JeePee was jarenlang speler, vrijwilliger en eerst ook clubscheidsrechter voor een voetbalclub uit Rotterdam Noord. Toen hij bij de KNVB ging fluiten ging hij nog drie avonden in de week een balletje trappen of hardlopen op de trainingsvelden van zijn vereniging. Ondanks zijn liefde voor Betty en zijn vier zoons leek hij wel getrouwd met deze club. Of zoals hij zelf altijd zei: ‘Ik ben pas echt gelukkig als ik weer heb mogen rollebollen op de felgroene graszoden van de mooiste sportvelden in 010’.
Ofschoon dat laatste natuurlijk een kwestie van smaak is. En JeePee is ook wel enigszins bevooroordeeld. Vind ik.
Begin juli was hij veertig jaar lid van de club en dertig jaar bondsfluitist. Vooruitlopend daarop werd begin mei een klein feestje voor hem georganiseerd door een stel clubarbiters en bevriende KNVB scheidsrechters. Ik was daar één van en uiteraard ook daarbij. We luisterden het samenzijn op met verschillende verhalen, de één gewoontjes en de ander ludiek. En de avond vorderde gestaag totdat JeePee een appje kreeg van z’n vrouw. Of hij naar huis wilde komen, want de vriendin van hun oudste zoon lag in het ziekenhuis met tien centimeter ontsluiting. Hij had van tevoren al gezegd dat dat een signaal om de avond af te blazen zou kunnen zijn, maar gelukkig voor ons was z’n aanstaande kleinkind tot dat moment nog even blijven zitten.
Hij maakte aanstalten om de ontmoeting af te sluiten door een laatste anekdote te vertellen over iets wat hem bijgebleven was uit zijn scheidsrechtersloopbaan. Heel herkenbaar voor mij, want ik was daar destijds als toeschouwer bij.
,,Toen ik een wedstrijd voor de KNVB moest leiden in Oud West stond ik tussen twee ploegen die allebei niets meer te winnen of verliezen hadden. En Egbert had me gewaarschuwd juist beducht te zijn voor dit soort wedstrijden omdat je nooit kunt weten waar deze op kunnen uitdraaien. Wel, tot aan de 87ste minuut was de stand nog gelijk. Maar plotseling dwarrelde een verdwaald afstandsschot van de gasten achter de keeper van de thuisploeg in het doel. Het was een trigger voor de gastheren om fel van leer te trekken om alsnog te proberen de gelijkmaker te forceren. Maar na een drietal belegeringen voor het doel van de gasten trapte de doelman de bal hard naar voren en sprintte de kleinste man van de gasten erachteraan en rende met de bal aan de voeten richting vijandelijk doelgebied. Vlak voordat hij wilde gaan schieten werd hij door een verdediger achterhaald, maar dat gebeurde niet op reglementaire wijze. Of het binnen of buiten de zestien was kon ik niet goed zien. En de grensrechter kon het al helemaal niet belopen. Dus besloot ik de bal er buiten te leggen, wat mij op een heleboel protesten van de aanvallende ploeg kwam te staan. Ondertussen had ik de verdediger rood gegeven, de enige kaart van de match tot dan toe, waardoor ook de thuisploeg zich met z’n allen om me heen positioneerde. Terwijl de tijd gestaag verder liep hield het gezeur aan en aan. Totdat ik de fluit in de mond nam, heel hard blies en aangaf dat de wedstrijd voorbij was. Zij geen penalty en de anderen geen gelegenheid meer om gelijk te maken. Mooi verdeeld, toch? Ik ben direct van het veld gelopen, richting kleedkamer gegaan en heb achteraf van Egbert gehoord dat er over en weer fors op elkaar in werd geslagen. En dat men moeite had om beide ploegen uit elkaar te halen. Maar ja, ik heb niks gezien dus heb alleen de rode kaart op het wedstrijdformulier gezet en daar rapport over uitgebracht. Later las ik in het AD dat terwijl ik aan het douchen was er ook wat gewonden bij waren gevallen, en dat drie mensen zich onder doktersbehandeling hadden moeten laten stellen. Toen de KNVB mij later om uitleg vroeg wat er gebeurd was heb ik eerlijk verteld dat ik daar niks van gezien heb. En Egbert was daar incognito, dus die heb ik uiteraard niet bij dit gedoe betrokken. Achteraf hebben we er met z’n tweetjes smakelijk om gelachen.”
Jeepee werd opa van een kleindochter. Charmaine. Een typisch Rotterdamse naam. Nog gefeliciteerd, kerel.
Columnist Egbert Egberts floot bijna 42 jaar wedstrijden in het amateurvoetbal. Schrijft over wat hem boeit, wat of wie hem raakt, wat hem verwondert, wat hem ergens toe beweegt. Omdat het mag. Reacties? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.
