Het is voor Max van Dijk even slikken, als hij de mededeling krijgt dat hij in het komende seizoen niet meer voorkomt in de plannen van Barendrecht. Na negen jaar trouwe dienst bij de derde divisionist komt er onverwacht een einde aan de verbintenis met Barendrecht. Een beslissing die hij liever zelf had genomen. Na lang wikken en wegen besluit de 32-jarige verdediger terug te keren naar BVCB. De club waar hij zijn eerste stapjes zette op het voetbalveld.
Uit niets blijkt dat er ergens nog een stukje frustratie zou kunnen zitten, over het aanstaande einde van zijn dienstverband bij Barendrecht. Op de dag voor Koningsdag doet Max van Dijk zijn verhaal. Relaxt vertelt hij over hoe zijn voetbalcarrière begon bij BVCB, waar hij tot twee maal toe vertrekt, om zijn droom achter na te jagen. Wat die droom was? Profvoetballer worden.
“Van op maandagavond voetballen word ik niet gelukkig”
Als kleine jongen leert hij de eerste voetbalbeginselen van trainer Hans Gravenstein. Naarmate hij ouder wordt, gaat zijn talent steeds meer opvallen. Op zijn 18e vertrekt hij naar Sparta. “Ik had echt het idee en de droom om prof te worden. Ik kwam te spelen in Sparta O19 en speelde goed. Van de vier spelers die vervolgens mochten doorstromen naar Jong Sparta, was ik er één van.” Maar dan slaat de vertwijfeling toe bij de Hoekse verdediger. “Het idee om op maandagavond m’n wedstrijdjes te spelen in de Belofte League bekroop me steeds meer. Ik wist van mij zelf dat ik er echt alles, maar dan ook alles, aan zou moeten doen, om te slagen. En dus vroeg ik mezelf af: “Word ik daar gelukkig van?” En eerlijk gezegd was het antwoord toen “nee”. Ik zag dat niet zitten. Als ik het wel zou doen, dan zou ik mezelf voor de gek houden.”
Terug naar BVCB en via Leonidas naar Barendrecht
Van Dijk besluit om terug te keren naar BVCB. Voor de in het dagelijks leven teamleider bij Roesen en Roesen een logische keuze. “Ik miste dat echte verenigingsgevoel. Het sociale gebeuren bij een club vind ik zo belangrijk”. Vanaf het seizoen 2010/2011 speelt hij onder andere onder trainers als Koos Waslander en Edwin Vurens in BVCB 1. Hij begint op het middenveld, later iets meer terug tussen achterhoede en middenveld. Uiteindelijk komt hij steeds meer links centraal in de Hoekse defensie te spelen. Ondanks zijn jonge leeftijd zien zijn trainers in hem een natuurlijk leider en krijgt dan ook de aanvoerdersband.
Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Max wil het toch nog een keertje hogerop proberen. “Om te ontdekken of ik nog een stapje hoger kan meekomen, stap ik in 2013 over naar Leonidas. Eigenlijk kwam ik daar via Lucas van Oeveren, de broer van Jim met wie ik samen speelde bij Sparta. Leonidas ging toen van de hoofdklasse naar de Topklasse. Met een mooie groep en John Hoeks als trainer veroverde ik een plekje in dat elftal. Ik, als jongetje van het dorp.” Maar dan komt Leonidas in verval. Allerlei perikelen omtrent betalingen en andere randzaken worden ook in de pers breed uitgemeten. Dat is totaal niet wat bij Van Dijk past. Via via komt hij terecht bij Barendrecht, dat op zoek is naar een linkspoot in de verdediging.
Van aanvoerder naar kind van de rekening
Ook bij Barendrecht verovert Van Dijk al snel een plekje in de basis en wordt ook bij de huidige derde divisionist aanvoerder. Met spelers als Patrick Stolk, Bas Mourits en later Tim Eekman maakt hij mooie jaren mee. “Barendrecht is gewoon een leuke club, licht de speler die sinds december vader is van zoon Moos toe. Een grote club met de gezelligheid van een kleine vereniging”. Niet voor niets houdt hij het negen jaar vol op sportpark De Bongerd. Negen jaar die hem mooie momenten bezorgen. “Onder trainer Adri Poldervaart beleef ik de mooiste jaren. We komen op mooie locaties en spelen mooie wedstrijden. De promotie naar de Tweede Divisie was geweldig! We speelden prachtige duels tegen clubs als Katwijk, Spakenburg etc. Maar de mooiste ervaring was toch wel de bekerwedstrijd tegen Ajax. Helaas was vanwege Corona de Arena helemaal leeg, maar het spektakel in de dagen voor en na de wedstrijd was fantastisch!’
