Brains is een personage uit de legendarische serie Thunderbirds, voor het eerst op de Nederlandse televisie uitgezonden in de jaren zestig en later nog vele malen herhaald. Het is een eeuwigheid geleden, maar als kind zat ik iedere keer weer te kijken hoe de mannen van International Rescue levensbedreigende problemen uit de wereld hielpen en grote rampen wisten te voorkomen. Brains was de ontwerper van alle Thunderbirdmachines en de bedenker van alle ideeën van aanpak. De slimste jongen van het stel dus, de man die met de oplossingen aan kwam dragen, die de andere leden van International Rescue uit moesten voeren.
Ik moest zaterdag steeds aan hem denken iedere keer dat Ben Hoogwerf, trainer van derdeklasser DVO’32, zijn naam riep. Nou riep Ben niet ‘Brains’ maar ‘Breems’, want de speler die in de thuiswedstrijd tegen Zuidland telkens aangeroepen werd, was Robin den Breems, de nummer 8 van de Vlaardingers. Maar het klonk toch echt iedere keer als ‘Brains’.
Robin den Breems is trouwens niet de man met ideeën bij DVO’32. Zo’n speler liep er zaterdag bij de Vlaardingers niet bij. De ideeën moesten komen van trainer Ben Hoogwerf en diens assistent Semjon de Bruijne, die de hele wedstrijd lang met elkaar in gesprek waren hoe Zuidland aan te pakken. Semjon had een week eerder tegen VFC wegens commentaar op de leiding een rode kaart ontvangen, was een wedstrijd geschorst en mocht daarom niet in de dug-out plaatsnemen. Hij stond achter de omheining, pal achter de stoel waarop Ben plaatsgenomen had en ik stond naast hem. Hun gesprekken waren fascinerend om te volgen. Elk detail, elke finesse werd besproken. Het ging om een half metertje meer naar links of naar rechts, het ging over al dan niet inschuiven of terugzakken, over rugdekking geven en mannetjes overnemen en na elke ideeënwisseling werd Robin weer aangeroepen en uitgelegd wat te doen. ‘Breems’ klonk het dan, maar het leek iedere keer weer op ‘Brains’ en ik zag de Thunderbirdmachines alweer in gedachten voorbij vliegen.
De Thunderbird van DVO’32, Robin den Breems dus, voerde gedwee uit wat de slimme mannen langs de kant bedacht hadden. Robin is een werkertje, een jongen met een ongelooflijke inzet, iemand die de longen uit zijn lijf loopt, heel, heel veel vuil werkt opknapt voor de ploeg en af en toe onverwachte dingen doet. De wedstrijd was net in gang geblazen door arbiter Dennis Broeckaert, of hij was al op het juiste moment op de juiste plek. Hij belette een Zuidlandverdediger een voorzet van Floris Keizerwaard weg te werken, zodat de toegesnelde Nico Huijer kon scoren.
Na die snelle goal was er maar één ploeg die voetbalde en dat was niet DVO’32. Hoe langer de wedstrijd duurde, hoe meer de gelijkmaker en misschien nog wel meer eraan zat te komen en hoe hard Robin ook werkte, hoeveel meters hij ook aflegde, ook hij kon het onvermijdelijke niet voorkomen. Na een dik half uur maakte Zuidland gelijk door een droge knal van Robert Michilsen na een fraai uitgespeelde aanval over rechts.
En toen kwam het moment van de wedstrijd, of eigenlijk de twee momenten. Eerst stuitte Zuidlandverdediger Sven van den Bogaerdt DVO’er Tim van der Hoeven onreglementair op de rand van de zestien. Geel besloot scheidsrechter Broeckart, waar rood misschien wel op zijn plaats was, want Tim zou alleen Zuidlanddoelman Melvin Nagy nog voor zich gehad hebben. Een minuut later schopte Floris Keizerwaard in de middencirkel Robert Michilsen ondersteboven en kreeg direct rood, waar geel misschien ook wel had gekund. Op en langs het veld werden hele discussies gevoerd, ook Robin probeerde de scheidsrechter op andere gedachten te brengen, maar die bleef bij zijn beslissing. Vanaf minuut 44 stond DVO’32 dus met 10 man tegen een beter Zuidland. Ook dat nog. Moest Robin nog harder werken, nog meer meters maken, nog meer het snot voor zijn ogen lopen.
DVO’32 hield lang stand, mede dankzij de nimmer aflatende strijd van Robin. Hij bleef maar gaan. Maar tien minuten voor tijd liep hij toch echt op zijn tandvlees. ‘Gaat het nog’, riep zijn trainer. ‘Nog een paar minuten’, riep hij terug. ‘Hij is finaal naar de kloten’, zei Ben waarderend tegen Semjon, die antwoordde dat Robin het hele verdere weekend uit kon rusten. Een paar minuten later vond de wissel plaats. Robin was koud uit het veld gehaald, of DVO-verdediger ‘Tarzan’ van der Vlist liep onder een bal door, waardoor invaller Timo Hoogstad de 1-2 kon scoren en niet veel later maakte Neal van Buuren met een bekeken schot aan alle twijfel een einde. Zo verloor DVO’32 ook zijn vierde competitiewedstrijd en zal Robin inderdaad het hele verdere weekend nodig hebben gehad om bij te komen van de vermoeienissen. Zo hard werken, zo veel inzet en strijd leveren en dan niet beloond worden, dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Misschien moet Robin toch iets beter doseren, zodat hij de 90 minuten vol kan maken. Want in de slotminuten werd hij node gemist. Hij mag dan niet de Brains van DVO’32 zijn, maar hij is wel de motor van de ploeg.
