Ronald Ermes, trainer van SC Feyenoord is een aardige kerel, waarmee het goed praten is. Het was een hele tijd geleden dat ik hem gesproken had, maar vlak voor de competitiekraker tegen lijstaanvoerder Capelle, afgelopen zaterdagmiddag, nam hij uitgebreid de tijd om bij te kletsen. Hij had het enorm naar zijn zin bij de club van Varkenoord, maar baalde wel van de wisselende resultaten van zijn ploeg. Tevreden was hij niet helemaal. De plaats op de ranglijst was teleurstellend, te veel punten waren verloren gegaan door late tegentreffers en ook bij de start van menige wedstrijd viel er te vaak een tegendoelpunt. Ook daar was hij ontevreden over. ‘Ik hoop dat we straks tegen Capelle de eerste vijf minuten ongeschonden door komen’, zei hij.
Ronald moet een voorspellende gave hebben, want nadat arbiter Remon Tulen de wedstrijd in gang had geblazen was er nog geen minuut verstreken of Olaf van der Sande miste vrij voor doel een enorme kans door een voorzet van Marlon Slabbekoorn niet te raken. De bal stuitte onderweg anders dan hij verwacht had, maar Olaf stond er wel en het had zomaar de 0-1 kunnen zijn, moeten zijn misschien wel. Ronald Ermes kon in ieder geval opgelucht ademhalen, maar het eerste half uur was er maar één ploeg die voetbalde en dat was niet SC Feyenoord. Veel kansen dwongen de bezoekers uit Capelle weliswaar niet af, maar de ploeg van trainer Ralph Kalkman was wel degelijk de bovenliggende partij.
En dan is Olaf van der Sande van onschatbare waarde. Verwacht geen weergaloze dribbels van Olaf, of oogverblindende passeeracties. Zo’n voetballer is hij niet. Hij is wel bijzonder snel, ook op de eerste meters en zijn grote kwaliteit is dat hij op het juiste moment op de juiste plek opduikt.
Constant is hij in de weer om precies daar te verschijnen waar de bal gaat komen en vervolgens toe te slaan. Op die manier voetbalt hij al jaren. Hij werd er jaren geleden bij Capelle topscorer mee en vertrok toen naar Spakenburg. Na nog een tijdje bij Quick Boys gespeeld te hebben, keerde hij dit seizoen terug bij Capelle en maakt daar opnieuw furore. Voordat de competitie vanwege coronamaatregelen door de overheid tijdelijk stilgelegd werd, had hij al 9 competitiedoelpunten op zijn naam staan. Maar toen stokte het.
Olaf kreeg zelf ook corona. Daardoor kon hij niet mee op trainingskamp van zijn ploeg in Marbella. Dat schijnt een geweldig trainingskamp geweest te zijn, zo heb ik me laten vertellen. Olaf was daar helaas voor hem dus niet bij en naast die coronaperikelen moet dat ook voor een flinke domper gezorgd hebben. Het duurde een tijdje voordat Olaf helemaal hersteld was. In het begin trapte hij nog snel op zijn adem, kwam regelmatig lucht te kort, maar aan zijn spel tegen SC Feyenoord te zien heeft hij nu weer adem genoeg. Hij speelde als vanouds. Constant was hij in beweging, altijd loerend naar dat gaatje in de Feyenoord-defensie, waar hij een bal zou kunnen krijgen. Die ene kans na luttele seconden had hij moeten maken, maar dat foutje maakte hij kort voor rust meer dan goed. Toen kroop hij na een doorkopbal van Joshua Kassels voor Feyenoorder Sandin Avdic, was dus eerder bij de bal, die hij vervolgens achter doelman Bradley van der Meer trapte. Zo had hij dus alweer een doelpunt gescoord, na een week eerder tegen De Jodan Boys ook al het net gevonden te hebben. Olaf van der Sande is dus weer back in business.
Het is als neutrale toeschouwer fascinerend hem op de loer te zien liggen om op het juiste moment toe te slaan. Fascinerend is het ook om hem weg te zien sprinten en zijn gezicht te zien als de bal dan niet komt. Olaf te zien voetballen is geweldig, maar de schoentjes die hij aanhad, bederft het plezier dan weer een beetje. Hij droeg gele fluorescerende schoenen met rode vlekken en dunne zwartje streepjes. Ik heb een beetje zitten googelen en kwam uit bij Nike Mercurial Superfly 8 Academy M. Die moeten het zijn, hoewel die schoentjes allemaal op elkaar lijken. Ik ben heel ouderwets in die dingen, wennen aan dat soort schoeisel doe ik nooit. Geef mij maar zwarte kicksen. Olaf denkt daar waarschijnlijk anders over. Toch had hij tegen SC Feyenoord eigenlijk andere schoenen moeten dragen, want een paar dagen geleden had hij nieuwe besteld en die waren op tijd afgeleverd.
Maar bij het passen vlak voor de warming up bleken ze een maatje te groot te zijn. Welke kleur die schoenen hadden? Ik weet het niet, maar het zullen geen zwarte geweest zijn. Hoe dan ook, Olaf gedijt bij felgekleurde schoenen aan zijn voeten. Hij scoort er vaak mee, zaterdag ook weer tegen SC Feyenoord. Hij had er misschien wel twee moeten maken en helemaal tevreden zal hij dus niet geweest zijn.
Ook Feyenoord-trainer Ronald Ermes was wellicht niet helemaal tevreden. Weliswaar scoorde zijn ploeg met een veredeld soort vechtvoetbal in blessuretijd alsnog de gelijkmaker, terwijl ze normaal gesproken dan nog een tegentreffer om de oren krijgen, maar alweer won SC Feyenoord geen thuiswedstrijd. Tevreden met die 1-1? Niet helemaal, denk ik. Net zo min als dat Olaf dus tevreden kon zijn met die ene goal. Meer willen, nog beter willen zijn; het is de drijfveer van elke sporter. Daarom zit ik allang weer thuis nog altijd te denken aan die rare, geel fluorescerende schoentjes van Olaf van der Sande. Maar daar moet hij zich vooral niets van aantrekken. Hij moet vooral blijven scoren met die wondersloffen van hem.