Zwart Wit’28, DRL, Hekelingen, Jai Hind, wederom Hekelingen, WCR, Nieuwenhoorn, SCO’63, SC Feyenoord, Poortugaal, een eerste periode SC Botlek en een maandje FC Pernis. Het rijtje clubs waarvoor hij in zijn loopbaan gekeept heeft, is ellenlang, maar op zijn oude dag is Kevin Rijsdijk zowaar honkvast geworden. Twee jaar geleden streek hij weer neer bij SC Botlek op sportpark De Brug en na een vanwege corona vroegtijdig stilgelegd seizoen is hij deze voetbaljaargang weer eerste keeper bij SC Botlek en heeft nu al beloofd daar nog een jaartje aan vast te plakken.
Bij Botlek mogen ze daarmee in hun handen wrijven, want in goeden doen is Kevin een keeper die punten voor je pakt. Nou heeft SC Botlek dit seizoen nog maar 15 punten bij elkaar gesprokkeld, dus een cynicus zou kunnen beweren dat Kevin kennelijk nog niet veel punten heeft gepakt, maar de werkelijkheid is iets genuanceerder. Hij heeft inderdaad een tijdje gehad dat de doelpunten hem links en rechts om de oren vlogen, maar de laatste weken staat hij weer als vanouds te keepen. Hij mag dan zelf gezegd hebben dat hij tien kilo zwaarder dan in zijn vorige periode bij SC Botlek is teruggekeerd, maar die kilootjes heeft hij allang weer weggewerkt, mede door de pittige keeperstrainingen die hij bij Botlek van Stefan van Asperen moet ondergaan. Ik heb hem op donderdagavonden een paar keer in de weer gezien en die trainingen zijn bijzonder pittig. Je wordt er al moe van als je staat te kijken. Maar Kevin moppert niet en ondergaat het allemaal gewillig. Hij weet ook wel dat hij zijn body in goede staat moet houden. De rest komt dan vanzelf wel, want Kevin Rijsdijk is een prima doelman.
Dat bewees hij afgelopen zaterdagmiddag eens te meer in en tegen Vierpolders. In de allereerste minuut werd hij van dichtbij gepasseerd door Jesper Lakerveld, die een doorgekopte corner ineens op z’n pantoffel nam. Kevin kon de bal nog wel beroeren, maar was vanwege de zeer geringe afstand kansloos. Een debacle dreigde voor de bezoekers, maar al rap voetbalden de mannen van trainer John Stougje zich onder de verdrukking uit. Ze hadden lange tijd het betere van het spel en een doelpunt kon niet uitblijven. Die goal kwam er ook. Mickey Remy, die de verdere wedstrijd tamelijk onzichtbaar zou blijven, knalde koeltjes de gelijkmaker binnen. Kevin Rijsdijk plukte nog een bal van de schoen van de doorgebroken Floris van den Heuvel, had nog een paar andere degelijke reddingen en kwam goed weg dat verdediger Reginald Steba een bal uit de kruising wegkopte, die Kevin al naast het doel zag verdwijnen.
Ook in de tweede helft was SC Botlek voetballend zeker niet minder dan de thuisploeg. Maar echte kansen kwamen er nauwelijks. De eindpass was vaak onnauwkeurig en voorin was te weinig rust en overzicht om echt gevaarlijk te worden. Rust en overzicht was er bij Vierpolders wel. Halverwege de tweede helft gaf Brian Smits met de buitenkant van zijn voet een listig steekpassje, waarop Jesper Lakerveld bijzonder alert reageerde. Op het juiste moment kwam hij achter de rug van Reginald Steba vandaan, stond meteen oog in oog met Kevin Rijsdijk en opnieuw was de Botlekkeeper kansloos. Een gehaaide, dodelijke spits zoals Jesper Lakerveld liep er bij SC Botlek niet rond. Dat was zaterdag het verschil tussen beide ploegen.
De laatste 30 minuten van de tweede helft speelden zich af op de helft van Vierpolders, maar meer dan een paar venijnige afstandsschoten van de bedrijvige Mo Waad, die door de alerte Vierpoldersdoelman Rick Otte onder de lat vandaan werden gehaald, kwamen de bezoekers niet. Kevin Rijsdijk, die na de tegengoal alleen nog handelend hoefde op te treden bij een schot in de korte hoek van Floris van den Heuvel zag het van grote afstand aan. Hij had de madeliefjes in zijn zestienmetergebied kunnen plukken, zoveel tijd had hij, maar die bloemetjes heeft hij niet eens gezien, vermoed ik. Kevin had alleen oog voor hetgeen er op de andere helft van het veld gebeurde.
Het was heel mooi om Kevin moederziel alleen op de rand van zijn eigen zestien te zien staan, vurig hopend dat er voorin bij zijn ploeg eindelijk eens met scherp geschoten ging worden. Maar dat gebeurde niet. Het was om moedeloos van te worden en Kevin schudde een paar keer meewarig zijn hoofd. ‘Waarom leggen jullie niet meer rust in je spel voorin’, sprak hij hardop in zichzelf.
Bij de 2-1 in het voordeel van de thuisploeg zou het blijven en het was zoals Henk van Marion, voorzitter van Vierpolders het een tiental minuten voor het einde van de wedstrijd verwoordde: ‘Als de stand zo blijft mogen wij onze handen dicht knijpen.’ Zo was het maar net, want de echte scherpte en de koelbloedige rust voorin bij SC Botlek kwam er nooit. In zichzelf mopperend trok Kevin na het eindsignaal van arbiter Warring zijn zwarte keepershandschoenen uit. Aan hem had het zaterdag niet gelegen. Toch moet hij niet wanhopen. In de ploeg zit voetbal en veel spelers zijn weliswaar nog jong, maar absoluut veelbelovend. Of het genoeg is om derdeklasser te blijven is nog maar de vraag, maar toekomst zit er wel degelijk in de ploeg. Dat weet Kevin ook wel natuurlijk, maar zo’n nederlaag tegen Vierpolders hakt er wel in. Dan stap je als keeper met de pest in je lijf het veld af.
