Of hij nu bijvoorbeeld in Dalem bij GJS in de Tweede Klasse werd aangesteld als invaller of zoals afgelopen weekend een Vierde Divisie match tussen Best Vooruit en UDI’19 op zijn conto mocht bijschrijven, in beide gevallen heeft de veertigjarige leidsman Eddy van Yren laten zien dat enerzijds hij zijn taak serieus opvat en anderzijds daar ook zichtbaar plezier in kan hebben.
Van Yren is sinds dit jaar voorzitter van Scheidsrechtersvereniging Drechtsteden. “Ik ben heel trots om na drie jaar secretaris te zijn geweest nu voorzitter te zijn van deze mooie vereniging. We zijn een actieve club met meer dan honderd leden. Elke woensdag trainen we met zo’n twintig tot vijfentwintig leden op het hoofdveld bij ASWH bijna anderhalf uur om onze conditie op pijl te houden en na afloop praten we over onze wedstrijden tijdens een drankje aan de bar. Daarnaast zijn we enorm trots op onze leden in het betaald voetbal Danny Makkelie en Marc Nagtegaal.”
Van Yren, getrouwd met Nelleke en vader van Esmée (12), Dani (9) en Lauri (6) is in het dagelijks leven commercieel adviseur in raamdecoratie en zonwering. Zijn familie is zijn grootste schat en sportiviteit is een rode draad in het gezinsleven. Dat de vader van het jonge gezin ook af en toe een handbalwedstrijdje leidt zegt wat over z’n voorbeeldige inzet als ouder van sportende kinderen voor de club waar zij voor spelen.
Als voetballer is hij ‘pas laat op voetbal gegaan’. “Op mijn 12e ben ik gaan voetballen bij vv Zwijndrecht, wat nu ZBC’97 is. Dit heb ik gedaan tot en met mijn zestiende en ben toen voor de KNVB gaan fluiten. Ik was daarvoor al twee jaar bij mijn eigen vereniging vv Zwijndrecht actief. Daarnaast was ik ook assistent-scheidsrechter bij het eerste elftal. Bij één van de thuiswedstrijden stond rapporteur en toen der tijd voorzitter van de scheidsrechtersvereniging Ton Versnel langs de lijn. Die sprak mij een keer na afloop van een wedstrijd aan of ik interesse had om voor de bond te gaan fluiten.”
Zijn debuut herinnert hij zich als de dag van gisteren. “Mijn allereerste wedstrijd was voor mijn SOIII-diploma tussen DFC C1 – IFC C2 met begeleider Sjef Eijdems. Uiteraard spannend om voor het eerst niet bij je eigen vereniging te fluiten. Achteraf begreep ik dat de heenwedstrijd tussen deze ploegen heel onvriendelijk was en dat bleek tijdens deze ontmoeting ook. Heb toen gelijk na een opstootje 2 directe rode kaarten moeten tonen.”
Door de jaren heen is het voetbal wel veranderd. “Het gaat, mede door alle kunstgrasvelden, allemaal veel sneller. Maar ook qua beleving en mentaliteit. Het is allemaal wat professioneler en serieuzer. Je merkt ook dat op mijn niveau van de Vierde Divisie de scheidsrechters worden meegenomen in de wedstrijdbespreking van de ploegen. De ploegen doen ook daarin hun huiswerk.”
Op het niveau waarop Van Yren nu fluit is er volop support vanuit de KNVB. “Ik kan altijd terecht bij de technische staf van de landelijke lijst. Dat zijn Danny Makkelie en Erwin Blank. Daarnaast heb je als scheidsrechter op de landelijke lijst ook een coach. Die mag je zelf uitzoeken of er wordt er één door de tevhnische commissie toegewezen. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik er zelfs twee heb in betaald voetbalscheidsrechters Jeroen Manschot en Marc Nagtegaal.”
Op het niveau waar Van Yren wedstrijden leidt wordt hij netjes ontvangen door de voetbalclubs en is er begeleiding vanuit de verenigingen gedurende zijn aanwezigheid op het complex en op het veld. “Bij bijna alle clubs is er een wedstrijdsecretaris die ons ontvangt als we als arbitraal trio op het complex aankomen. Die begeleidt ons dan naar de bestuurskamer en de kleedkamer. Tijdens de wedstrijd is deze persoon ook zichtbaar aanwezig langs de lijn.’
