Veel viel er niet te beleven, afgelopen zaterdagmiddag bij de wedstrijd Barendrecht-ASWH. Het spel dat beide ploegen op de kunstgrasmat legden was niet bepaald om over naar huis te schrijven. Dat ga ik dus ook niet doen, want zoveel leuke voetbalacties om te beschrijven waren er niet, op die bekeken goal voor rust na die Yasin Ouja, de nummer 10 van de bezoekers, scoorde.
Als er hoegenaamd niets gebeurt en als dat duurt en blijft duren, dan ga je je als bezoeker op andere dingen concentreren. Aan het harde ruisen van de wind door de bladeren van de populieren achter het ene doel bijvoorbeeld. Dat veroorzaakte 90 minuten een hard en toch ook wel storend geluid. In het begin dacht ik nog dat de mannen van de radiokamer de omroepinstallatie aan hadden staan met elektronisch geruis tot gevolg, ook al omdat er tijdens de eerste minuten van de wedstrijd nog monotone muziek te horen was, maar toen ze er in de radiokamer achter kwamen dat er nog altijd geluid te horen was en de knoppen omgedraaid werden, bleek het toch echt de wind door de bomen te zijn die het harde geruis veroorzaakte.
Terwijl er op het veld de zoveelste lange bal verzonden werd met alweer balverlies tot gevolg, ging ik steeds meer die populieren in de gaten houden. Zou er dadelijk een tak af kunnen waaien of erger nog? Maar nee, zo hard waaide het ook weer niet. Aan de takken zaten nog heel veel bladeren en omdat ze allemaal al aan de bruine kant waren en niet meer groen en dus aan het uitdrogen waren, moet het lichtste briesje al voor geritsel zorgen. Dat was ook zo. Het windje dat zaterdagmiddag dwars over het hoofdveld blies zette de bladeren in beweging, wat een constant en hard ruisend geritsel teweegbracht, dat zelfs de geluiden op het veld overstemde. Je hoorde bijvoorbeeld nauwelijks spelers tegen de bal trappen en ook niet wat ze naar elkaar riepen. Vreemd, maar wel verklaarbaar dus.
Maar het zou nog leuker worden.
In de tweede helft, toen Barendrecht iets meer druk zette dan voor rust om de 0-1 achterstand weg proberen te poetsen, ging trainer Leen van Steensel zich langs de kant van het veld steeds vaker met het spel bemoeien. Leen is geen Diego Simeone van Atletico Madrid, ook geen Antonio Conte van Tottenham Hotspur of andere trainers in het nationale en internationale voetbal die langs de kant 90 minuten als een waanzinnige tekeer gaan, maar na de 1-1, die een beetje gelukkig tot stand kwam omdat een hele verre bal van achteruit van Max van Dijk door de ASWH-defensie verkeerd werd ingeschat, waardoor invaller Marouane Bakour alleen op doelman Stefan Kok af kon gaan en simpel kon scoren, na die 1-1 dus bemoeide Leen zich nog meer met het spel. Vanaf dat moment zat hij nauwelijks nog op zijn stoeltje naast de dug-out.
Leen heeft geen harde stem en het geluid dat hij produceerde werd bijna altijd overstemd door het geruis van de bladeren aan de populieren. Dat had iets komisch, maar ook iets tragisch. Leen is een trainer die alles op het veld als een havik in de gaten houdt en in wil grijpen waar hij denkt dat nodig is. Ik heb De Jodan Boys hele leuke wedstrijden zien voetballen, toen hij daar nog trainer was. Dus hij heeft het als trainer echt wel in de vingers. Maar zijn huidige ploeg Barendrecht kwam zaterdag nauwelijks tot aanvaardbaar spel en Leen moet dat met lede ogen aangezien hebben. Vandaar zijn inspanningen langs de lijn om het tij te keren.
Zijn ogen schoten constant heen en weer, zijn hoofd draaide alle kanten op en met gebaren en ook met verbale aanwijzingen probeerde hij zijn spelers naar de juiste plekken te dirigeren. Daar is niets mis mee. Elke trainer doet dat. De een wat meer dan de ander; Leen behoort tot de categorie trainers die best wel vaak hun mond open trekken, zeker als het binnen de lijnen niet loopt zoals hij graag wil zien.
Ik zat hoog in de tribune en verstond bijna nooit wat Leen stond te schreeuwen. Maar het geruis van de wind door de bladeren hoorde ik wel. En dan vraag ik me meteen af of de spelers op het veld ook wel horen wat hun trainer stond te roepen. Veel effect had het namelijk niet, want het vertoonde spel werd er na die 1-1 niet beter op. Zo beschouwd hadden de aanwijzingen van Leen dus nauwelijks effect, omdat ze te weinig boven het geluid van de bomen uit kwamen. De volgende thuiswedstrijd moet hij maar een megafoon gebruiken. Of hij moet aan de werkploeg vragen om alle bomen om het veld te kappen.