Nieuwenhoorn, de finalewedstrijd van de nacompetitie met als inzet een plek in de vierde divisie, was na verlenging in 2-2 geëindigd en nu moesten strafschoppen de beslissing brengen. Alle spelers voor hem hadden al raak geschoten, behalve Nathan Duim namens WHC. Nu was het zijn beurt. Waar zou Delano á Cohen aan gedacht hebben, toen hij naar het strafschopgebied kuierde?
Dacht hij aan Frank de Regt, die als laatste Nieuwenhoornspeler zijn penalty benut had en de bal in de handen drukte van Nathan Duim, de WHC’er die na hem aan de beurt was? Had Frankie daarbij de bal betoverd? Of Nathan dwingend in de ogen gekeken? Hoe dan ook, Nathan was kennelijk zo van zijn stuk gebracht dat hij povertjes inschoot. Nieuwenhoorndoelman Mike van de Wijngaart koos de goede hoek en kon de bal beroeren. Die verloor daarbij zoveel snelheid dat Mike zich bliksemsnel kon omdraaien en de bal, die onderweg ook nog de paal raakte, nog net voor de doellijn kon pakken. Daarmee was Nathan Duim van WHC de eerste speler die miste. Dacht Delano aan het kunststukje van zijn keeper?
Of dacht hij aan zijn strandstoel in Spanje, die hij een dag eerder voor een paar dagen vaarwel had gezegd? Delano was namelijk op vakantie in Spanje en had bij het bespreken van die reis er helemaal geen rekening mee gehouden dat zijn ploeg zover zou komen in de nacompetitie. Maar na in de eerste ronde vrij geweest te zijn, werd vorige week zaterdag hoofdklasser Scherpenzeel verslagen en wachtte nu WHC als tegenstander. Delano wilde die wedstrijd absoluut niet missen en boekte een vlucht terug naar Nederland. Dacht hij aan de vliegreis van een dag eerder, waarbij hij gedroomd had dat zijn ploeg komend seizoen zou uitkomen in de hoofdklasse, inmiddels door de KNVB omgedoopt tot vierde divisie?
Of dacht hij aan het feestje dat wachtte als hij zijn penalty verzilverd had? Delano was namelijk als vijfde Nieuwenhoornspeler aan de beurt en zijn teamgenoten Mike van de Ruit, Dimitri Gomes Almeida, Frank Molendijk en Frank de Regt hadden allemaal raak geschoten. En bij WHC had dat dus alleen Nathan Duim niet gedaan.
Dacht Delano aan de ongelooflijke druk die er plotseling op zijn schouders kwam te liggen? Als hij alles goed zou doen, zou zijn ploeg promoveren. Het hing van hem af. Druk op zijn schouders? Als je jarenlang in de top van het amateurvoetbal hebt gespeeld, als je aanvoerder van Quick Boys was, dan maal je toch niet om een strafschopje op een beslissend moment? Daar zal hij zeker ook aan gedacht hebben. ‘Ik knal die bal gewoon binnen’, moet hij in zichzelf gemompeld hebben.
Delano dacht misschien ook wel aan de wedstrijd die hij zojuist gespeeld had en waarin hij niet bepaald goed voor de dag gekomen was. Veel van zijn diepe ballen kwamen niet aan en die paar ballen die wel tot op de millimeter nauwkeurig waren werden verkeerd aangenomen door ploegmaten of anderszins verprutst. Dacht Delano aan de zwakke beurt die hij en zijn ploegmaten voetballend gemaakt hadden?
Of dacht hij aan de niet meer verwachte comeback die ze in de tweede helft maakten? Dacht hij aan de flater van Jasper Kuiper, de keeper van WHC, die een uittrap tegen Dimitri Gomes Almeida knalde, waardoor de bal over de doellijn caramboleerde en Nieuwenhoorn zo terug in de race bracht? Of dacht hij aan de frommelgoal die Frank Molendijk maakte? Delano dacht misschien ook wel aan de onverzettelijkheid die hij en zijn ploegmaten getoond hadden, hoewel ze dus niet bepaald hun beste wedstrijd van het seizoen speelden.
Of dacht Delano aan de idiote fratsen die zowel de WHC-aanhang als die van Nieuwenhoorn voor, tijdens en na de wedstrijd uitgehaald hadden? Een heel bataljon politieagenten moest opgetrommeld worden om de twee groepen supporters uit elkaar te houden en de ruimte achter het doel vrij te maken, zodat de strafschoppenserie dan toch eindelijk kon beginnen. Half zes was het toen inmiddels en zijn buikje zal misschien al wel gerommeld hebben van de honger. Dacht Delano aan een lekker Surinaams broodje?
Toen was Delano eindelijk bij de strafschopstip aanbeland. Hij legde de bal zorgvuldig weg, nam een kort aanloopje en schoot de bal met zijn linkerbeen onberispelijk links van de keeper snoeihard in het doel. Meteen daarna maakte hij een spurt over het hele veld en ging op in de massa joelende, juichende en totaal verrukte supporters. Daarbij zal hij niet veel meer gedacht hebben. Alleen genoten. Het zal wel laat geworden zijn die avond.
Delano schoot trouwens niet alleen die beslissende penalty binnen, maar leverde later die dag nog een topprestatie. Zondagochtend was hij op tijd op het vliegveld om terug naar Spanje te vliegen. Al om 10 voor half 6 ’s ochtends vertrok zijn vliegtuig vanaf Schiphol! Delano zat er dus in. Tijdens de vlucht terug naar Spanje zal hij met een brede glimlach op zijn gezicht nog wel een paar keer aan zijn penalty gedacht hebben, vermoed ik.
Dit is de laatste column van dit seizoen. Zodra het balletje weer rolt, wordt de serie voortgezet. Duurt dat te lang? Klik dan bovenaan deze pagina op NIEUWS en vervolgens op COLUMNS en je kunt er een heleboel teruglezen. Heb je liever een boek in handen, met daarin een groot aantal columns? Dan kun je alsnog een boekje met 80 columns aanschaffen. Klik dan hier en volg de aanwzijzingen. Fijne zomervakantie en tot over een paar weken.