De namen van de gebroeders Darren en Dalian Maatsen (van Pa Renold, en momenteel allebei uitkomend voor AFC) en zeker ook van neef Ian (van Edward, en spelend voor de Engelse grootmacht Chelsea), ze zijn al wat langer bekend in de voetbalwereld. Die van O’Neal Maatsen (van Mark) wellicht nog niet.
Maar sinds dit seizoen weet de 22-jarige O’Neal zich geregeld bij 4e divisionist Zwaluwen in de kijker te spelen. Alhoewel, de oplettende volger van het amateurvoetbal in de regio Rijnmond kent deze Maatsen toch ook al even, en wel als een aanvallend ingestelde middenvelder van CVV Zwervers (en daarvoor als exponent van de jeugdopleiding van Spijkenisse); en wat hij gedurende twee seizoenen bij CVV Zwervers deed, namelijk vaak het doel vinden of ergens in de voorbereiding van een treffer een aandeel hebben, dat probeert O’Neal dus vanaf dit seizoen bij Zwaluwen voort te zetten. En dat lukt best aardig, want de teller staat inmiddels op zes. En misschien is zijn rol in het teamproces van Zwaluwen- trainer Henk de Zeeuw nog wel belangrijker dan als het eindstation van een aanval te fungeren; O’Neal heeft namelijk zijn plaats in het vlaggenschip van de Vogels vrij snel gevonden.
En waar Zwaluwen vorig seizoen bekend stond als een degelijk & compact spelend elftal (met weinig tegentreffers), daar oogt het dit seizoen enerzijds wellicht iets minder stabiel, maar anderzijds ook bij vlagen wat frivoler. Dat komt overigens niet alleen door de inbreng van O’Neal, doch hij heeft daar tot nu toe wel degelijk een aandeel in. Kortom, een wedstrijd van Zwaluwen volgen is dit seizoen zeker aantrekkelijker geworden, dit met voorlopig een stek in de top van de 4e divisie B tot gevolg. En O’Neal’s streven -hij staat overigens ook op de golfbaan in meerdere opzichten zijn mannetje- is vooralsnog niet zozeer het blijven scoren, maar veel meer sterker & fitter worden om op die manier zijn aandeel in het Zwaluwen- spel nog waardevoller te laten zijn.
Of dit dan na dit seizoen ook een volgende stap betekent is zeker nog niet aan de orde. Met Zwaluwen presteren is voorlopig O’Neal’s prioriteit, iets wat hij en zijn ploeggenoten zaterdag 25 november echter nalieten door in beginfase van de lastige uitwedstrijd tegen Poortugaal te lauw te beginnen. Het resulteerde al na ruim dertig minuten in een 3-0 achterstand. Nadat er niet veel later zelfs met 10 man verder moest worden gestreden leek een kansloze nederlaag onafwendbaar. Het feit dat Zwaluwen toch nog tot een 3-2 eindscore wist terug te komen is uiteindelijk het enige pluspuntje van deze koude middag.
Het laat echter onverlet dat de ‘Maatsen- dynastie’ van de jaren ’90 (met de gebroeders Renold, Edward en Mark) bij HVO er met hun nazaten Darren, Dalian, Ian én dus ook O’Neal inmiddels een mooi opvolging heeft gekregen…
