Django Binder.
Ik weet niet wat u zou doen, maar als ik op een wedstrijdformulier zo’n mooie naam zie staan, dan ga ik, als er eenmaal afgetrapt is, de bezitter van die naam nauwlettend in de gaten houden. Want dan zijn mijn gedachten al naar Django Reinhardt geschoten, een Belgische jazzgitarist of naar Django Unchained, een film van Quinten Tarantino over een vrijgekochte slaaf, die jaagt op een stelletje slavendrijvers.
Django Binder.
De speler in kwestie, de nummer 24 van Deltasport dat afgelopen zaterdagmiddag op bezoek was bij Rozenburg, blijkt een tamelijk forse kerel te zijn, ietwat aan de stevige kant, wat nog benadrukt wordt door het te strakke shirt dat hij aan heeft. Hij ziet er uit als een uitsmijter, een potige kerel die je aantreft bij sommige uitgaansgelegenheden, iemand die zijn handjes aardig los heeft zitten en het grof geweld niet schuwt. Maar de Django van Deltasport is een voetballer die in het uur dat hij op het veld staat niet eenmaal geweld gebruikt. Het lijkt mij een hele aardige gozer, voor een trainer een goed bruikbare voetballer, die speelt op de plek waar zijn trainer hem nodig heeft.
Zaterdag tegen Rozenburg was dat in de spits. Normaal gesproken staat Django op het middenveld, maar vanwege personele problemen en een uitgedunde selectie was trainer Ton Pattinama genoodzaakt Django centraal voorin te posteren. ‘Eigenlijk moet ik hem niet opstellen, want vanwege een paar trieste familieaangelegenheden in korte tijd was hij zes weken lang niet in staat om te komen trainen. Hij is in die tijd zeker 10 kilo aangekomen, maar ik kan niet anders. Ik heb Django hard nodig’, zegt Ton.
Django blijkt in zeer korte tijd zowel zijn opa als zijn oma en korte tijd later ook nog zijn vader verloren te hebben en alsof dat nog niet erg genoeg was ook zijn beste vriend Yoshi Han. Daarmee wil ik hem, met terugwerkende kracht, nog condoleren. Het verlies van zijn dierbaren moet familieman Django erg aangegrepen hebben, neem ik aan. Tegen Rozenburg deed hij zijn best, maar leek soms met zijn gedachten nog bij zijn gestorven familieleden te zijn. Dan kan een wedstrijdje voetballen wel een mooie afleiding zijn, maar het verlies van de mensen die je liefhebt raak je niet kwijt.
Django was als spits afhankelijk van de ballen die hij kreeg van flankspelers Vlad Smirnov en Jordao Pattinama en erg goed zaten die jongens niet in de wedstrijd. Mooi was om te zien dat Django met Rozenburger Maikel den Ouden in zijn onmiddellijke nabijheid steevast de ruimte zocht om aangespeeld te worden. ‘Hé hé hé’, riep hij dan, terwijl hij een paar meter zijwaarts of de diepte in spurtte. Maar de bal kwam bijna nooit. Eén keer wel en meteen was Django gevaarlijk. Hij knalde het leer meteen snoeihard op doel, maar gelegenheidskeeper Richard van Vliet van de Rozenburgers was paraat. Hij stopte de inzet.
Aan die keeper van Rozenburg zit trouwens wel een mooi verhaal vast. Richard van Vliet is in 1977 geboren, en is dus al halverwege de 40, maar feitelijk kun je ook vaststellen dat Rozenburg aan het verjongen is, want een week eerder stond keeperstrainer Patrick Grinwis bij de Rozenburgers onder de lat en die is nog een paar jaartjes ouder. Sinds het plotselinge vertrek van Rick Groenendijk in het begin van het seizoen, zitten ze bij Rozenburg slecht in de keepers, zeker nu Silvio Spiessens, die de plaats innam van Rick, nu al wekenlang geblesseerd is.
Maar terug naar Django. Met de minuut zag je hem steeds wanhopiger op het veld rondlopen. Na een uur werd hij moegestreden gewisseld voor Mazin Hamed. Alsof de ellende niet op kan, zo leek het wel. Eerst verlies je je grootouders en je vader en dan zie je vanuit de dug-out dat Nick de Bil de 1-0 maakt voor Rozenburg en even later zelfs de 2-0. Dan daal je als degradant straks wellicht af naar de derde klasse. Django moet de moed maar niet verliezen. ‘Het is maar voetbal’, weet hij inmiddels ook wel. Maar toch. Ik leefde zaterdag echt met Django mee en hoop van harte dat hij volgend seizoen weer kan lachen op het veld, op zijn oude, vertrouwde plekje op het middenveld. Het is hem van harte gegund. Sterkte Django!
