De sfeer was ijselijk: regen, koud en geen publiek om de boel nog enigszins op te vrolijken. Warm aangekleed en met een geleende paraplu hobbelde ik achter Martin Hordijk en Jan Schipper aan. Eerstgenoemde zou de wedstrijd filmen en via ‘livestream’ verzenden naar de fans, die normaliter langs de lijn hun opwachting maakten. Algauw bleek dat we aan de verkeerde kant stonden. Met de koude wind recht in ons gezicht en de druppels op de lens van Martins’ telefoon. Verkeerd staan zou het thema van de middag voor de Zinkwegse Boys worden.
De Hekelingers waren dan wel met de boot gekomen, maar echt niet van plan voor Sinterklaas te gaan spelen. De wedstrijd ging om de tweede plaats op de ranglijst en daar hadden de ‘overkanters’ zich goed op voorbereid. Men had door, dat het gevaar bij de Zinkweg ligt bij spits Simon van Rheeden, zelfs wanneer hij met een man in zijn rug een bal goed aangespeeld krijgt. Het antwoord: Hij kreeg amper een goede bal aangespeeld, doordat de ‘aanvoer’ naar hem werd afgesloten door druk te zetten op het middenveld. En de ene keer, dat hij eindelijk een vrije doorloop naar het doel van Hekelingen kreeg, werd de bal niet een halve meter vóór hem, maar een halve meter áchter hem geplaatst. Weg kans. Ook dit was typerend voor de wedstrijd: de slordigheid in de passing van de Zinkwegse Boys. Maar dit was natuurlijk ook de verdienste van het sterke en scherpe spel van Hekelingen. Scherpte, die in de 12e minuut resulteerde in de verdiende 0-1 voor de bezoekers. De bal belandde via de lat voor de voeten van Timo Bel van Hekelingen, die zich dit presentje niet liet ontnemen. De verdediging van de thuisploeg stond slechts toe te kijken.
Het ‘livestream-team’ was inmiddels in ganzenpas verhuisd naar de andere kant van het veld, achter de dug-out van de Zinkwegse Boys. We stonden nu onder een vlag van voetballegende Johan Cruyff en onwillekeurig vroeg ik me af, welke cruyffiaanse uitspraken op deze wedstrijd van toepassing zouden kunnen zijn. “As hullie de bal hebben kènne wij niet scoren’?, want het lukte de Zinkwegse Boys niet de bal in de ploeg te houden, iets. wat in eerdere wedstrijden zo vaak wèl goed lukte. Slordig aannemen, slordig passen en natuurlijk ook de goed storende tegenstander leidde tot de 0-2 vlak voor rust. Ditmaal voltrok spits Wesley Sturrus van Hekelingen het vonnis.
In de tweede helft bracht ZWB-trainer Peter van Dam nog wel Matthew Verheul en Mees Lebbink in voor Marnix de Koning en Otman Fertoute in een ultieme poging de wedstrijd te laten kantelen, maar veel hielp dit niet. Matthew Verheul kreeg slechts één bal waar hij, om in Sinterklaas-sfeer te blijven, als de Zinkwegse Ozosnel achteraan kon sprinten, maar zijn voorzet kwam nooit aan bij een afronder.
Dat in de 76e minuut Hekelingen in de persoon van wederom Wesley Sturrus, de 0-3 scoorde, nota bene met keeper Jordi Dijkshoorn van Hekelingen als man van de assist via een verre uittrap, was typerend voor de totale ‘off-day’ van de thuisploeg. Hetgeen natuurlijk niets afdeed aan het goede spel van de bezoekers.
