Ik schreef eerder al ‘ns een column over ‘Pesten’. Dat leverde me best wel een aantal vriendelijke reacties op. De belangrijkste wellicht was die van een docent op een school, die aangaf zelf meerdere malen gepest te worden. Een collega scheidsrechter op de voetbalvelden bovendien. Iemand die net als ik weet hoe het voelt om af en toe wat naar je hoofd geslingerd te krijgen. ‘Fijn dat je dit onderwerp bespreekbaar maakt, beste Egbert. Dat kost mij zelf namelijk ontzettend veel moeite.’
De betreffende arbiter/leraar staat dagelijks voor de klas op een Vmbo-school. Hij geeft een exact vak en weet dat 95% van zijn lestijd opgaat aan theoretische uitleg.
‘Ik kan er nu eenmaal niets aan doen, dat dit vak dat in zich heeft. Wiskunde is zo’n vak waar je als docent puur met feitelijkheden bezig bent. En leerlingen moeten dan ook accepteren dat het geen romantisch avontuur is of een soort van actiongame is waar je met de aan te leren leerstof doorheen wandelt.’
Wat te neer geslagen vertelt de man dat hij de laatste maanden stelselmatig wordt getreiterd door leerlingen omdat ze al na 5 minuten les zichzelf zitten dood te vervelen. Deze jongeren, jongens én meisjes, haken al snel af vanwege het feit dat ze verplicht in de les moeten zitten maar gaan keten omdat dat het vak hen niet boeit.
‘Het is ook een vak, dat ze niet kunnen laten vallen. Maar ik heb het idee, dat ze dat mij vooral kwalijk nemen en dus mij een lesje willen leren door me dan maar het leven zuur te gaan maken.’
Voordat hij me wat voorbeelden schetst van wat die ‘etterbakjes’ hem allemaal aandoen tijdens de wiskunde lessen wil hij nog wel even kwijt, dat niet alle leerlingen aan de pesterijen meedoen. ‘Maar na verloop van tijd zie je de verschillen tussen de scholieren onderling niet meer. Als er iemand opstaat om een papiertje in de prullenbak te gooien of een vinger opsteekt om naar de wc toe te kunnen gaan, dan zoek ik er al meteen wat achter. Ik weet dat dit niet eerlijk is, maar zo langzamerhand zie ik in elke leerling die beweegt in de klas wel een potentiële pestterrorist.’
Scholieren gooien met propjes, krassen met pennen of passers in de lestafels, spelen luid geluid van hun mobiel of I-phone af of smijten met schriften, boeken of zelfs stoelen en tafels naar zijn hoofd. Het lijkt wel of pesten is verworden tot zwaar crimineel gedrag.
En dat allemaal, omdat je nu eenmaal van het vak wiskunde geen lichamelijke oefening, muziek, dans of toneel kunt maken?
Ik heb met die leraar te doen. En ook met die vele andere docenten, die in hetzelfde schuitje zijn komen te zitten. Niet dat ik pleit voor herinvoering van lijfstraffen (bijvoorbeeld door de karwats weer ‘ns op de handen en billen van een boosdoener te laten neervlijen) of voor het heropenen van het kolenhok (waar je vele dagen zo zwart als roet van kon blijven als je weer vrijgelaten werd uit deze geestelijke marteling).
Al kun je de ergste pesters pas écht duidelijk maken wat ‘crimineel’ gedrag is door hen te bestraffen met minstens gelijke middelen.
Zolang het noodzakelijk is om het vak wiskunde (of andere vergelijkbare vakken) te moeten blijven volgen moeten leerlingen wel weten dat het pesten van vakleraren minstens net zo erg is als zelf gepest worden. En dat wil je toch niet meemaken? Omdat het je leven een knauw geeft, en je toekomst een douw geeft. Dat wens je een ander toch eigenlijk ook niet toe? Daar wordt niemand beter van.
Ik wens alle scheidsrechters en hun assistenten dit weekend een sportieve en gezellige wedstrijd toe. En alle leerkrachten in het onderwijs na het weekend brave en leergierige leerlingen.
Columnist Egbert Egberts is terug! Floot bijna veertig jaar wekelijks wedstrijden in het amateurvoetbal. En schreef al 225 columns voor Voetbal Rotterdam. Hij schrijft over zijn persoonlijke ervaringen als arbiter in het verleden, over mooie personen in de voetbalsport en over actuele gebeurtenissen in het (amateur)voetbal. Vragen en/of opmerkingen? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.
