Afgelopen maandag, 1 augustus 2022, herinnerde ik mijn Facebookvrienden, Instagramvolgers en mede-Twitteraars eraan, dat dat de dag was waarop Roelof Luinge exact vijftig jaar actief scheidsrechter was. Inderdaad, de oud-BVO-arbiter was al die tijd en is nog steeds op de velden te vinden. Genietend ook van waar hij mee bezig was en is. En vrijwel altijd de gezelligheid van de derde helft meepakkend.
Dat laatste kan omdat hij al vele jaren wordt begeleid door Peter Floors. Hem noem ik hierbij ook, omdat ik vermoed dat Roelof wellicht eerder de fluit aan de doellat gehangen zou hebben als beide mannen niet meer samen op pad hadden kunnen gaan. Vrienden voor het leven. Zeker.
Roelof is en blijft ook een beetje rebels. Zijn eigen lijnen volgend. Dat zijn de beste scheidsrechters, vind ik. Dat geldt in het nu voor onder andere Bas Nijhuis. En in het verleden voor bijvoorbeeld Dick Jol, Frans Derks, Ignace van Swieten en John Blankenstein. Roelof mag zich gerust terugzien in het rijtje van de beste tien profvoetbalscheidsrechters ooit.
Dit schreef ik overigens eerder over Roelof, in mijn column Nafluiten (8), zo’n 195 columns en bijna 4 jaar geleden.
,,Een ontzettend aimabel mens. Altijd vriendelijk en respectvol, in het veld in zijn beginjaren misschien niet altijd even goed begrepen. Wat hem toen noopte tot het trekken van vele kaarten, geel en rood om begrip te krijgen voor zijn manier van fluiten en het beteugelen van de spelregels. Gelukkig zag hij al vrij snel in dat hij gewoon dicht bij zichzelf moest blijven om wél dat respect te krijgen en reacties te ontvangen voor zijn kijk op het voetbal en de daarbij geldende regels en richtlijnen. Een scheidsrechter die naarmate de jaren verder voortschreden steeds beter en beter werd. Beste scheidsrechter van het seizoen 2005/06, 2008/09 en 2009/10. Met grote voorsprong op de rest. Nadat de-slechtste-Knvbondsbaas-ooit Henk Kessler Roelof aan de kant schoof in het daaropvolgende seizoen maakte de Bussumer zich breed en liet hij ook in de Topklassen en Hoofdklassen van de amateurs daarna zien dat uitstekend fluiten niet aan leeftijd gebonden is. En hij kan het nog steeds, met vier vingers in de neus.”
2022. Roelof rent nog steeds van de ene achterlijn naar de andere. Het aantal meters dat hij aflegt tijdens een wedstrijd is voor mij, tien jaar jonger, allang niet meer haalbaar. ook al loop ik (voor mijn tweede baan) als postbode elke dag best wel een aantal mijlen. Maar hij draait zijn duimen niet om voor negen tot twaalf kilometers in een match. En als hij na het laatste fluitsignaal een paar pilsjes op heeft dan zou je zo kunnen denken dat hij nóg een wedstrijd erachteraan zou kunnen blazen. Wát voor een lichaam, wát voor een scherpte, wát voor een vent. En altijd bereid om voor goede doelen zijn sportspullen in te pakken en op pad te gaan. Waar naar toe, dat maakt niks uit. En Peter gaat altijd mee.
Roelof, nog minstens een jaar of vijf blijven opdraven. Die wens ik je graag als (oud)collega-scheidsrechter toe. En blijf vooral gezond. Dat is namelijk ontzettend belangrijk om welk doel dan ook te halen. Letterlijk en figuurlijk.
Egbert Egberts floot bijna 42 jaar wedstrijden in het amateurvoetbal. Schrijft over wat hem boeit, wat hem raakt, wat hem verwondert, wat hem ergens toe beweegt. Omdat het mag. Reacties? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.
