Elke keer als ik bij Spijkenisse ben, maak ik een praatje met Look Lugtenburg, de man die al vele jaren bij die club druk in de weer is als manusje-van-alles voor de selectie. Hoofdleider noemt hij zichzelf, ook wanneer er niemand is die hem helpt. Gelukkig is dat niet vaak voorgekomen. Martin Stok deed het een tijdje, jarenlang hielp Thom Jansen hem, René Bal heeft het ook een periode gedaan en nu is Martin Stok weer terug. Look staat er ook komend seizoen dus niet alleen voor.
Look is bij Spijkenisse niet weg te denken. Het werk dat hij wekelijks verzet is veel, ook met die hulp van anderen. Look zorgt dat de kleding en andere spullen klaar liggen voor de spelers en de trainers, ook voor midweekse wedstrijdjes. Hij regelt de bussen voor de uitwedstrijden, zorgt voor broodjes en drank voor onderweg en doet nog ontelbaar veel andere dingen. En daarnaast is hij elke maandag- en vrijdagochtend op de club om als lid van de werkploeg alles weer op orde te brengen en vroeger hield hij ook de velden bij. Look is dus een gouwe voor de club en hij wordt hogelijk gewaardeerd door alles en iedereen bij Spijkenisse.
Die club is zijn lust en zijn leven en als ze verliezen, is hij daar ziek van. Zijn club voetbalt nu in de eerste klasse en Look heeft daar lang de smoor over in gehad. Hij was gewend aan de hoofdklasse, zelfs aan een jaartje Derde Divisie en op zaterdagavond stond bij hem thuis de televisie urenlang op Teletekst als daar de ranglijst verscheen en Spijkenisse weer gewonnen had. Dan straalde Look en zat hij prima in zijn vel en als hij dan weer eens een sterk verhaal vertelde, lag iedereen weer dubbel.
Dat doen ze bij Spijkenisse ook als Look er aan het werk is, zoals die ene keer dat de rest van de werkploeg al lang en breed in de kantine aan het bier zat, toen Look nog met zijn trekker over veld 4 en 5 reed, met achter zich aan een massieve roller. Een zeer belangrijke klus zoiets, want voetballers spelen graag op een strak en egaal veld. Diep geconcentreerd reed Look heen en weer en bleef dat doen, ook nadat de draadijzeren constructie, waarmee de rol aan de trekker verbonden was, afbrak. Daar merkte hij niets van. Zijn gedachten waren elders. Onverstoorbaar reed hij verder, wel tien minuten lang. Daarbij reed hij enige keren vlak langs de rol, maar het ding merkte hij niet op. Totdat hij er bijna tegenaan botste. Zijn collega’s zagen alles gebeuren en lagen schaterlachend op de grond van het clubhuis. Zij hadden de dag van hun leven.
Elk jaar opnieuw, zo tegen het einde van het seizoen, zegt Look tegen mij dat hij ermee gaat stoppen. Maar elk nieuw seizoen loop je hem bij Spijkenisse weer tegen het lijf. Wat moet hij zonder Spijkenisse? Thuis achter de geraniums gaan zitten? Dat nooit! Hoewel hij op jonge leeftijd een tijdje bij Zwartewaal heeft gezeten en daar de dames en de jeugd getraind heeft, is Look Lugtenburg verslingerd aan Spijkenisse, de club waar hij als jong ventje ooit een paar wedstrijdjes in het eerste voetbalde. Heel lang geleden was dat en niemand bij Spijkenisse kan zich dat nog herinneren. Daar weten ze alleen dat Look lange tijd in het legendarische dertiende elftal voetbalde, waarvan de spelers al in de rust in de kleedkamer aan het bier zaten. Maar ik geloof Look op zijn woord als hij vertelt dat hij op jonge leeftijd debuteerde in het eerst. Dat doe ik trouwens niet bij alles wat hij vertelt, want met een stalen gezicht is hij heel goed in staat je in de maling te nemen. Maar ik ken Look al lang genoeg om te weten welke van zijn verhalen met een korreltje zout genomen moet worden. Als hij vertelt dat hij via zijn contacten bij de gemeente het voor elkaar heeft gekregen dat er nieuwe netten komen, of dat de looppaden om het hoofdveld van onkruid ontdaan worden, dan geloof ik dat zonder meer. Want Look krijgt alles voor elkaar, voor zijn jongens en voor zijn club.
Dat hij afgelopen zaterdag vlak voordat het oefenduel tegen Smitshoek begon nog snel het veld opkwam om een aanvoerdersband aan Smally Lake te geven, die hem doorgaf aan Daan Bourgonje, dat typeert Look op en top. Alles doet hij voor zijn spelers, ook als die zelf iets vergeten zijn. Ik zei het toch al: Look is een gouwe.
Look is een evergreen, door iedereen gewaardeerd en hij houdt zichtbaar van onze club ! Al zoveel jaren niet weg te dennken !