De mededeling eerder deze week op VoetbalRotterdam was toch wel verrassend: Julièn Gret, de 31-jarige aanvoerder van Spijkenisse voetbalt volgend seizoen in het shirt van Nieuwenhoorn. Natuurlijk hebben we Juul gevraagd waarom hij overstapt. Want Spijkenisse is toch zijn club? Voordat hij aan de warming up gaat begonnen voor de uitwedstrijd tegen Terneuzense Boys legt hij uit hoe hij tot dit besluit gekomen is.
Ook wij hadden het bericht dat je aan het einde van dit seizoen naar Nieuwenhoorn vertrekt niet aan zien komen. Hoe is het in eerste instantie gegaan? Wie heeft het eerste contact gelegd?
Julièn: ‘Dat was Nieuwenhoorn. Ik heb geen moment met de gedachte rondgelopen om bij Spijkenisse te vertrekken, want ik had het prima naar mijn zin bij de club en ik zou over een paar jaar mijn carrière daar afsluiten, zo heb ik altijd gedacht. Maar als een club zich meldt, ga je wel praten, zeker als het een aansprekende club is. Want dan ben ik geprikkeld en wil ik weten wat ze van je denken en wat ze van plan zijn. Tenminste, ik heb dat gedaan. Zo zit ik in elkaar. Natuurlijk heb ik bij Spijkenisse wel gemeld dat Nieuwenhoorn gebeld had. Dat hadden ze trouwens een jaar eerder ook al gedaan, maar toen had ik mijn ja-woord al aan Spijkenisse gegeven. Toen heeft er geen gesprek plaatsgevonden. Nu wel.’
Ze hebben natuurlijk aangegeven waarom ze je wilden hebben.
Julièn: ‘Bij het gesprek dat ik voerde zat ook Rody van Hemert, volgend seizoen de nieuwe trainer van Nieuwenhoorn. Ik ken Rody al van vroeger, wij woonden als kind vlak bij elkaar in de Maaswijk in Spijkenisse. In het gesprek werd aangegeven dat ze me graag wilden hebben. Ze zien mij als aanvoerder van Spijkenisse, als een voetballer met een leidende rol in het veld. Een aanjager, een jongen met duelkracht. Er staat iemand, zeiden ze. De rol die ik bij Spijkenisse vervul, zo willen ze dat ik het bij Nieuwenhoorn ook ga doen. Ik ben geen voetballer die drie man op de vierkante meter passeert of 25 goals scoort in een seizoen, maar zo zien ze mij ook niet. Ik moet een verbindende speler zijn en ook een verlengstuk van de trainer in het veld. Die mooie woorden hadden wel een uitwerking op mij. Ik heb bedenktijd gevraagd en toch wel een poos heel goed lopen nadenken wat ik moest gaan doen. Heb ook overlegd met vrienden, met familie, met mensen die dicht bij me stonden. Het was niet makkelijk, want ik vind me wel degelijk een jongen van Spijkenisse, eentje die er al jaren in het eerste elftal voetbalt. Toen Marco van Rijn trainer was van Spijkenisse kwam ik niet in zijn plannen voor en zat ik op de bank. Met Peter Wubben weer aan het roer heb ik wel een basisplaats en ben tegenwoordig aanvoerder. Mooi vind ik trouwens dat toen Wubben terug bij Spijkenisse weer trainer werd in een persoonlijk gesprek met mij alle problemen de wereld uithielp. Dat heb ik heel erg op prijs gesteld en vanaf die dag was alle kou tussen ons uit de lucht. Bij Spijkenisse heb ik het daarna altijd heel goed naar mijn zin gehad. Moet ik dat allemaal opgeven om bij een andere club te gaan voetballen? Daar heb ik lang over nagedacht en uiteindelijk toch de beslissing genomen om voor Nieuwenhoorn te kiezen.’
Waarom? Wat gaf de doorslag?
Julièn: ‘Dat is niet het geld, zoals veel mensen misschien wel zullen denken. Ik ga bij Nieuwenhoorn minder geld krijgen dan bij Spijkenisse. Het is ook niet zo dat ik niet met Peter Wubben door één deur kan. Onze relatie is prima. Er is geen enkel probleem tussen ons, integendeel zelfs. Ja, dat is vroeger wel eens anders geweest. Toen ben ik weg gegaan, eerst naar SC Botlek en later naar Poortugaal. Het eerste jaar bij Poortugaal was het beste seizoen uit mijn hele loopbaan. Dat ik ergens anders ook goed heb lopen voetballen, heeft ook meegespeeld in mijn beslissing. Waarom zou ik dat niet nog eens kunnen doen? In een andere omgeving, met andere spelers om je heen, een andere trainersstaf ook. Dat is een uitdaging, een nieuw avontuur en dat avontuur wil ik nog één keertje aan gaan. Dat is de reden dat ik voor Nieuwenhoorn heb gekozen en niets anders.’
En dan laat je Spijkenisse dus achter je?
Julièn: ‘Toch wel met pijn in mijn hart, want echt, ik heb het heel goed naar mijn zin bij die club. Daarom heb ik er ook zolang over gedaan om het besluit te nemen dat ik toch ga vertrekken. Maar de uitdaging om in een nieuwe omgeving te gaan voetballen op een manier die Nieuwenhoorn en ik voor ogen hebben, die wil ik wel aangaan. En tot die tijd de rest van dit seizoen bij Spijkenisse aan mee gaan helpen dat we terugkeren naar de Vierde Divisie. Het zou mooi zijn dat ik dan volgend seizoen tegen mijn oude cluppie ga voetballen.’
