Foto: Justin Egberts
Mijn schooltijd op de CSG Oude Hoven in Gorinchem was een prachttijd. Had men geen enkele docent moeite. En andersom was hetzelfde het geval. Ik vond het er zo leuk, dat ik drie jaar lang bestuurslid was van de leerlingenvereniging VUSIOS. Verenigt U Scholieren in Onze Schoolvereniging. Eén jaar als penningmeester en twee jaar als voorzitter. Eén extra jaar, want ik straalde voor mijn eerste Havo-5 examen. Maar ik treurde daar geen moment over.
In de drie jaar dat ik in dat bestuur actief was organiseerden de leden diverse activiteiten. Filmavonden, waarvoor ik bij Gofilex in Nieuwegein zelf de filmbanden ging ophalen. Cultuuravonden, zoals toneelvoorstellingen, literatuurontmoetingen en creadoe-bijeenkomsten. En vooral muziekavonden. We hebben bands als Golden Earring, Toontje Lager, Het Goede Doel, The Mo, Gruppo Sportivo, The Nits en artiesten als Ernst Jansz (vlak voordat Doe Maar doorbrak), Jules Deelder en Mathilde Santing op het podium in de aula gehad.
Maar ook deden we het één en ander aan sfeerbeleving. En beweging. Zo sparde ik samen met de helaas allebei al overleden gymleraren Doornhof en Bax om ook wat op het sportieve vlak te doen. Doornhof was tevens mijn mentor. Heb hem toen ik in Gorinchem ging samenwonen nog enkele malen kunnen spreken. Een aimabele, sociale en destijds altijd sportieve man. Enkele van zijn zonen kom ik nog af en toe tegen, ook werkzaam als beweegdocenten in het voortgezet onderwijs.
Bax was al vele jaren daarvoor overleden. Een geweldige sportman, die vooral hield van ‘buitensporten’, en elke gelegenheid greep om met de klassen naar het sportveld te gaan nabij de toenmalige velden van SVW Gorinchem, op Sportpark Mollenburg. Hem heb ik slechts nog eenmaal ontmoet na mijn schooltijd, toen ik een bekerwedstrijd van zijn voetbalvereniging Sleeuwijk moest fluiten. Dat was tegen de buren van Nieuwendijk, VV Altena.
Ik was toen een jaar of 24. Had er al ruim zes seizoenen opzitten en kreeg van de scheidsrechterscommissie regelmatig wedstrijden met een speciaal tintje toegewezen. Een eer enerzijds, maar voor mij ook een reden om mijn kunnen te laten zien.
Bax sprak me tijdens de warming up aan en liet merken dat hij het leuk vond om elkaar weer te zien. Hij heeft me tijdens het begin van mijn fluitcarrière, die ik één dezer dagen zal gaan afsluiten, steeds aangemoedigd. En voorafgaand aan de gymlessen, of in de wandelgangen van de school met regelmaat bevraagd hoe de voortgang daarvan was. Als je me vraagt welke wedstrijden mij altijd zijn bijgebleven moet ik meteen aan de wedstrijd in Sleeuwijk denken.
Altena verloor. Het werd maar liefst 4-1 voor de Zwartwitten. 2-0 bij rust. Geen waarschuwingen of uitsluitingen. Gewoon, lekker laten voetballen. Twee goals voortgekomen uit voordeelsituaties. Kicken. En een tevreden Bax na afloop. En hij herhaalde na afloop in de bestuurskamer wat hij me op school ook steeds voorhield.
,,Heb plezier in wat je doet en straal dat uit terwijl je fluit. Als voetballers en hun begeleiders zien dat je dat je lol hebt tijdens de wedstrijd en je resoluut en rustig je beslissingen neemt dan betaalt zich dat uit. Toon leiderschap en voetbal ‘in je hoofd’ mee. Doe je best, jongen.”
Ik heb dat iets meer dan 42 jaar lang met me meegedragen. Ben er nog steeds trots op. Waarvan acte.
Egbert Egberts floot ruim 42 jaar wedstrijden in het amateurvoetbal. Schrijft over wat hem boeit, wat hem raakt, wat hem verwondert, wat hem ergens toe beweegt. Omdat het mag. Reacties? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl
