft hij als trainer van OSV Oud-Beijerland nog een lange weg te gaan. Er moet nog heel veel werk verricht worden en zoals het er nu naar uitziet gaan ze in de vierde klasse geen hoge ogen gooien. Maar met een herboren en van energie bruisende Barry Schipper aan het roer, gaat dat in de komende jaren vast wel gebeuren. Laat dat maar aan hem over. Ik ben echt blij dat Barry weer als trainer actief is. Maar dat merkte u vast al tijdens het lezen van deze column.
(Nieuw boekje met 82 columns bestellen? Klik dan op onderstaande link)
https://www.voetbalrotterdam.nl/2024/09/bestel-nu-jan-schoonen-brengt-derde-bundel-columns-uit/
