Eigenlijk zou deze column moeten gaan over Alain Obert, de spits van CKC. Elke trainer die wel eens tegen hem heeft gespeeld, roemt zijn kwaliteiten. ‘Die nummer 9 van CKC is razend snel en scoren doet hij bijna altijd’, heb ik al over hem horen vertellen. Zaterdag speelde hij in het kader van de nacompetitie in en tegen Rhoon en ook daar prikte hij zijn goal weer mee, net zoals hij dat in eerdere rondes van de nacompetitie tegen Excelsior’20 en Berkel ook al gedaan had. Drie minuten voordat de officiële speeltijd verstreken zou zijn in de wedstrijd tegen Rhoon stuurde rechtsback Karel Bleichrodt hem rechts op het veld met een dieptepass op pad. Binnen no time lag Alain op volle snelheid, maar zijn doortocht leek spoedig te eindigen, want hij had twee Rhoonverdedigers in zijn onmiddellijk nabijheid. Maar met een paar lichaamsbewegingen, uitgevoerd in volle vaart, konden die niet aan de bal komen en toen liet Alain vanaf de zijlijn plots een schot los, dat tot op de centimeter nauwkeurig voorbij keeper Rick Bonninga in de verre hoek verdween. Het was een klasse goal. Die trainers die ik sprak hadden dus geen onzin verteld. Met dat doelpunt leek de wedstrijd beslist, maar in blessuretijd knalde Steven Schreuder namens Rhoon de bal in de kruising, zodat er tweemaal 15 minuten verlengd moest worden.
En daarin bleef Alain vrij onzichtbaar, omdat het achterin bij Rhoon goed stond en ook omdat zijn medespelers hem niet wisten te bereiken. In heel de wedstrijd was Alain trouwens ook al weinig opgevallen en die ene keer dat hij tijd en ruimte genoeg had om te scoren, schoot hij veel te zacht op doel. Het rollertje kon zonder problemen door de Rhoondoelman opgeraapt worden. Zijn goal was geweldig, maar daarvoor en daarna was hij nooit in beeld en ook in de verlenging kon hij geen potten meer breken. Het werd dus niet de wedstrijd van Alain Obert. En toch had hij met zijn puik doelpunt zomaar de wedstrijd kunnen beslissen, ware het niet dat Steven Schreuder met een zondagsschot de 1-1 aantekende en zo verlenging afdwong.
Die 30 minuten verlenging zouden de minuten worden van Mats Driece, die tot dan toe door trainer Raymon Kuipers op de bank was gehouden. Vergeleken met de overgrote meerderheid van de selectie is Mats een broekie, want met zijn 19 jaar steekt hij schril af tegen mannen als Dwight Krolis, Tom de Boer, Ricardo Merrelaar en Stanley Husen die allemaal de 40 jaar naderen of zelfs al gepasseerd zijn. Die oudere gasten dragen allemaal heel veel ervaring mee en weten dus hoe de hazen lopen. Ze zijn heel geslepen, maar in zijn invalbeurt was het toch echt de piepjonge Mats Driece, die met zijn onbevangenheid CKC op de knieën kreeg.
Daar was wel een heel makkelijk gegeven penalty voor nodig, maar het was wel Mats die na een lange rush alleen gestopt kon worden doordat een verdediger hem in de zestien de weg versperde. Veel deed die CKC’er niet, maar Mats ging makkelijk liggen en scheidsrechter Olav van Hees, die heel de wedstrijd al voor alle lichte overtredingen had gefloten, legde de bal op de stip. Dat buitenkansje was wel besteed aan Stanley Husen, die raak knalde.
Een minuut of 20 later legde Mats een bal breed in de zestien van CKC terwijl hij zelf ook op doel had kunnen schieten. Zo kreeg Ricardo Merrelaar de bal op een presenteerblaadje en stond het 3-1 op het scorebord. Maar het mooiste moest nog komen. Luttele minuten later zette Mats met een steekbal buitenkant voet Ricardo Merrelaar vrij voor CKC-doelman Perry Heijser. Die werd door Ricardo uitgespeeld, de bal leek in het doel te verdwijnen, maar met een uiterste krachtsinspanning wist aanvoerder Ruben Schippers de bal nog net tot corner te verwerken, een corner die niets opleverde. Die steekpass buitenkant voet was nog mooier dan die goal van Alain Obert. Het was het hoogtepunt van de wedstrijd en daarom is niet Alain Obert maar Mats Driece in deze column de hoofdpersoon.
Met die 3-1 zege op CKC, waarin Mats in het klein half uurtje dat hij mee mocht doen een levensgroot aandeel had, stoomt Rhoon door naar de finale tegen DHC, die aanstaande zaterdag gespeeld gaat worden op het veld van TOGB in Berkel en Rodenrijs. Als ik trainer van Rhoon was, zou ik dan een basisplekje inruimen voor Mats, die kennelijk in staat is met waanzinnige acties en intelligente steekballen wedstrijden te beslissen. Maar ik ben geen trainer van Rhoon. Dat is Raymon Kuipers en die is mans genoeg om zelf te beslissen wat hij doet, al dan niet geholpen door zijn doorgewinterde spelers. Maar ik zou het wel weten.
Tot slot nog een paar woorden over Alain Obert, die dus volgend seizoen met CKC in de derde klasse blijft voetballen. Ik beloof dat ik dan een keer kom kijken. De column zal dan wel over hem gaan.
