Hij is nog geen 20 jaar oud en is in het elftal van Brielle dat trainer Manuel Vissers de wei instuurt in de uitwedstrijd tegen Zuidland afgelopen zaterdag veruit de jongste. Maar ondanks die piepjonge leeftijd heeft Bo van der Gaag een heel belangrijke rol in het elftal. Samen met veteraan Lex van Dommelen staat hij centraal achterin en hij is in de 90 minuten die gaan volgen geen moment van de leg. Altijd is hij rustig en niet één bal peert hij weg zonder te kijken. Bo voetbalt alsof hij al jaren op die positie voetbalt en een heleboel ervaring in zijn bagage heeft, maar zo is het dus niet. Bo komt net kijken, sommige dingetjes kan hij echt nog wel verbeteren, waarover straks meer, maar voor Manuel Vissers is hij wekelijks toch een van de eersten, die als basisspeler genoteerd wordt.
Tegen Zuidland werd Bo trouwens niet al te vaak op de proef gesteld. Aanvallend waren de manschappen van Tom Larssen onmachtig. Het leek wel of ze hun energie bewaarden voor het feest dat later die zaterdag in hun eigen kantine gevierd zou gaan worden. Behoudens een schotje van Marcel van den Berg die op de bovenkant van de lat belandde en een vrije trap van Robin van Buuren die op einde paal eindigde was het nooit alarmfase 1 in de defensie van de Briellenaren. Een heel goed oordeel over een Bo in de verdrukking was dus eigenlijk niet te geven, want in de verdrukking kwam hij zelden of nooit. Maar toch; de dingen die hij deed, deed hij goed. Vooral de verdedigende dingen. Op de schaarse momenten dat Zuidland ten aanval trok, viel op dat Bo steeds op de juiste plaats stond en zich daardoor altijd eenvoudig staande hield. Zuidlandaanvaller Leon van der Steen, de tegenstander die hij in de gaten moest houden, kwam niet in het stuk voor. Die angel trok Bo er dus ook kundig uit.
Voetballend was het van beide kanten voor rust trouwens niet al te best. Veel te genieten was er niet. Ook Brielle speelde als het ware met de handrem op. Het hanteerde meestal de lange bal, maar omdat het bij Zuidland achterin goed stond, zorgde dat voor weinig gevaar. Veel gebeurde er dus niet op het veld. In de vijfde minuut had Briellespeler Mohamed Ajarai nog van afstand op de lat geknald, maar de verdere eerste helft was er ook van Brielle weinig leuks te zien. Langs het veld, op het looppad voor de hoge coniferen achter het doel, stond een verrijdbare stelling met daaronder op de grond een blauw aanwijsbord, dat nog ergens opgehangen moest worden door de mensen van de werkploeg. ‘Voetbal’ stond er op, alsmede een grote pijl de andere kant op, weg van het veld. Alsof je voor het voetbal dus niet op het hoofdveld moest zijn, zaterdag.
Na rust was de wedstrijd gelukkig wat beter om aan te zien. De thuisploeg had aanvallend nog altijd weinig tot niets in de pap te brokkelen, maar de Briellenaren hanteerden minder vaak de lange bal en wisten elkaar nu wel te vinden. In tegenstelling tot voor rust zat er nu lijn in. Het wachten was dus op het eerste doelpunt van de bezoekers. Dat viel dan ook. Na een dik uur scoorde Mohamed Ajarai uit de draai en vijf minuten later gooide Reilly Bakboord na een fraaie actie en een prima goal de wedstrijd definitief in het slot. Ondertussen had Bo aan de andere kant van het veld nog altijd een tamelijk rustig middagje. De spaarzame keren dat hij verdedigend op moest treden deed hij dat slim en kordaat en in de problemen kwam hij nooit.
Opbouwend was het bij hem ietsjes minder. Meestal hield hij de bal in de ploeg met korte passjes vooruit of opzij naar Lex van Dommelen, zijn kompaan centraal achterin, maar de keren dat hij tijd en ruimte had om iemand voorin te lanceren deed hij dat toch iets te onnauwkeurig. Een paar keer kwamen zulke ballen niet aan. Aan zijn passes over grote afstand zou hij dus nog kunnen werken, ook al omdat het een van de wapens is die Brielle hanteert. Wat dat betreft zou hij een voorbeeld kunnen nemen aan Lex van Dommelen, die wel een fantastische lange bal in de voeten hoeft. Maar Lex is 18 jaar ouder dan Bo, dus Bo heeft nog tijd genoeg om zulke dingen te verbeteren.
Ondanks dit puntje van kritiek kon Bo me zaterdag zeker bekoren. Zoals al gezegd stond hij verdedigend meer dan zijn mannetje en ik weet zeker dat hij daartoe ook in staat is als hij moet voetballen tegen ploegen die aanvallend meer op de mat leggen, dan wat Zuidland zaterdag deed. Bo, die het voetbal overigens niet van een vreemde heeft, want zijn vader Ivo speelde vroeger bij zowel WRW als bij SC Voorne in het eerste, is positioneel ijzersterk en zal ook tegen ploegen uit het rechter rijtje niet snel in de problemen komen. Dat weet ik zeker.
