SC Botlek staat in de derde klasse D juist boven de degradatiestreep; Deltasport, dat vorig jaar al degradeerde, lijkt hard op weg na dit seizoen wederom rechtstreeks een klasse af te dalen. Als die twee ploegen tegen elkaar voetballen mag je eigenlijk weinig hoop koesteren op een sprankelende partij voetbal, barstensvol technische hoogstandjes, fabelachtig mooie acties en doordachte passes. Zo’n wedstrijd werd het afgelopen zaterdagmiddag dus ook niet. Het is zoals Marco van Putten, de voorzitter van thuisploeg Botlek, het verwoordde, toen hij het veld helemaal rondgelopen was en mij passeerde: ‘Van welke kant je het ook bekijkt, het is niet goed wat je ziet.’
Marco had gelijk. We zagen twee ploeterende ploegen aan het werk, waarbij niet veel goed ging. Inzet was er genoeg, maar lijn in het spel zat er bij beide ploegen niet of nauwelijks. Botlek leed veelvuldig balverlies en Deltasport deed het niet beter. Het was nog net geen flipperkastvoetbal wat je zag. Kwalitatief was het een bedroevende wedstrijd. Toch heeft dat ook zijn charme, vooral omdat er geen enkele voetballer op het veld rondliep die een baaldag had genomen. Allemaal deden ze hun stinkende best en kort na de aftrap liepen de meesten al bezweet rond.
Bij de eerste gelaagde aanval van de bezoekers viel er meteen een doelpunt. Na een kwartiertje stoomde Shurwin Christiaan op de linkerkant richting cornervlag en liet precies op tijd een strakke, nauwkeurige voorzet los, die door de instormende Jimmy Vapor binnen geschoten werd. Een fraai uitgespeelde goal, maar arbiter Collin Bosschieter gaf er geen goedkeuring aan, omdat Thomas Frishert, de clubgrensrechter van Botlek, met zijn vlag omhoog stond en hij daarin meeging. Ik stond aan de andere kant van het veld, dus ik kan niet zeggen of het terecht was.
Luttele minuten later scoorde Botlek. Jorge Fernandes kreeg de bal nabij de zestienmeterlijn en keeper Martin Freire was geklopt. Nu was het Peter van Brandwijk, de clubgrensrechter van Deltasport, die met zijn vlag omhoog stond. Scheidsrechter Collin Bosschieter sloeg er geen acht op. Collin stond bij het afspelen van de bal op één lijn, negeerde het vlagsignaal en keurde de treffer goed. Dat was terecht, want op het moment van spelen stond Jorge niet buitenspel. Ook ik stond op één lijn en kon dat goed zien. Maar de rapen waren gaar bij Deltasport. Alle spelers stormden op de scheidsrechter af, wezen naar het deel van het veld waar hun doelpunt zojuist afgekeurd was en klaagden luidkeels hun nood. Zelfs trainer Anthonio Thomas stormde het veld in. Het mocht allemaal niet baten. De arbiter hield voet bij stuk. Gelukkig voor de bezoekers werd verdediger Dylan Storm niet veel later bij een corner veel te vrij gelaten, waardoor hij de gelijkmaker tegen de touwen kon koppen. En nog geen 5 minuten daarna stond er plots 1-2 op het scorebord, toen een corner van de andere kant kort werd genomen en de voorzet via het hoofd van Botlekverdediger Youri van Marion in het doel verdween.
Het was de mooiste fase van de wedstrijd en op dat moment was Deltasport even de bovenliggende partij. Toch viel voor rust de 2-2. Mo Waad had ongeveer zijn enige geslaagde actie van heel de wedstrijd. Hij kapte twee verdedigers uit en schoot de bal koeltjes achter keeper Martin Freire en toen was het rust. Niet zo’n beste wedstrijd tot dan toe, maar wel vier doelpunten gezien. Wat zou de tweede helft brengen, zo vroeg ik me af.
Doelpunten zouden er niet meer vallen en dat was grotendeels de verdienste van Martin Freire, de doelman van Deltasport. Botlek speelde na rust iets beter, werkte zich nog altijd het snot voor de ogen, kreeg enkele mogelijkheden, maar stuitte telkens weer op keeper Martin Freire, die uitgroeide tot man van de wedstrijd. Eerst stopte hij een keihard ingeschoten bal van Youri van Marion, tussendoor had hij ook nog een paar knappe reddingen en diep in blessuretijd redde hij voor Deltasport nog een puntje toen hij een keiharde kopbal van dichtbij van Xavier Demmendaal met een fabelachtige reflex uit het doel ranselde. Dit tot groot jolijt van de wisselspelers van Deltasport, die dansend de dug-out uit sprongen en tegen elkaar riepen dat het een wereldredding was van Martin. Dat was het ook en daarmee zorgde hij ervoor dat Deltasport het punt kreeg dat hen toekwam. Een winnaar had deze wedstrijd namelijk niet verdiend. Met elk één punt was 2-2 een gerechtvaardigde uitslag. Of het puntje erbij de beide ploegen kan helpen uit de gevarenzone te geraken, is nog maar de vraag. Zo goed was het allemaal niet. Maar de redding van Martin Freire was fenomenaal. Zo’n redding zie je zelfs keepers in het divisievoetbal zelden of nooit maken. Zo zie je maar. Sta je naar een matig potje voetbal te kijken, gebeurt er toch iets om niet te vergeten.
