Ik heb toch wel even getwijfeld of ik hier iets over wilde schrijven. Ik ben vaker geneigd om mijn collega-scheidsrechters te geloven dan trainers, spelers, voetballers of bestuursleden van voetbalclubs, als er weer eens een incident rond een arbiter gemeld wordt in de media. Maar je moet ervoor waken niet te snel conclusies te trekken, vooral als je ergens niet bij bent geweest.
Het maakt het beoordelen van een voorval gemakkelijker als je de betreffende personen kent. Als je weet waar de wedstrijden gespeeld worden. Als je de geschiedenis van de clubs, elftallen, betrokkenen kunt terughalen. Als je weet of het echt om een incident gaat of als je erachter komt dat het zeker niet de eerste keer was dat er meldingen van ontoelaatbare voorvallen zijn genoteerd.
Bovendien hanteer ik altijd één gulden regel: wat er ook gebeurt, je blijft met je poten van de scheidsrechter af. Waarmee ik ook bedoel dat je wat er ook überhaupt is gepasseerd respect toont en afstand houdt voor de spelleider in de voetbalsport.
Ivar Gieles uit Den Haag, een talentvol fluitist, berichtte na het zoveelste incident dat hij op en langs de velden mee heeft gemaakt in het AD ongeveer het volgende. ,,Het respect is weg. Dat zie je op straat bij hulpverleners, bij de politie en dus ook in het voetbal. Spelers, trainers, maar de laatste jaren ook steeds vaker supporters maken je voor de ergste dingen uit. Ik kreeg laatst na een wedstrijd van een supporter een tik op mijn hoofd.”
Gieles vond het uiteindelijk wel genoeg geweest. En kondigde aan te stoppen. Iets wat ik jammer vind, want als arbiter krijg je tijdens de scheidsrechtersopleidingen mee, dat je weerbaar moet zijn. En dat er middelen zijn om dat ook in besluitvaardigheid moet kunnen tonen. Je wordt er ook op getoetst. En zou dat dus moeten kunnen. Maar ieder heeft zijn eigen grenzen. Begrijpelijk. Je bent immers een mens.
Ik heb Ivar twee keer wedstrijden zien leiden. Niet de gemakkelijkste, maar het ging hem prima af. Kreeg ook netjes van spelers, elftalbegeleiders en bestuursleden na afloop de hand. Maar het is zoals Ivar. maar ook veel andere collega’s regelmatig op Facebook laten weten geen garantie dat je niets overkomt. Echter, áls je wat overkomt verwacht je dat je na melding aan de KNVB dat je ook rugdekking krijgt. En dat is helaas niet altijd zo.
De KNVB wordt gerund door professionals, maar veel vrijwilligers moeten het bedachte beleid uitvoeren. En die zijn er niet altijd. Er zijn tekorten. Net als in de arbitrage. En hoe te handelen als er tekorten zijn wordt niemand geleerd.
Ivar pleitte in het AD voor straffen. Harde straffen. Zoals lange schorsingen, of bij zware excessen elftallen uit de competities nemen. Het zou ook helpen dat verenigingen zelf al maatregelen nemen. Een van de clubs waar het mis ging deed dat ook. En kreeg bijval uit allerlei hoeken, ook van de scheidsrechters.
Maar het is niet genoeg. Omdat er te weinig mensen zijn die na incidenten clubs of spelers, trainers en bestuurders kunnen toetsen of zij – na gestraft te zijn – niet nog eens in de fout gaan. En dan nog harder aangepakt kunnen worden.
Maar ook omdat er situaties zijn die je nu eenmaal niet in de hand kunt houden. Idioten van buiten de clubs die zich misdragen daar waar ze niet horen te zijn. Zelfs cameratoezicht helpt niet, want deze idioten verzinnen wel iets om buiten beeld te blijven. Letterlijk en figuurlijk.
Ivar is een aardige vent, een harde werker, iemand met mensen om hem heen die om hem geven. Zo’n knul geef je geen ram, scheld je niet uit of schop je niet in een hoek omdat hij misschien eens een keer niet zo fluit als jij graag zou willen? Zo’n kerel staat wel voor jou klaar, om jou te laten voetballen. Neem jij hem in de mangel, of pakt jouw team of club hem aan, dan hoor jij of het milieu waar jij in verkeert niet in deze sport thuis. Het is potjandosie de omgekeerde wereld, dat Ivar thuis zit. Het maakt me boos.
Dat wilde ik even kwijt. Blij dat ik het toch heb opgeschreven.
Egbert Egberts fluit ruim 42 jaar wedstrijden in het amateurvoetbal. Schrijft over wat hem boeit, wat hem raakt, wat hem verwondert, wat hem ergens toe beweegt. Omdat het mag. Reacties? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.
Helemaal mee eens BLIJF VAN DE SCHEIDSRECHTER AF.
helaas wordt het alleen maar erger zelfs in het zaalvoetbal ik heb pas geleden nog n stoel naar mij toegegooid gekregen