Donderdag 25 november is een feestelijke dag voor Frans Heilijgers. Hij wordt dan 75 jaar oud. Wie had verwacht dat hij met die leeftijd achter de geraniums zit of zijn tijd verbeidt met niks doen komt bedrogen uit, want Frans is nog bijzonder actief. Hij is het voorbeeld van een krasse knar. Frans doet namelijk vijf ochtenden per week klusjes op het terrein van FC Vlotbrug aan het Schelpenpad in Hellevoetsluis en daarnaast staat hij bij diezelfde voetbalvereniging in de avonduren zeer vaak op het veld. Als keeperstrainer van de doelmannen van de selectie en die van de jeugd. Alleen al daarom verdient hij een pluim op zijn hoed en die ga ik hem op deze plaats dan ook geven.
Frans is er de man niet naar om zichzelf op de voorgrond te plaatsen. Veel liever verblijft hij op de achtergrond. Maar vergis je niet, Frans kan wel degelijk voor zichzelf opkomen. Als hem iets dwars zit, dan zal hij dat zeker kenbaar maken bij de mensen die daar mogelijk iets aan kunnen veranderen, maar stennis zal hij nooit schoppen. Jezelf wegcijferen voor het clubbelang, dat is Frans toch wel op het lijf geschreven.
Ik heb de grootst mogelijke bewondering voor deze man die zijn hart verpand heeft aan een voetbalclubje. Bij Vlotbrug is hij allang niet meer weg te denken, maar bij die club heeft hij niet heel zijn leven gezeten. Hij raakte er verzeild toen mensen hem vroegen of hij er keeperstrainer wilde worden nadat hij er eerder al de jeugd had getraind. In de loop der jaren had Frans in de regio namelijk al een goede naam opgebouwd. Zo was hij onder meer keeperstrainer bij de zondagploeg van Rockanje, die van Hellevoetsluis, bij Bernisse en bij PFC. Allemaal clubs die inmiddels al lang ter ziele zijn gegaan of opgegaan zijn in een fusie.
Eerder al was Frans als speler actief bij clubs die ook niet meer bestaan. Wat te denken van DOK, Door Oefening Kracht? Daar voetbalde hij een paar jaar. Bij Hoogvliet ook en over die laatste club bestaat nog een prachtige anekdote. Frans was daar jeugdspeler en in een wedstrijd tegen Excelsior Pernis, ook al een club die er niet meer is, speelde hij van tamelijk grote afstand terug op zijn eigen keeper. Niet eens hard, maar zijn keeper stopte die bal niet. Doelpunt dus. ‘Waarom pak je die bal niet? Zulke ballen stop ik zelfs’, riep een verbouwereerde Frans. De volgende wedstrijd stond hij in zijn elftal onder de lat, waarschijnlijk om hem de mond te snoeren. Frans stopte die dag alle ballen en die dag werd dus een nieuwe keeper geboren, want de rest van zijn actieve voetballoopbaan is Frans keeper geweest en hij heeft zelfs nog een training meegemaakt bij de profs van Vitesse.
Frans was bij Hoogvliet een tamelijk getalenteerd keepertje, maar moest toen het leger in. Dienstplicht, ook al iets dat er niet meer is. Hij was gelegerd in Arnhem en trainde daar door de week in gymzaaltjes. Dan dook hij op klaargelegde gymmatten, maar dat was het toch niet helemaal. Zijn vereniging stuurde daarom een brief naar de amateurs van Vitesse met de vraag of hij er door de week ’s avonds mee kon trainen. Dat mocht en op een dinsdagavond toog Frans in zijn legerplunje vanuit de kazerne naar Vitesse om er mee te trainen. Maar het was niet de amateurafdeling waar hij terechtkwam, abusievelijk was hij uitgenodigd voor een training bij de profs. De legendarische ex-keeper Frans de Munck was de trainer die hem begroette en die dacht wellicht dat hem een aanstormend talent in de schoot geworpen werd. Frans pakte die avond tot groot jolijt van de Vitessespelers weinig ballen en kon er zelf ook wel om lachen, zeker nadat hij uitgelegd had op welk niveau hij in het weekend keepte.
Na zijn actieve voetballoopbaan werd Frans trainer. Hij begon bij Monopool 2000 in Rotterdam, ook al een club die er niet meer is. Het jaar daarna werd hij trainer van Dirksland, een club die later opgegaan is in DVV’09. Hij behaalde zijn licentie en was er drie jaar trainer, maar vond het gaandeweg steeds minder leuk. Alle spelers tevreden houden, ook die gasten die niet speelden, trainen met slechts zes, zeven man op het veld, voetballers die niet eens de moeite namen om zich af te melden; hij ging er  zich steeds meer aan ergeren. ‘Keeperstrainer worden, dat is de oplossing’, dacht hij toen. Dan heb je maar met een paar man te maken en dan kun je op het veld nog wel je ding doen. Zo werd Frans meer dan 20 jaar geleden keeperstrainer en dat is hij nu nog altijd. In de tussenliggende jaren beleefde hij bij alle clubs fantastische dingen, met als hoogtepunt het grandioos internetfilmpje van een dansende Frans Heilijgers bij HVV Bernisse, een club die ook al niet meer bestaat.
Zoals gezegd gaan de jaartjes nu tellen bij Frans. Maar de vlag strijken, dat nooit. Met het trainen van keepers gaat hij zeker nog door. ‘Zo lang het lichaam niet protesteert’, heeft hij me eens toevertrouwd. Maar dat gaat nog lang duren, want Frans ziet er nog altijd uit als een jonge God. Als in de komende jaren Vlotbrug maar niet opgedoekt wordt, want alle clubs waar Frans voorheen actief was, bestaan niet meer…
