Afgelopen zaterdag werd er voor het eerst sinds lange tijd gelukkig weer echt gevoetbald. Geen oefenwedstrijden meer, waarin alles uitgeprobeerd wordt, alle startende spelers gewisseld worden en de uitslag er niet zo toe doet, maar een strijd ‘op leven of dood’ om de punten. Barendrecht, na vijf jaar weer terug in de Tweede Divisie, het niveau waar ze jarenlang naar gehunkerd hebben, moest thuis aantreden tegen HHC Hardenberg. Dat is een geduchte tegenstander, want die club speelt al sinds het seizoen 2016-2017 onafgebroken in de Tweede Klasse.
Hoe gaan de Barendrechters het ervan afbrengen in die eerste competitiewedstrijd? Worden ze weggeblazen? Gaat trainer Leen van Steensel, die ik altijd roem vanwege de aanvallende intenties waarmee hij zijn ploeg altijd laat voetballen, meer verdedigend en afwachtend van start, net zoals bijna alle coaches op het afgelopen EK tot mijn afgrijzen deden? Of gaat Barendrecht vol voor de winst, met alle risico’s van dien? Allemaal vragen die in mijn hoofd zaten toen ik naar Barendrecht reed.
Het werd het laatste. Leen had met Tren Drexhage, Olek Mrowicki en Aness Serghini gewoon drie aanvallers opgesteld en daarachter stonden jongens die ook mee ten aanval trokken, zodra dat kon. Het leek wel of de gasten uit Hardenberg daardoor verrast waren. Voor rust kwamen ze er niet aan te pas. In de eerste 45 minuten was het al Barendrecht dat de klok sloeg. Het is moeilijk er één speler uit te halen, want alle Barendrechters scoorden voor rust een dikke voldoende. Ik wil er toch eentje uithalen: Aness Serghini, ook al omdat aan deze speler een verhaal vast zit. Vier jaar lang was Aness een verdienstelijk voetballertje in de jeugdopleiding bij Vitesse en een carrière in het betaald voetbal lag voor de hand. Het liep anders. Op het einde van de rit werd hij door die club toch afgedankt. Diep ontgoocheld verdween Aness bijna een jaar lang van de radar. Het was Barendrecht dat hem weer terugbracht in de voetbalwereld. Sinds oktober 2022 is hij selectiespeler op De Bongerd.
Zaterdag tegen HHC Hardenberg zette hij daar een eerste kroon op zijn werk. In de dertiende minuut stuurde Bram de Bruin  hem met een leep passje op HHC-keeper Jorick Maats af. Hij had zelf kunnen schieten, veel voetballers doen dat ook in zulke situaties, maar Aness besloot het balletje breed te leggen op de meegelopen Tren Drexhage, die er nog veel beter voor stond. Dat was de 1-0. De 2-0 scoorde hij zelf. Een voorzet van Olek Mrowicki werd door Romano van der Stoep ingekopt, Ashwin Manuhutu verdedigde uit, maar het leer belandde voor de voeten van Aness, die meteen uithaalde. De bal verdween in de dak van het doel.
De stralende lach op het gezicht bij Aness bij beide goals was na alle ellende in de voorbije jaren heel mooi om te zien. Het plezier is zichtbaar weer terug bij hem. Ik gun hem dat wel. Aness is een speler naar mijn hart, eentje die totaal onvoorspelbaar is en waar je als tegenstander moeilijk greep op kunt krijgen.
In de tweede helft kon Barendrecht niet meer het niveau halen van voor rust. Ook Aness niet, die toen vrij anoniem over het veld hobbelde en gewisseld werd voor Brent Vugts. Die terugval van de thuisploeg had vooral te maken met het feit dat de bezoekers er nu wel bovenop zaten. Gevolg was dat Barendrecht steeds moeilijker de bal in de ploeg wist te houden en dat werd er nog minder op toen Danny Monster uitviel. Rob van der Leij verkwanselde nog een enorme kans, door op de doellijn van de Barendrechters de bal niet over de lijn te werken, maar deponeerde in de handen van keeper Bradley van der Meer.
De aansluitingstreffer viel vijf minuten voor tijd dan toch en toen was het nog billenknijpen voor de thuisploeg. In de spaarzame uitvallen hadden toen eerst invaller Brent Vugts en later ook nog Tren Drexhage de wedstrijd in het slot kunnen gooien, maar alleen voor de keeper misten ze beiden jammerlijk.
Uiteindelijk werd de 2-1 overwinning met hangen en wurgen over de streep getrokken. Al bij al toch wel verdiend, maar de terugval na rust was te groot, vond ik. Het is misschien wel te veel gevraagd, zeker gezien het kaliber tegenstanders dat nog te wachten staat, maar toch: zou het niet mooi zijn dat Barendrecht in de wedstrijden die nog gespeeld moeten worden 90 minuten lang totaal onbevangen ten aanval trekt, met Aness Serghini in de glansrol, zoals hij dat zaterdag 45 minuten lang deed? Ik weet zeker dat ze dat bij Barendrecht allemaal willen, zowel spelers als staf. Het begin is gemaakt. Nu de rest nog, haha.
