In de Vietnamfilm Apocalypse Now is er een stuk dat gaat over een luchtartilleriebrigade die vanuit de lucht een vijandelijk dorpje aanvalt. Met een zwerm helikopters daveren ze op het dorpje af en in een van die helikopters is een enorm muziekinstallatie opgesteld, waaruit kei- en keiharde muziek schalt. Het nummer dat je hoort heet Die Walküre en is gecomponeerd door Wagner. Het is muziek die prima past bij de beelden die je ziet. Apocalypse Now is een film over de chaotische toestanden in de Vietnamoorlog en de scene met die aanvliegende helikopterbrigade vergeet je nooit meer als je de film hebt gezien en dat komt vooral door de onheilspellende muziek van Wagner die erbij klinkt.
Wagner.
Bij OVV, een derdeklasser uit Oostvoorne, voetbalt een jongen die ook Wagner heet. Alexander Wagner, een heel beschaafde knul, die op het veld weliswaar bloedfanatiek is, maar nooit over de schreef gaat. Alexander, geboren in 1989, voetbalt al zijn hele leven bij OVV. Op zijn zeventiende maakte hij zijn debuut in het eerste elftal en sindsdien heeft hij alles gespeeld. De wedstrijd die hij afgelopen zaterdagmiddag moest spelen tegen SC Botlek was ook een soort Apocalypse Now. Beide ploegen hadden de punten hard nodig om nacompetitie om degradatie naar de vierde klasse te ontlopen. Vanaf het begin was het chaotisch op en rond het veld. De massaal meegereisde supporters van Botlek ontstaken vuurwerk, dat minutenlang aan bleef houden en de huizen naast het voetbalveld onder de rook zette en massaal sloegen ze met hun handen op de reclameborden, hetgeen een onheilspellend geluid teweeg bracht. De tonen van Die Walküre hadden er prima bij gepast.
Ook binnen de lijnen ging het er chaotisch aan toe. Beide ploegen spreidden een soort hoteldebotel flipperkastvoetbal ten toon. Slordige passes resulteerden in veelvuldig balverlies, er waren een heleboel kleine overtredingen en de piepjonge scheidsrechter Yoran Pekaar had er zijn handen vol aan. Gemeen werd het trouwens nooit op het veld, maar er werd gestreden om elke meter en de vonken spatten ervan af. Voeg daar het kabaal van de Botlekaanhang eraan toe, dat voor een mooie ambiance zorgde, maar niet altijd even beschaafd was en af en toe zelfs beschamend, en je weet dat het een hectisch middagje was in Oostvoorne.
Alexander Wagner was zowat de enige speler op het veld die zijn rust bewaarde. Centraal achterin speelt hij en vanaf die positie had hij een mooi overzicht op hetgeen er voor hem gebeurde. Tackles, duwtjes, balverlies, wederom balverlies en alweer een tackle. Voor de neutrale toeschouwers langs de lijn, daarvan waren er overigens niet zo veel, was het een prima wedstrijd, want je kwam ogen te kort. Maar het voetbal was niet om aan te zien. Voor rust gebeurde er bijna niets goeds, alleen een bekeken schot voorlangs van OVV’er Michael Versavel, dat eindigde op de buitenkant van de paal, was het vermelden waard.
Na rust was het hetzelfde verhaal, met slechts één verandering. Ook Alexander Wagner, normaal gesproken de rust zelve, mengde zich meer en meer in de slag die gestreden werd. Elke beslissing van de scheidsrechter in het nadeel van zijn ploeg vocht hij aan en hij was meer en meer op het middenveld en af en toe zelfs voorin te vinden, zeker nadat de bezoekers door een fabelachtig mooi doelpunt van Mickey Remy op voorsprong waren gekomen.
Mickey ontving een steekbal op maat van Jorge Fernandes en verscheen meteen alleen voor doelman Linber van der Horst, die hij met een imponerende sleepbeweging á la Michael Laudrup koeltjes in de luren legde. En het zou nog mooier worden. Alexander Wagner mengde zich nog meer in de strijd en na de gelijkmaker van Yoeri Bak zat er misschien nog wel meer in voor de thuisploeg. Invaller Reginald Steba haalde namens SC Botlek nog een bal van de lijn en toen kreeg ineens Jorge Fernandes het op zijn heupen. Eerst maakt hij een prima goal na door ‘Bonkie’ Mariana in de ruimte te zijn gestuurd en vlak voor tijd knalde hij de alles verlossende 1-3 tegen de touwen, toen Linber van der Horst in zijn haast een uittrap tegen de weglopende Mo Waad had geschoten en de scheidsrechter het spel daarvoor terecht niet onderbrak.
Alexander was woest dat de arbiter niet floot. Hij besefte dat door die derde goal de nacompetitie nu wel erg dichtbij komt en probeerde de scheidsrechter nog op andere gedachten te brengen. Al snel zag hij dat het geen zin had om te protesteren en droop met het hoofd tussen de schouders af. De strijd was gestreden en dat besefte hij op dat moment. Even later was de wedstrijd afgelopen en trokken de kruitdampen op en om het veld eindelijk op. Apocalypse Now was afgelopen. Het was me het middagje wel.
Alexander is daags na een wedstrijd stijfjes en stram en na de ‘slag van Oostvoorne’ moet hij zondag zeker de spieren goed gevoeld hebben. Vooral zijn rug, die wel vaker opspeelt. Hij overweegt dan ook na dit seizoen te stoppen. Dat moet hij niet doen. Voetballend is hij voor de ploeg van trainer Marcel Langeveld enorm belangrijk en voor zijn jonge ploeggenoten is hij altijd een goed en beschaafd voorbeeld. Ik zie hem altijd graag voetballen en van mij mag hij nog een jaartje doorgaan. Misschien is dat wel in de vierde klasse, wie zal het zeggen. Maar met de ploeg die OVV heeft, moeten ze dan komend jaar zeker om de prijzen meedoen. En wat is er dan mooier om met een kampioenschap afscheid te nemen? Ik zou het wel weten als ik Alexander Wagner was.