Het kan snel gaan in de voetballerij. Zo ben je nog speler van Barendrecht en ben je met je medespelers op trainingskamp op Tenerife en een paar dagen na terugkeer in Nederland sta je ineens als voetballer van De Jodan Boys in de competitiewedstrijd tegen Nieuwenhoorn in het veld. Het overkwam Bradley El Idrissi. Jarenlang speelde hij bij De Jodan Boys, maar toen zijn trainer Leen van Steensel vanuit Gouda verkaste naar Barendrecht, ging hij hem achterna. Het zal wel op voorspraak van Leen geweest zijn, zo neem ik aan. Die had immers een paar jaar met hem gewerkt. Hoewel hij bij zijn nieuwe club al veel competitiewedstrijden in het veld had gestaan, was het toch allemaal net niet. Zelfkritisch als hij is, vond hij dat zelf ook. Na een goed en fijn gesprek bij Barendrecht, ging hij in de wintertransferwindow terug naar de club waar hij sinds 2017 gevoetbald had. Naar De Jodan Boys dus.
Die club zit al een tijdje in zwaar weer met langdurige blessures van een aantal vaste waarden, van jongens die heel belangrijk zijn in het veld. Die worden node gemist, want in de Vierde Divisie A breken De Jodan Boys tot dusverre geen potten. Er werd slechts drie keer gewonnen. Op de ranglijst staan ze net boven het povere De Dijk en als het tij niet keert, dreigt degradatie.
‘Dat nooit’ zullen ze bij De Jodan Boys gedacht hebben en deze maand werd een viertal spelers aangetrokken, waarvan er zaterdag tegen Nieuwehoorn drie in de basis stonden: flankverdediger Jelaino Victorino Fonseca, middenvelder Enzo Huntink, die in een eerdere periode al zes jaar voor De Jodan Boys uitkwam en Bradley El Idrissi, die een paar dagen eerder als selectiespeler van Barendrecht dus nog op Tenerife rondliep.
Gaat Bradley met zijn terugkeer op het oude nest voor nieuw elan zorgen? Zal hij meteen van toegevoegde waarde zijn? Ik zal hem eens een wedstrijd lang in de gaten houden, zo nam ik me voor. Eerder had ik hem al een aantal keer zien voetballen en was toen aardig onder de indruk gekomen van zijn capaciteiten. Het lijkt altijd alsof hij niet in de wedstrijd zit, maar zomaar ineens kan hij beslissend zijn, zelfs in wedstrijden waarin hij nooit opvalt. Bradley El Idrissi is een sluwe speler, sterk aan de bal en een ideaal aanspeelpunt voorin zodat middenvelders aan kunnen sluiten. Bradley kan in die rol super belangrijk zijn voor elke ploeg.
Zaterdag tegen Nieuwenhoorn kwam hij er niet aan te pas. Hij zat in de knip bij Frank Molendijk en Michael van de Ruit, die verdedigend hun zaakjes op orde hadden, vooral de eerste 80 minuten. Eén keer, toen het nog 0-0 was, kreeg hij een enorme kans toen Luc Dielhof vanaf de achterlijn een balletje terug legde en hij vrij kon uithalen. Bradley produceerde een slap schot dat geblokt werd. Een Bradley El Idrissi in goeden doen had zo’n bal erin gevlamd. In de tweede helft kreeg hij nog een paar kleine kansjes, maar ook daar haalde hij te weinig uit.
Hoe kan dat, zo heb ik me de hele wedstrijd af staan vragen. Bradley is echt wel een goede speler, die goed in de markt ligt en dus aantrekkelijk is voor veel clubs. Hij maakt het seizoen af bij De Jodan Boys en vertrekt dan naar SV Poortugaal. Ik hoop voor hem en voor De Jodan Boys dat hij zijn klasse nog vaak toont voordat hij zijn koffers weer pakt. Spelend zoals zaterdag tegen Nieuwenhoorn was het drie keer niks, maar ik moet er wel meteen bij zeggen dat hij weinig in zijn kracht aangespeeld werd. Eerlijk gezegd is hij vaker onopvallend bezig. Ik zei daarnet niet voor niets dat het altijd lijkt alsof hij niet in de wedstrijd zit en dat het spel totaal langs hem heen gaat. Maar dan ineens beslist hij uit het niets een wedstrijd met een droge knal of een fraaie actie, nadat hij vliegensvlug weggedraaid is van een verdediger in zijn rug. Zaterdag was dat dus allemaal niet het geval. Maar het kan best zijn dat hij komende zaterdag tegen ODIN’59 er vanuit het niets drie in prikt. Ik gun het hem in ieder geval van harte, want wie je ook spreekt, iedereen vindt Bradley een hele toffe gozer.