Aan de mooie tijd bij Barendrecht komt aan het einde van dit seizoen een onverwacht einde. Afgelopen januari krijgt hij te horen dat er voor komend seizoen geen plaats meer is voor de trouwe routinier. De ploeg is al wat ouder en men wil gaan verjongen, zo luidt de boodschap. “Dat was wel even slikken, ja. Liever had ik zelf de regie in handen gehouden. Eerlijk gezegd had ik al wat signaaltjes gekregen, die me niet lekker zaten. Normaliter kreeg ik in december al te horen dat men graag met mij door ging. In die zin heb ik ook nooit over een andere club hoeven nadenken. Toen in december dit gesprek uitbleef, zei ik al tegen mijn vrouw Dian, dat het me niet lekker zat. Het bleef stil en dat gaf me het voorgevoel, dat er iets speelde. Je voelt dingen.’
De boodschap van ‘We gaan niet door’ komt na een periode waarin Max één wedstrijd geblesseerd is en een wedstrijd mist vanwege de geboorte van zijn zoon Moos. De mededeling doet de verdediger perplex staan en dat gaat over in een beetje frustratie. Barendrecht kiest voor een andere invulling van de positie links centraal, plus het feit dat max er niet jonger op wordt zijn de redenen van het vertrek. Hij krijgt het gevoel dat de exit uit Barendrecht al is ingezet, wat gevoed wordt als hij op de bank belandt. Als hij weer snel in de basis komt, is hij vast besloten om te laten zien dat “ze” het fout hebben.
Na een goede serie wedstrijden met Max weer in de basis, klopt de club toch weer aan bij de speler die zijn woonplaats Bergschenhoek nog steeds trouw is gebleven. In maart vraagt de technische staf om erover na te denken om toch te blijven. “Natuurlijk kwam dit als een verrassing, maar het voelde wel erg goed. Uiteindelijk bleek het toch beter om uit elkaar te gaan, aangezien een vaste basisplek erg moeilijk zou gaan worden onder de huidige trainer Leen van Steensel”.
Voor de tweede keer terug bij BVCB
Als bekend wordt dat Barendrecht niet door gaat met Max van Dijk, wordt hij uiteraard door diverse clubs benaderd, die wel graag van zijn capaciteiten gebruik willen maken. “in het begin heb ik veel clubs afgehouden. Ik moest eerst voor mijzelf op een rijtje hebben, wat ik nu wilde. Als ik niet voor mijzelf heb kunnen bepalen wat ik wil, heeft het ook geen zin om te gaan praten. Met de komst van een kindje is er thuis ook wel wat veranderd natuurlijk. Iets minder trainen komt dan privé gezien wel beter uit. Ook het feit dat als de keuze om door te gaan bij een andere club, waarmee we niet het hele land door hoeven om te spelen, is een factor, die heeft meegespeeld om uiteindelijk te kiezen voor BVCB.’
Voor de oud- en toekomstige BVCB-er de keuze maakt, steekt hij zijn licht nog even op bij Nick Mahieu, één van de huidige spelers van BVCB 1 met wie hij in het verleden nog heeft samen gespeeld. Als Barendrecht een vrij weekend heeft, is dit voor Max een mooie gelegenheid om de wedstrijd van BVCB tegen Spartaan’20 bij te wonen. Achter de kinderwagen met zoontje Moos ziet hij zijn toekomstige club een goede overwinning behalen.
‘Ook de relaxte manier waarop trainer Dick Boereboom mij heeft benaderd heeft een rol gespeeld bij mijn keuze om weer in Bergschenhoek te gaan voetballen. Hij liet me weten dat ik altijd welkom ben en de deur altijd open staat. Op de vraag wanneer ik moest beslissen, antwoordde hij: Voor 15 juni…..dan sluit de overschrijvingsperiode.’
Zo hoopt Max van Dijk nog een paar leuke jaren te beleven bij de club waar het ooit begon. ‘Ik zie de keuze voor BVCB ook niet als een soort afbouwen, of zo. Daar ben ik nog veel te fanatiek voor. Gewoon samen met een leuke groep gaan voor het hoogste!’ Bij BVCB is men maar al te blij met de terugkeer van Max en wenst hem nog een paar mooie jaren.
