Met een broodmand vol met oliebollen met kaneel- en poedersuiker op schoot kijk ik in de vroege ochtend, vroeg ontbijttijd, vooruit naar 2022.
Het is vrijdag 31 december. Oudejaarsdag 2021. Een gewone werkdag voor PostNL, met twee routes in Nieuwendijk voor de boeg, maar mijn journalistieke bezigheden heb ik even op stop gezet tot en met de eerste maandag in januari.
Iedereen heeft goede voornemens. Ook degene, die kwaad wil. Het zou ondenkbaar zijn als er iemand zou rondlopen op deze aardkloot die het slechter wil hebben dan een ander. Of slechter dan men wellicht in het afgelopen jaar (en wellicht het jaar daarvoor) is overkomen.
Nederland is in lockdown. Alleen essentiële winkels zijn nog open. En online shops. En dat weten we bij PostNL. Zodra er in de leefomgeving van mensen beperkingen zijn gaan ze zich anders gedragen. Sommige passen zich aan, anderen doen dat niet. Maar wat zeker is dat is dat de portemonnee bij velen onder ons ook leeg getrokken kan worden door van alles en nog wat te bestellen. Van bh’s, zwembroeken en bikini’s tot de duurste elektronica en wit- en bruingoed artikelen. Van cosmetica tot seks speeltjes, van (e-)fietsen tot bloemen en gebak, van mode- tot sportproducten. En al dit soort dingen bezorgen mijn collega’s en ik. Van pakket- tot briefpost. En vooral briefpostpakjes, die in 10% van alle zendingen niet in de (verouderde of in de muren gespleten) brievenbussen passen.
Pas had ik voor een 17-jarige, die voetbalt bij dé club uit postcode 4251, een pakketje dat overduidelijk vacuüm getrokken was, en was verstuurd vanuit Thailand als brievenbuspakje. Omgerekend in euro’s waren de verzendkosten 28 eurocent. Het pakje was ruim drie weken onderweg geweest en moest voor kerst aankomen. Dat lukte ook. Precies op vrijdag 24 december. Vond ik wel een compliment waard. Dat dacht ik ook te krijgen. Ik moest aanbellen, want het pakje paste niet door de inham die in de muur van de boerderij waar het meisje woont en was toebedacht als brievenbus. Op 225 meter van de openbare weg. Ook dat nog.
Haar vader deed open. Met z’n dochter vlak achter zich.
,,Wah modde gij?”, zei hij.
,,Ik heb een brievenbuspakje, dat niet door uw brievenbus past, voor uw dochter, zie ik hier op de verpakking.”
De man antwoordde: ,,Da gaot u gene donder an veur wie het is. Geef op en houdoe.”
Ik wachtte daar even mee. En vertelde, dat de brievenbus niet de standaardformaten heeft waar brievenbussen aan moeten voldoen. En dat ik daarom zo beleefd was om even aan te bellen.
De man zei: ,,Daor hedde gij geen flikker mee te maoken. Dit is mijn hoes. Geef het pakske en dondert op.”
Ik draaide me om, maakte aanstalten om het pakje weer mee te nemen en liep naar mijn fiets.
,,Hey idioot, geef dah pakske hier, dief!”
Zijn dochter hield haar vader tegen en kwam naar buiten. Ze had haar trainingspak aan, wilde in de middag even gaan trainen.
,,Sorry, meneer. Mijn vader is nogal snel kwaad. U deed niks verkeerd. Mag ik mijn pakje hebben?”
Uiteraard gaf ik het haar. Maar vertelde wel dat ze aan het begin van het erf even een brievenbus die aan de voorschriften van de Postwet moet voldoen moest laten neerzetten.
,,Mijn vader is geïrriteerd. Is normaal altijd druk in de weer, en heeft last heeft van de lockdown maatregelen. Is niet persoonlijk bedoeld, hoor.”
Ik dacht even na en zei toen: ,,Dat heb ik ook. Dat mensen onverdraagzaam zijn, snel gefrustreerd raken vind ik wel een dingetje, maar daar kan ik niks aan veranderen. Ik doe gewoon mijn werk. Verwacht wel eens een complimentje daarvoor. Jij hebt je slippers, gaat zo nog even trainen zo meteen en ik probeer nog even in de laatst week van december iedereen met wat pakjes blij te maken. Ieder z’n ding. Maar een dankjewel kan er toch wel op z’n minst vanaf?”
De vader was inmiddels afgedropen. Zag waarschijnlijk in dat hij geen lans meer bij mij kon breken. Het meisje gaf me een boks en ik vertrok.
Voor 2022 wens ik iedereen het allerbeste. Werk zelf aan wellicht haalbare successen en profiteer niet van anderen. En steun de mensen die het toevallig wat minder hebben dan jij waar het kan.
En kijk uit met vuurwerk, zeker als het verboden is, en als je licht ontvlambaar bent.
Egbert Egberts floot bijna 42 jaar wedstrijden in het amateurvoetbal. Fluit nog één wedstrijd voor Scheidsrechters op Maat, geregeld door Egbert Hadders, als de coronasituatie het toelaat als afscheid. Schrijft over wat hem boeit, wat hem raakt, wat hem verwondert, wat hem ergens toe beweegt. Omdat het mag. Reacties? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.
