Misschien heeft u het wel eens gezien, in het echt of op de televisie: de Franse theatergroep Royal de Luxe die met metershoge, beweegbare poppen de wereld over trekt om in steden massaal toegestroomd publiek te amuseren met die reuzenpoppen, die door een heel leger medewerkers door de straten worden getrokken. Voer de naam Royal de Luxe maar eens in bij YouTube. Je ziet dan duikers, reusachtige honden en flink uit de kluiten gewassen kinderen die allemaal met touwen en ingewikkelde mechanismes voortbewogen worden. Iemand die Royal de Luxe op die manier ook wel kan meenemen in hun voorstellingen is Ramon de la Haye, de nummer 10 van derdeklasser OHVV. Ramon is ook van enorme afmetingen en zou in het gezelschap van Royal de Luxe niet misstaan. Zijn achternaam De la Haye past er in ieder geval al mooi bij.
Het is altijd fascinerend Ramon op een voetbalveld te zien lopen. Als ik hem zie bewegen moet ik altijd aan die metershoge poppen van Royal de Luxe denken. Ramon is ook meer dan twee meter lang en hoewel hij rennend in elke wedstrijd vele, vele meters aflegt is het vanwege zijn motoriek altijd alsof hij dat met zijn lange lijf in slow motion doet, net zoals die Franse poppen.
Met kop en schouders steekt Ramon uit boven alle andere voetballers, zaterdag op het veld van SC Botlek ook weer. Dan zou je denken dat hij levensgevaarlijk is bij hoge voorzetten vanaf de flanken, want met zijn lengte moet hij makkelijk zulke ballen binnen kunnen koppen. Maar zo is het niet. Ramon kan helemaal niet goed koppen. Zaterdag tegen SC Botlek kreeg hij een keer een voorzet op een presenteerblaadje aangereikt van Shih-Fa Steehouder. Hij hoefde er bij wijze van spreken alleen maar tegenaan te lopen. Hoewel hij precies op tijd op de juiste plek arriveerde om die bal binnen te koppen, kwam er niets van terecht. De bal schampte zijn hoofd en verdween ergens bij de cornervlag over de zijlijn.
Hoewel koppen dus niet zijn sterkste punt is, is Ramon wel degelijk een aardige speler, goed bruikbaar voor elke ploeg op dit niveau. Dat is hij al vier jaar lang bij OHVV en dat was hij daarvoor bij Zwartewaal. Dat hij echt wel tot mooie dingen in staat is, zag je al bij de afsluitende schotoefeningen van de warming up. Spelers moesten een bal inspelen op een ploegmaat, die net binnen de zestien stond. Die kaatste de bal terug en van net buiten het strafschopgebied werd er dan geschoten op doelman Wouter Bloothoofd. Veel ballen van OHVV-spelers komen er niet tussen de palen en de weinige schoten die wel goed gemikt zijn, worden makkelijk gepareerd door Wouter. Maar op de drie inzetten van Ramon is hij kansloos. Het eerste schot verdwijnt in de rechter bovenhoek, het tweede via de lat in de linkerhoek en de derde bal die Ramon op doel schiet, gaat laag in de rechter benedenhoek. Ramon kan niet goed koppen, maar heeft dus wel een heel goede traptechniek.
Dat zie je ook in de wedstrijd terug. Altijd is hij in de weer om de juiste positie te kiezen op het veld. Op het middenveld is hij een soort schakelpunt. Kaatsend en passend moet hij ballen verder transporteren. In de eerste helft is OHVV voetballend beter dan SC Botlek. Mede door de noeste arbeid die Ramon levert, creëren de bezoekers uit Oudenhoorn zeker vier honderd procent kansen. Ze doen alles goed, maar de afwerking is ondermaats. Al die grote kansen worden verprutst, ook al omdat Botlekkeeper Kevin Rijsdijk zaterdag onpasseerbaar is. Maar na 45 minuten had OHHV toch met echt 0-2 voor moeten staan, misschien wel meer.
Na rust was het van hetzelfde laken een pak. Ramon voetbalde nu iets meer voorin en zie, na een kwartiertje scoorde hij met een intikker, na een langdurige scrimmage voor het Botlekdoel. Met zijn lange lijf beende hij weg met een grote smile op zijn gezicht en binnen no time zaten er een paar juichende ploegmaten op zijn rug. Royal de Luxe leek het wel! Maar helaas voor hen werd het doelpunt vanwege buitenspel geannuleerd.
Een kwartier later kreeg Botlekmiddenvelder Ruben Troost, die tot dan toe nog niet veel goeds had laten zien, net buiten de zestien een verdwaalde bal voor zijn voeten. Ruben bedacht zich geen moment en haalde meteen uit. De bal verdween akelig precies in de kruising, zoals Ramon de la Haye in de warming up dat gedaan had. Zo stond het plots 1-0, terwijl OHVV de wedstrijd allang beslist had moeten hebben. Maar een voetbalwet luidt: als je de goals zelf niet maakt, dan vallen ze aan de andere kant. Het leed voor OHVV was trouwens nog niet voorbij, want in blessuretijd scoorde invaller Stef Oppong de 2-0 na een slim steekballetje van Quincy de Lobel, die heel de wedstrijd onzichtbaar was geweest.
Ramon de la Haye was niet onzichtbaar geweest. Met zijn lengte zie je hem natuurlijk nooit over het hoofd, maar Ramon speelde echt wel een goede wedstrijd, net zoals de meeste ploeggenoten van hem. Maar scoren deden ze niet. Met 2-0 verliezen terwijl je bijna de hele wedstrijd de beter voetballende ploeg bent geweest, voetbal is niet altijd rechtvaardig. Dat bleek zaterdag maar weer eens. Maar ik heb wel van Ramon genoten, van zijn manier van bewegen alleen al. Thuis heb ik ’s avonds op YouTube nog een paar filmpjes van Royal de Luxe bekeken.
