Column Jan Schoonen (571): Kaj Jansen (SC Botlek)

De aanval was veelbelovend. Gyan Bhawanidin had de bal onderschept en stuurde met een geweldige steekbal tussen een paar spelers van Barendrecht Onder 19 Kaj Jansen op rechts de vrije ruimte in. Kaj is een jong spelertje, dat zijn eerste minuten in het eerste elftal van de derdeklasser uit Spijkenisse nog moet maken. Om dat te realiseren doet hij er alles voor. Hij slaat geen training over en de weinige vrije tijd die hij over heeft in zijn drukbezette weken met school overdag, werk in de avonduren en de trainingen, brengt hij door in de sportschool, soms zelfs om half 12 ’s avonds. Voetbal is zijn lust en zijn leven, het eerste elftal is zijn grote doel en daarom moet hij topfit zijn.

In de oefenwedstrijd die hij vorige week op het eigen kunstgras met de Onder 23 afwerkte tegen de Onder 19 van Barendrecht had hij al een paar leuke dingen laten zien en na die steekbal van Gyan koerste hij af op het doel van de tegenstander. Misschien zou hij zelfs gaan scoren. Net voordat hij uit kon halen werd hij gestuit door een tegenstander, die met een ultieme sliding voor de bal ging. Er was lichamelijk contact, maar een zware overtreding was het niet, gemeen al helemaal niet. Het was meer een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Maar Kaj stortte meteen krijsend ter aarde. Zijn schreeuw ging de mensen in de dug-out en de toeschouwers langs de lijn door merg en been en iedereen werd meteen herinnerd aan hetgeen Kaj een kleine drie jaar eerder was overkomen.

Tijdens een training van zijn toenmalige jeugdelftal ging hij destijds ook krijsend van de pijn neer. Zijn knieschijf was uit de kom, zat helemaal aan de zijkant van zijn been. De ambulance moest eraan te pas komen om hem naar het ziekenhuis te vervoeren, alwaar geconstateerd werd dat zijn hele knie in puin lag. Het kostte hem een dik jaar om weer helemaal terug te zijn en in die maanden liep Kaj met zijn ziel onder de arm, want hij kon niet doen wat hij het allerliefst doet: voetballen met zijn maten.

Maar Kaj herstelde en was dit seizoen alweer helemaal de oude. John Stougje, de trainer van het eerste elftal had hem nog niet opgeroepen, maar Kaj was duidelijk op de goede weg. Bij elke training en elke wedstrijd zette hij zich voor de volle honderd procent in, vastbesloten als hij was om binnen afzienbare tijd zijn opwachting in het eerste elftal te maken. De wedstrijd die hij vorige week met de Onder 23 tegen het hoogste jeugdelftal van Barendrecht mocht spelen, was weer een stapje verder op de ladder, wederom een gelegenheid om op te vallen.

Maar nu lag Kaj schreeuwend van de pijn op het kunstgras en wist meteen dat het alweer prijs was. Zijn knieschijf was opnieuw uit de kom. Eigenhandig plaatste hij de schijf terug op de juiste plek, want van artsen had hij een paar jaar geleden geleerd hoe je dat moest doen: met het been gestrekt. Met deze ingreep van Kaj was de ellende natuurlijk niet over. Ook zijn kniebanden moeten een flinke optater hebben gekregen. Hoe het daarmee staat hoort hij deze week, als er foto’s en mogelijk ook een MRI-scan gemaakt gaan worden.

Duidelijk is al wel dat Kaj wederom voor een heel lange tijd uit de running zal zijn. Weer maandenlang revalideren, weer een hele poos niet voetballen; het is om moedeloos van te worden. Het is te hopen dat hij snel weer boven Jan is, maar het is nog maar de vraag of dat ooit gaat lukken. Het is niet te hopen, maar misschien maakt zijn ‘zwevende’ knieschijf voetballen wel onmogelijk. Een fiks aantal maanden niet voetballen is voor Kaj nog wel te overzien, hoe rot hij dat ook vindt, maar nooit meer voetballen zal zijn wereld doen instorten.

Natuurlijk hoopt iedereen bij SC Botlek dat het allemaal meevalt, dat Kaj snel weer de oude is, maar het zou zomaar kunnen dat wij hem nooit meer als voetballer terugzien. Nu ik dit verhaaltje zit te maken, staan de tranen bijna in mijn ogen. Hoe moet Kaj zich dan wel voelen? Ik wens hem heel, heel veel sterkte en ik hoop van harte dat hij donderdag in het ziekenhuis goede berichten krijgt van de behandelend arts. Sterkte Kaj.