In 1987, na mijn verhuizing van Leerdam naar Woerden, floot ik een toernooi bij een voetbalvereniging aan de Koningsweg in Utrecht. Daaraan namen 48 jeugdteams onder de 18 jaar deel, waarvan twee afkomstig waren uit een land op het Afrikaanse continent.
In een Zuid-Afrikaans elftal speelde een jongen van ongeveer 16 jaar, afkomstig uit Namibië. Zijn naam was Nnamdi Anikulapo-Kuti. Onthoud ‘m even als je wil.
Je mag gerust weten dat ik in die tijd oprecht en van harte geïnteresseerd was in muziek uit die contreien. Had diverse elpees in de platenkast staan van Olufela Olusegun Oludotun Ransome-Kuti, beter bekend als Fela Aníkúlápó Kuti. Fela Anikulapo Kuti, geboren in Abeokuta, 15 oktober 1938, en overleden in Lagos, 2 augustus 1997, was een Nigeriaanse muzikant en politiek activist. Hij ontwikkelde een eigen muziekstijl, die hij Afrobeat noemde. Kenmerk van deze muzieksoort was het repeterende ritme, dat lang aan kon houden, maar door het gebruik van veelal authentieke Afrikaanse instrumenten prettig dansbaar bleek.
Nnamdi Anikulapo-Kuti bleek in de verste verten geen familie van Olufela Olusegun Oludotun Ransome-Kuti. Ik sprak Nnamdi Anikulapo-Kuti enkele malen tijdens het meerdaagse evenement, waar ook belofteteams van Feyenoord, Sparta, Ajax, FC Utrecht, MVV en FC Groningen aan deelnamen.
Hij kon voetballen als een hazewindhond. Slalomde met de bal overal langsheen en tussendoor, en als het even kon ook weer terug. Om zijn skills te laten zien, maar ook omdat hij hoge verwachtingen had van dit toernooi. Het leek soms wel op dansen.
Behalve de twee ontmoetingen die ik van hem heb gefloten heb ik tijdens mijn pauzes tussen de matches door nog vier wedstrijden van hem gezien. Hij maakte uiteindelijk in 12 ontmoetingen, tot aan de kwartfinale waarin zijn team werd uitgeschakeld aan toe, 21 goals. Megaveel.
Het kon ook niet uitblijven of Nnamdi Anikulapo-Kuti had een paar BVO-clubs aan zijn sportbroekje hangen. Ik volgde één en ander met belangstelling. Mocht de halve finale fluiten tussen een Duitse club uit het ‘Ruhrgebiet’ en een Frans team uit Lille. Tijdens de finale zat ik met hem, wat medespelers en mijn assistenten op de tribune en vroeg hem of zijn opvallende prestaties hem een contract had opgeleverd.
Nnamdi Anikulapo-Kuti knikte eerst en verhaalde toen over een voor hem mogelijke glorieuze toekomst bij een profclub in Zuid-Frankrijk. Er moest nog wel het één en ander geregeld worden, want het was gebruikelijk dat clubs dan ook een onderkomen moesten regelen voor de ouders, en eventuele andere leden van het gezin van Nnamdi Anikulapo-Kuti. Dit gold voor alle minderjarige spelers uit een buitenland. Dus ook voor Nnamdi Anikulapo-Kuti.
,,Het is jammer dat mijn vader het niet meer mee kan maken”, zei hij. Deze was toen Nnamdi Anikulapo-Kuti twaalf was overleden bij een arbeidsongeval. ,,Maar mijn moeder en drie zusjes zullen blij zijn dat zij naar Frankrijk mogen verhuizen. Dan kan ik met mijn salaris voor hen zorgen.”
Zover kwam het helaas voor hem niet. Terwijl alles in kannen en kruiken leek gebeurde er iets wat niemand kon voorzien.
Nnamdi Anikulapo-Kuti kwam amper twee weken nadat hij weer thuis was om bij een motorongeluk. Ik kreeg de trieste boodschap door van de trainer van het team waar hij inzat. Wij hadden ook contact gehouden na het toernooi, en wisselen nog steeds af en toe via Facebook berichten uit.
Waarom ik dit verhaal heb gekozen om daar in mijn column van deze week aandacht aan te besteden? Omdat het bijna 35 jaar geleden is dat dit plaatsvond. En omdat hij door zijn vroege dood niet tussen namen als Pele, Hoddle, Beckenbauer, Van Hanegem en Cruijff kan worden genoemd. Die kans heeft hij nooit gekregen. Zijn droom werd abrupt afgebroken. Daarom. Maar ik heb bovenal geprobeerd om er een prachtig verhaal van te maken. Voor jullie. En ook omdat het een bijzondere herinnering is. Voor mijzelf. Vind ik.
Egbert Egberts floot bijna 42 jaar wedstrijden in het amateurvoetbal. Schrijft over wat hem boeit, wat hem raakt, wat hem verwondert, wat hem ergens toe beweegt. Omdat het mag. Reacties? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.