Twee wedstrijden staan hem van het afgelopen seizoen het meeste bij. “De eerste was op zondag 10 september SC Kruisland – SC Venray. Het was een zeer warme dag met 30+ graden en er werd gespeeld op een kunstgrasveld, waardoor de gevoelstemperatuur op het veld heel heet was. Helaas ben ik deze wedstrijd bevangen door de hitte en heb ik deze in de rust moeten staken, omdat ik niet verder kon. Werd wel enorm goed bijgestaan door de verzorgers van beide teams. De andere was vijf dagen later toen ik de leiding had in de Azerion vrouwen Eredivisie tussen PEC Zwolle en FC Utrecht. Dit was de eerste wedstrijd van FC Utrecht in de vrouwen eredivisie en daarom was er ook best veel belangstelling voor deze wedstrijd.”
Van Yren denkt dat de nieuwe richtlijn dat spelers, trainers/coaches en bankzitters niet meer met de arbiters mogen praten, iets dat alleen is voorbehouden aan de aanvoerders, het heel goed is. “Maar let op: het is niet zo dat de andere spelers monddood worden gemaakt. Ze mogen best met me praten. De aanvoerder is de enige die bij beslissingen om uitleg mag vragen, mits dit op een normale en respectvolle manier gebeurt.”
Hij is van mening dat betaald voetbal fluitisten positief kunnen bijdragen aan situaties die ook kunnen plaatsvinden in het amateurvoetbal. “Belangrijk is dat onze collega’s op TV het goede voorbeeld geven. Als zij de nieuwe regel op een juiste manier toepassen kunnen wij daar ook naar verwijzen.”
Naast mooie momenten zijn er helaas ook gebeurtenissen, die op een negatieve manier indruk hebben gemaakt op Van Yren. “In de 24 jaar dat ik nu scheidsrechter ben heb ik drie keer een molestatie meegemaakt. De ergste was een nacompetitiewedstrijd tussen een vierde en een vijfde klasser. Ik was bij deze wedstrijd assistent-scheidsrechter en heb onder andere de scheidsrechter moeten adviseren een rode kaart te tonen. Toen de arbiter affloot werd ik direct belaagd door meerdere spelers en trainers van de vierde klasser die door een nederlaag degradeerde en mij als zondebok aanwezen. Op weg naar de kleedkamer werd er onder andere met bidons en waterzakken naar mij gegooid en werden mij ook meerdere verwensingen toegeschreeuwd. De thuisclub had toen de politie gebeld en die heeft mij naar mijn auto gebracht, waar ook al supporters van de uitclub bij stonden. Ben toen met een politieauto voor me en een politieauto achter me begeleidt naar de snelweg.”
Maar er zijn voor de ervaren fluitist ook momenten om in te lijsten. “Dat is wel moeilijk kiezen. Ik fluit natuurlijk bijna een kwart eeuw, dus in de loop van jaren heb ik heel veel leuke en mooie dingen mee mogen maken. Meest recent is de finale nacompetitiewedstrijd tussen Nivo Sparta en Zuidland, twee jaar geleden. Wat een prachtige sfeer! Tevens een aantal jaar geleden ook een nacompetitiewedstrijd tussen Wieldrecht en Tholense Boys mogen leiden, met enorm veel vuurwerk op en rond het veld! En wat ook mooi is, is dat ik door het fluiten enorm veel vrienden over de gehele wereld verspreid heb gekregen. Via Refex heb ik namelijk diverse toernooien in het buitenland mogen fluiten. Onder andere in Denemarken (Noarhalne Cup), Noorwegen (Norway Cup) en Amerika (Tampa Sun Bowl in Florida en Mayors Cup in Las Vegas). Tijdens deze toernooien ontmoet je collega-scheidsrechters vanuit alle windstreken. En heb met diverse van hen nog steeds heel goed contact…”
Van Yren vindt het belangrijk om goed in vorm te blijven. “Ik train elke woensdag bij de scheidsrechtersvereniging en heb één keer in de week personal training in de sportschool.” Ook doet hij mee aan afstandslopen en heeft daarmee al een bonte verzameling aan medailles en herdenkingstekens verzameld.
Het nieuwe seizoen is inmiddels begonnen en Van Yren heeft er ontzettend veel zin in. “De Vierde Divisie is een prachtig niveau om te mogen fluiten en ik hoop op mooie wedstrijden. Ik ben al niet meer één van de jongste in mijn groep dus mijn doel is handhaving op de landelijke C-lijst, maar vooral veel plezier hebben in wat ik mag doen.”
Oud-amateurscheidsrechter en sportcolumnist Egbert Egberts gaat wekelijks op zoek naar bijzondere verhalen van vrijwilligers, zoals arbiters en clubmensen, of gebeurtenissen in het voetbal voor VoetbalRotterdam. En doet daar op een luchtige manier verslag van in ‘Buitenspel’. Reageren mág!