Ik ben in diepe rouw.
Afgelopen week is een goede vriend van me ontvallen: André van der Lek, teamleider en manusje van alles van de Rotterdamse studentenvoetbalvereniging Antibarbari. In de nacht van 7 op 8 mei is hij in het bijzijn van familie gestorven, na eerder dit jaar al op het randje van de dood gebalanceerd te hebben. Uit dat dal was hij voorzichtig weer omhoog aan het krabbelen en net toen alles weer een beetje de positieve kant op leek te gaan, sloeg het noodlot alsnog toe. Het overlijden van André komt als een donderslag bij heldere hemel.
Net zoals vele andere mensen kon ik lezen en schrijven met André. Ik ken hem al uit de tijd dat hij OVV in Oostvoorne eerst 4 jaar keeperstrainer was en later 5½ seizoen elftalleider. Toen Francis Janse, de laatste trainer waarmee hij bij OVV samengewerkt had , trainer werd bij Antibarbari, maakte André daar ook zijn opwachting. We schrijven het jaar 2011. Francis Janse zou twee jaar trainer zijn van Antibarbari en daarna naar elders vertrekken. André van der Lek is ‘blijven plakken’, zoals Antibarbari dat zo treffend verwoordt in het overlijdensbericht van hem op VoetbalRotterdam.
Hoewel André woonde in het verre Amsterdam, reisde hij meerdere dagen in de week naar zijn geliefde club. André deed alles bij Antibarbari. Hij belijnde de velden, hij verzorgde de was van de selectie, hij organiseerde de selectieweekeinden en hij kookte vele jaren twee avonden in de week voor tientallen leden. Hij verzorgde de schaft, om het in de taal van Antibarbari te zeggen. Daarnaast was André het aanspreekpunt voor de verbouwing van het clubhuis en de kleedkamers. En op zondagmiddag zat hij als elftalleider op de bank. Eerst bij trainer Francis Janse dus, later bij Jaco Verhoev, daarna bij Hans Harmans en de laatste vijf seizoenen bij Patrick Kok. In die hoedanigheid regelde hij alles voor de selectie.
Bij iedereen op de club stond hij er goed op. Alle leden behandelde hij als zijn eigen kinderen. Ook bij mij stond André er heel goed op. Als ik door de week in de buurt van Antibarbari was, ging ik altijd op de club langs, want ik wist toch wel dat André er ook zou zijn.
Dat gaat dus nu dus never nooit meer gebeuren. Nooit zal ik meer een bakje koffie kunnen drinken met André van der Lek bij Antibarbari. Nooit zal ik meer een praatje met hem kunnen maken. Zijn overlijden laat bij mij een grote leegte achter en ik weet zeker dat dit bij iedereen die hem kende het geval is. André van der Lek was een geweldig mooi mens. Ik ben blij dat ik hem gekend heb en ik treur mee met alle anderen die hem gaan missen.
Hij zou bij Antibarbari eigenlijk een standbeeld moeten krijgen. Zou dat te realiseren zijn?
Mooi stukje Jan. Goede man. Kende m ook heel lang.