Achter in zijn nek, net onder zijn haargrens, heeft hij een tatoeage van twee vleugels en op zijn beide bovenbenen prijken er ook inkttekeningen. Het zullen vast niet de enige plekken zijn op het lichaam van Marciano Pape, de 23-jarige rechtsback van Capelle, waar de tatoeëerder bezig is geweest. Maar dat konden we zaterdag niet zien toen hij tegen Spijkenisse aan het voetballen was, omdat die verscholen waren onder zijn shirt en de lange mouwen van het T-shirt dat hij daaronder droeg. Marciano heeft op die plekken ongetwijfeld ook de nodige centiliters inkt in zijn huid laten verwerken.
Misschien heeft hij ergens ook een beeltenis van zijn oma op zijn huid staan, want die betekent heel veel voor hem, zeker nu het niet zo goed gaat met haar. Marciano’s oma is namelijk ernstig ziek en werd vlak voor de aftrap door Marciano en zijn ploegmaten middels een T-shirtje met foto en opbeurende tekst in het zonnetje gezet en sterkte toegewenst. Een mooi gebaar van de Capellespelers, dat Marciano en ook zijn oma veel deugd gedaan moet hebben. Het typeert de onderlinge samenhang van het team en dat zie je ook terug in het veld.
Er staat een hecht en onverzettelijk team, dat als een blok voetbalt en weinig ruimte weggeeft. Toonbeeld van dit alles is Marciano Pape, die heel de wedstrijd de rust zelve is, ook wanneer Spijkenisse na rust wanhopig op zoek gaat naar de gelijkmaker en Capelle zwaar onder druk zet. Maar het is aan Marciano en zijn medeverdedigers te danken dat er door de bezoekers geen uitgespeelde kansen gecreëerd worden. Steeds staan ze goed opgesteld. Leuk om te zien is het allemaal niet, van de nummer 3 van de Vierde Divisie A mag je voetballend toch wel iets meer verwachten, maar het is allemaal wel zeer doeltreffend. Spijkenisse vindt geen openingen en loopt zich steeds vast, ook al omdat de laatste pass vaak onzuiver is. En dat is dan weer mede de verdienste van een speler als Marciano Pape, die geen moment overlopen wordt. Zijn directe tegenstander Jawad Bellahsan, een jongen met een volle trukendoos, die deze competitie al menige verdediger heeft gedold, zit bij hem in de knip. Niet één keer wordt de flankaanvaller van Spijkenisse gevaarlijk. Jawad komt niet verder dan een hard schot net over.
Marciano is geen speler die opvalt door acties, door splijtende steekballen of veelvuldige rushes langs de zijlijn. Als rechtsback trekt hij zelden mee ten aanval en als er van achteruit opgebouwd moet worden, doen andere spelers dat. Marciano is een rasechte, bijna ouderwetse verdediger, een speler die aan de rechtse kant van het veld bij wijze van spreken de deur op slot houdt. Hij staat altijd op de juiste plek, grijpt heel vaak doeltreffend in en doet daarna nooit gekke dingen. Iedere keer weer schuift hij een door hem veroverde bal meteen naar een dichtbij staande medespeler, die opbouwend meer in huis heeft. Marciano lijkt mij de ideale teamspeler, eentje die verdedigend van grote waarde is, zich in het teambelang weet weg te cijferen en ook heel goed weet wat hij niet moet doen. Zulke jongens zijn goud waard voor een ploeg. Laat anderen maar leuke en spectaculaire dingen doen, hij houdt sober spelend rechts achterin de boel wel op slot. Zaterdag tegen Spijkenisse deed hij helemaal niks fout.
Marciano is geen speler om je vingers bij af te likken. Frivole dingen doet hij niet. Acties hoef je van hem niet te verwachten. Hij is zelfs in staat een bal onbedaarlijk hard weg te rossen als hij hem even niet kwijt kan. Nee, voetballend is hij geen moment spectaculair. Marciano is 90 minuten lang een speler zonder enige franje. Hij is eigenlijk het cement van een ploeg, die zaterdag voetballend aanvallend niet heel erg goed uit de verf kwam en op voorsprong kwam door een goal van Jelle Pollemans, die in de zestien over het hoofd gezien werd door de defensie van de bezoekers. Dat zag je Marciano en zijn maten niet doen. Die gaven geen centimeter weg. Spijkenisse was het overgrote deel van de wedstrijd in balbezit, maar creëerde hoegenaamd niets.
Toch hadden de bezoekers wel recht op een puntje, maar aan het einde van de wedstrijd stonden ze gewoon met lege handen. Verdiende Spijkenisse meer? Het zal Marciano worst wezen. De drie punten zaten in de tas en als klap op de vuurpijl konden Marciano en zijn maten na de wedstrijd ook nog het binnenhalen van de tweede periodetitel vieren, omdat naaste concurrent Kloetinge van Smitshoek verloren had. Als zijn oma door het gebaar van de Capellespelers voorafgaande aan de wedstrijd en de uiteindelijke winst zich weer een beetje beter voelt, zal het allemaal nog mooier zijn. Laat dat maar zo zijn. Ik hoop het voor haar en ook voor Marciano.
