Op zijn facebookpagina meldt hij dat hij geboren is op 6 juni 2000 en dus 21 jaar oud is. Dat klopt voor geen meter. Joost van der Veer van vierdeklasser DVV’09 is nog niet zo lang geleden 17 geworden en zou normaal gesproken nog in de Onder 17 moeten voetballen. In dat elftal speelde hij trouwens niet dit seizoen bij DVV’09, want hij was vroegtijdig doorgeschoven naar de Onder 19.
Voor de door de overheid afgekondigde onderbreking heb ik hem begin vorig jaar op een donderdagavond stom toevallig een wedstrijdje zien voetballen tegen de Onder19 van SC Botlek. Ik moest op de club wat anders doen, maar als er een balletje rolt, wil ik wel even kijken. Ik was van plan dat maar eventjes te doen, want mijn klusje moest nog gedaan worden, maar ik heb heel de wedstrijd uitgekeken. Er liepen bij de bezoekers uit Dirksland een paar aardige voetballertjes rond, maar het ventje spelend op de nummer 10 positie stak er met kop en schouders bovenuit. Figuurlijk dan, want het spelertje is zo groot niet. Maar wat hij die avond liet zien was fenomenaal. Hij had een gigantisch groot aandeel in de 7-0 overwinning van zijn ploeg. Navraag bij de aanwezige voorzitter Rob van Gils leerde dat het ventje Joost van der Veer heette en dat ze bij DVV’09 verdraaid goed wisten dat ze een supertalent in huis hebben.
Niet veel later hevelde John Kleijn, die bij DVV’09 als hoofdtrainer al sinds juli 2016 de scepter zwaait, Joost over naar de selectie, omdat zijn spits Wesley Meuldijk, een zware blessure had opgelopen. Wat goed is komt dus snel. De eerste wedstrijd die Joost in het eerste meedeed, de competitiewedstrijd uit bij titelkandidaat nummer 1 OHVV, maakte hij als invaller vlak voor tijd de 2-2. Joost was toen nog maar 16 jaar oud. Tegen Stellendam een paar weken later, toen hij als basisspeler begonnen was, scoorde hij vrij snel in de wedstrijd de 1-0 en in de tussenliggende weken heeft hij ongetwijfeld ook mooie dingen laten zien.
Afgelopen zaterdag moest Joost weer bij SC Botlek voetballen, in een vriendschappelijke wedstrijd van het eerste elftal, de eerste na de corona-onderbreking. Daar moest ik bij zijn. Ik ben wederom niet teleurgesteld in hetgeen Joost liet zien. John Kleijn had hem als spits opgesteld. Op die positie speelt hij telkens in het eerste. Als spits ben je wel voor een groot deel afhankelijk van de ballen die je krijgt van je medespelers en omdat dat na de lange stop afgelopen zaterdagmiddag begrijpelijkerwijs nog niet helemaal goed ging, kwam Joost slechts een paar keer aan de bal. In de eerste helft waren ze bij SC Botlek alert en zaten ze er kort op. Als Joost aan de bal was, had hij meteen een mannetje op zijn huid zitten, soms zelfs twee. Veel kon hij voorin niet klaarmaken, maar toch kon je zien dat hij klasse heeft. En werklust, want Joost kletst er goed in en is altijd een stoorzender voor opbouwende verdedigers.
Met zijn gedrongen postuur en zijn korte beentjes is Joost snel in zijn handelen en omdat zijn balbehandeling uit de kunst is, heeft hij het leer altijd meteen onder controle. Hij is behendig op de vierkante meter, ook als er een tegenstander in zijn nek zit. Een keer ging hij met de bal aan de voet op de zestien van Botlek af. Meteen werd hij weer op zijn huid gezeten door een paar Botlekkers, maar slim wist hij de bal door te spelen naar Ramon de Man en liep zelf de ruimte in, op weg naar de plek waar hij de bal zou terug moeten krijgen. Precies op het goede moment naar de juiste positie. Het zag er zeer dreigend uit, maar plotseling lag Joost op de grond. Het was een handigheidje van een Botlekverdediger, niet opgemerkt door arbiter Aad Beerens. Of Aad had het wel gezien, maar vond het niet de moeite waard om te fluiten, dat kan natuurlijk ook. Hoe dan ook, aan dat korte moment, aan die flits kon je zien dat Joost een klasbak is.
In de tweede helft, toen de ruimtes iets groter waren, kwam Joost echt tot zijn recht. Hij was veel meer aan de bal en deed er bijna altijd iets goeds mee. Hij stond aan de basis van de aansluitingstreffer. Een corner van Glenn Melissant kopte hij op maat naar Ramon de Man, die binnen kon werken. Korte tijd later scoorde Joost de 2-2. Uiteindelijk won Botlek verdiend met 3-2, maar Joost van der Veer heeft mijn hart gestolen. Wat een prima spelertje! Ik ben blij dat ik hem weer aan het werk heb gezien. Net 17 jaar, een biertje na de wedstrijd mag hij nog niet drinken. Hij zal na afloop in de kleedkamer wel aan de Fristi of de Fanta hebben gezeten.
John Kleijn mag zijn handen dichtknijpen dat hij zo’n goede speler tot zijn beschikking heeft. ‘Het niveau van de trainingen is omhoog gegaan vanaf het moment dat hij vast met het eerste meetraint’, vertelde John met een stralend gezicht. Van Joost van der Veer gaan we nog heel veel horen. Het is echt een ventje om in de gaten te houden.
