Terwijl het voetbalseizoen de komende weken zowel bij de profs als bij de amateurs z’n ontknoping kent heeft in de basketbalcompetitie het eindsignaal al geklonken. Beslissingswedstrijden voor promoties en degradaties, en hier en daar voor nog niet definitief uitgemaakte kampioenschappen, staan voor de komende weken gepland. Daarna is het tot begin september bij de meeste clubs stil in de sporthallen.
Ik heb in dit seizoen met veel plezier weer op diverse niveaus voor de NBB in de landelijke competities gefloten. Daardoor vanuit mijn woonplaats reisjes gemaakt naar plaatsen als Weert, Amsterdam, Rijswijk bij Den Haag, Bemmel, Spakenburg/Bunschoten, Utrecht, Delft, Tilburg en Katwijk. Bijna net zoals vanouds, in de jaren tachtig en negentig. Waardoor ik her en der ook gezichten van toen herkende en gesprekken ontstonden die vrijwel altijd voor het ophalen van leuke herinneringen zorgden. Ook moest ik hier en daar wel vaststellen dat sommige bekenden van destijds er niet meer zijn.
Zo kwam ik twee weken geleden in Barendrecht bij CBV Binnenland, waar Frits den Hoedt jarenlang het gezicht en voorzitter van de vereniging was. Frits was bovendien ook actief in diverse functies voor de NBB, en was organisator van onder meer het Pre-Olympisch toernooi in Rotterdam in 1988 en diverse basketbalinterlands in de sporthal aan de lokale Marijkesingel. Ook werd hij gezien als aanjager en coördinator van het WK Rolstoelbasketball in 2006, regelde hij zaalruimte voor selectietrainingen- en wedstrijden van jeugd van Rayon West en faciliteerde daarbij de trainers en arbitrage, trainde en coachte verschillende clubteams en trad op als gastheer voor diverse cursussen. De in 2021 helaas aan corona overleden Den Hoedt is dan niet meer lijfelijk in de sporthal aanwezig maar zijn geest zwerft er nog steeds rond.
Voor aanvang van de door mij te fluiten wedstrijd had ik nog even tijd om met een zeer aimabele arbiter ‘van toen’, nu begeleider van jong talent, te kunnen praten. Rob Hoogervorst, nu 70, toen en nog altijd inwoner van Hellevoetsluis, was één van de collega’s waar ik in de vorige eeuw gedurende een aantal jaren mee ‘dubbelde’. Nog steeds enthousiast al gaf hij wel toe dat het leiden van wedstrijden er voor hem niet meer inzat. ‘Te oud’, zei hij. Maar hij leek geen steek veranderd. Verhaalde in vijf minuten over diverse belevenissen van destijds, over wat collega’s van toen en over de hedendaagse tekorten aan goede scheidsrechters. ‘Daar is nog veel werk in te verrichten’, zo eindigde hij zijn babbel, want mijn wedstrijd stond op het punt te beginnen en hij moest nog even wat verhapstukken met ‘het jonge talent van de dameswedstrijd ervoor, dat beoordeeld diende te worden’. Het was louter toeval dat ik hem een week later weer tegenkwam, nu in Rijswijk waar ik de wedstrijd van de vrouwen van Lokomotief tegen Punch Delft floot met de talentvolle arbiter Storm Gori uit Amsterdam.
Een tekort aan arbiters. De basketbalbond heeft ermee van doen, de KNVB ontwikkelt een plan de campagne om een paar duizend scheidsrechters te werven, de KNCB probeert umpires te vinden op alle denkbare platforms van toen en nu, de KNZB probeert leden voor het fluiten van waterpolowedstrijden te motiveren en de NeVoBo heeft de handen ineen geslagen met alle volleybalclubs om leidsmannen en -vrouwen aan te sporen matches te gaan fluiten: tja, welke sportorganisatie kampt eigenlijk niet met dezelfde uitdaging?
Ik ben inmiddels zestig. Ook niet de jongste meer. Maar ik zie het nog wel zitten om een seizoen eraan vast te plakken als landelijk basketbalarbiter. Maar misschien heeft de NBB ook alvast wel ergens een plekje vrij om hetzelfde te gaan doen als wat Rob Hoogervorst als vrijetijdsbesteding heeft. Me voor een club inzetten doe ik voorlopig niet. Het voorzitter van een basketbalvereniging zijn heeft me ontzettend veel energie gekost. En ik heb ook wat doses plezier moeten inleveren. Want hoe je het ook doet, het bestuur is altijd een kop van Jut.
Tenslotte: ‘k vind het knap dat Frits den Hoedt het zolang bij één en dezelfde vereniging heeft volgehouden. Dan moet je niet alleen van de sport houden die je bedrijft. Dan ben je zelf een stuk van de club geworden. En zo wordt hij door zijn Binnenland ook nog steeds geëerd. Hulde daarvoor.
Columnist Egbert Egberts floot bijna 42 jaar wedstrijden in het amateurvoetbal. Schrijft over wat hem boeit, wat of wie hem raakt, wat hem verwondert, wat hem ergens toe beweegt. Omdat het mag. Reacties? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.
