De wandeling van het parkeerterrein naar het immense kantine-kolos van Overmaas nam een stief kwartiertje in beslag. De kantine van Overmaas was ergens boven de kleedkamers verstopt. Na het moeizaam bestijgen van de hoge betonnen trap kostte het vinden van het Overmaas-gedeelte ook nog wat moeite. Daar me gevraagd was op te treden als ‘bestuursvertegenwoordiger van onze Boys vroeg ik bij de bar waar de bestuurskamer was om me bij onze gastheren te melden. Uiteindelijk bleek daar naast me iemand van Overmaas te staan en kreeg ik een bak koffie.
De wedstrijd van Overmaas tegen de Zinkwegse Boys was ook een gevalletje ‘van het kastje naar de muur’. Het kunstgras van Overmaas werd steeds gladder doordat het tijdens de wedstrijd begon te regenen. Overmaas kon daar duidelijk beter mee overweg dan onze Boys: ze combineerden beter en waren rustiger aan de bal en feller wanneer niet aan de bal. De boys kwamen steeds een stap tekort en verzuimden in balbezit rust te creëren door dat balbezit te koesteren: Rustig de vrije man te zoeken. Dit lukt alleen wanneer er een vrije man te vinden is. Het ‘spel zonder bal’ was niet goed. Te vaak stond men ‘op een eiland’ op een onbereikbare plek en werden spelers aangespeeld, die ‘opgesloten’ stonden en dus nergens met de bal heen konden. Of ballen werden te zacht ingespeeld of er werden diepe hoge ballen gespeeld, die allemaal ‘doorschoten’ op het gladde kunstgras.
Toch kwamen de Zinkwegse Boys vóór: in de 25e minuut was de keeper van Overmaas zo vriendelijk een schotje van Rens Burgwal door zijn vingers te laten glippen: 0-1. Helaas werd het vlak voor rust nog 1-1: een mooi doelpunt van Overmaas had een waarschuwing voor onze Boys moeten zijn. De verdediging werd over de vleugel voorbij getikt en de voorzet werd door een volkomen vrije aanvaller keurig ingekopt.
Helaas bracht de rust geen rust bij onze jongens en werd er onvoldoende adequaat geanticipeerd op de tegenstander. Op het terras van de kantine stond onze vaste supporterskern zijn hart vast te houden en Aad Vink had in de rust net gezucht, dat hij zou tekenen voor een gelijkspel toen het, vlak na rust, 2-1 werd. Een slecht weggewerkte bal werd prachtig in de bovenhoek geknald. Het antwoord van de Zinkweggers was zwaar onvoldoende: hoge ballen naar voren, zonder veel overtuiging gegeven, en veel balverlies, wanneer men weer eens probeerde door het midden van het Overdrukke middenveld de voorwaartsen te bereiken, terwijl er vaak genoeg ruimte aan de buitenkant lag.
De rest was het bespreken amper waard: het werd gewoon 3-1 en in de slotfase 4-1. Gewoon van het kastje naar de muur, terwijl onze Boys tegen CION in de voorbereiding hebben laten zien, dat met simpel voetbal ook tegen sterke tegenstanders een goed resultaat bereikt kan worden. Op de terugweg naar onze knusse kantine was het stil. Totdat Sjaak zei: “Wist je, dat ze daar zelfs een lift hadden?”
