Op maandag 25 oktober hoorde hij om kwart voor 7 ’s avonds van de Technische Commissie dat het bestuur besloten had dat hij als trainer van Spijkenisse met onmiddellijke ingang het veld moest ruimen. We hebben Marco van Rijn benaderd en hem gevraagd of hij wilde praten over dit ontslag. Wat waren de redenen die door de club aangegeven werden? Zag hij het ontslag aankomen? En hoe gaat hij ermee om? Het zijn allemaal vragen waar we graag antwoorden op zouden willen hebben en Marco was bereid die te geven. Een paar dagen later heeft hij er een uurtje voor uit getrokken. Vanzelfsprekend hebben we de club ook om een reactie gevraagd en bij monde van Imke van Dommele, bestuurslid voetbaltechnische zaken, wordt later in dit stuk ook die kant van het verhaal belicht. Maar eerst praten we met Marco.
We willen eerst met je terug in de tijd, naar zo’n anderhalf jaar geleden. Waarom heb je destijds je ja-woord aan Spijkenisse gegeven terwijl je bij Rijsoord bij wijze van spreken alleen nog je handtekening moest zetten onder een nieuwe verbintenis? En waarom wilde Spijkenisse jou graag als trainer hebben?
Marco: ‘Ik heb voor Spijkenisse gekozen omdat het een toonaangevende vereniging in de regio is, een vereniging met veel potentie. De club zocht een jonge, passionele trainer die al een paar jaartjes meeloopt in de voetballerij en heeft met mij contact opgenomen. We waren het snel met elkaar eens. Ik tekende bij Spijkenisse een contract voor twee jaar en kreeg als doelstelling mee in die tijd jeugdspelers in te passen en die jeugd ook beter te maken en ze langer aan de club te binden. We waren het ook met elkaar eens dat het met dat beleid moeilijk zou worden om in de top van de hoofdklasse mee te draaien. Vanuit dat oogpunt ben ik anderhalf geleden bij Spijkenisse aan de slag gegaan en toen kwam er een coronajaar. Gevoetbald werd er niet, maar in die tijd zijn de lijnen tussen de selectietrainers van het eerste elftal van de Onder 23, met Jeroen Bossche, hoofd opleiding en met de jeugdtrainers wel aangetrokken. Er is een brug geslagen tussen jeugd en selectie, de samenwerking is operationeel verbeterd en werd als zeer goed ervaren door iedereen binnen de club. Een voorbeeld is dat jeugdtrainers een analyse maken van aanstaande tegenstanders van het eerste elftal en dat die analyses besproken worden met de staf en na de wedstrijd ook nog eens geanalyseerd wordt. Zo snijdt het mes aan twee kanten. Voor de jeugdtrainers is dit alles leerzaam en ik word er als trainer ook mee geholpen, want mensen die analyses maakten waren er niet op de club. Ook zijn er in de coronatijd sessie gehouden over de speelwijze en het trainbaar maken van die speelwijze. Deze voorbeelden waren goede tools in de samenwerking, die steeds hechter werd, want veel jeugdtrainers vroegen me om advies. Na mijn ontslag heel ik veel appjes gekregen van jeugdtrainers over de betrokkenheid en leermomenten van de afgelopen tijd.’
Dan gaan dat soort dingen kennelijk dus prima, maar toch kreeg je vorige week te horen dat je met directe ingang moest vertrekken als trainer. Heeft dat dan te maken met het geringe aantal punten dat je elftal heeft gehaald?
Marco: ‘Dat weet ik niet, dat moet je aan de mensen van de TC vragen. Een reden voor het ontslag is mij niet gegeven. Drie weken geleden had ik aan de technische commissie gevraagd om een evaluatiegesprek over de resultaten en het proces van de doelstellingen. Dat gesprek heeft ook plaatsgevonden, op maandag 18 oktober. Voordat we gingen praten over de lopende zaken, heb ik aangegeven dat ik na dit seizoen zou stoppen als trainer-coach. Ik loop al meer dan 20 jaar mee als trainer en de tijd die je in het trainersvak stopt gaat altijd af van de tijd die je met je gezin doorbrengt. Ik wil meer tijd vrij maken voor mijn vrouw en mijn kinderen en toen ik dat thuis vertelde, stond mijn dochter te juichen. Ik wil kijken of ik het trainer zijn ga missen en daarom wilde ik een stap terug doen, vooral om die vrij gekomen tijd aan mijn gezin te besteden. Toen ik dat vertelde aan de mensen van de TC reageerde Imke van Dommele dat hij het goed van me vond dat ik al die ballen – mijn gezin, mijn werk en het trainer zijn – hoog had gehouden. Vervolgens hebben we gesproken over hoe het gaat op de club en in de selectie. Natuurlijk kwamen er verbeterpunten aan het licht, zowel vanuit mij als vanuit de club en daarmee wilde ik heel graag aan de slag om het seizoen zo goed mogelijk af te maken, zo gaf ik aan. Ik heb toen ook aangegeven om met de staf en spelers te gaan spreken over de huidige situatie.’
Welke verbeterpunten waren dat?
Marco: ‘Dat zeg ik niet. Dat is iets tussen mij en de club. De leden van de TC hadden overleg met de staf en met spelers en wij hadden de afspraak maandag 25 oktober met elkaar door te spreken wat daaruit gekomen was en met mij verder te praten over die evaluaties. In dat gesprek van die maandag heeft de TC uitgelegd dat er in de tussenliggende tijd met het bestuur drie opties besproken zijn en dat het bestuur gekozen had voor de optie met onmiddellijke ingang afscheid van mij als trainer te nemen. De twee andere opties hebben we niet meer besproken, het gesprek duurde dus heel kort. Na dat gesprek heeft de TC mijn ontslag medegedeeld aan de spelers en staf in de kleedkamer. Ik was daarbij aanwezig en heb iedereen succes gewenst met het halen van goede resultaten in dit seizoen en met hun persoonlijk ontwikkeling in de toekomst. Aan de beslissing van het bestuur om mij weg te zenden verander ik niks meer. Ik zal dat moeten accepteren, hoe graag ik ook doorgegaan was met de besproken verbeterpunten. Aanstaande maandag heb ik met de voorzitter en met de TC een gesprek over de financiële afwikkeling van mijn ontslag.’
Verraste het ontslag je?
Marco: ‘Laat ik het zo zeggen dat ik vanuit de staf niet het gevoel had dat ze voor de volle 100 procent achter me stonden. Ik voelde me steeds minder gesteund, maar ik denk dat we samen het seizoen toch op een goede manier hadden kunnen afmaken. Wat ik me inmiddels wel heb afgevraagd wie dit proces feitelijk in gang gezet heeft. Het antwoord? Ik dus. Ik heb om een evaluatiegesprek gevraagd. Als ik dat niet gedaan had, was ik misschien nu nog wel trainer van Spijkenisse geweest. Misschien ook niet. Dat kan natuurlijk ook.’
Het ontslag bij Spijkenisse, dat moet toch pijn doen?
Marco: ‘Dat doet het ook, maar zo loopt het nu eenmaal. Het is niet anders. Wat ik wel vind, is dat de mensen van de Technische Commissie en van het bestuur prima mensen zijn, Imke van Dommele voorop. Ik denk dat het voor hem ook een persoonlijke nederlaag is dat het zo gelopen is, dat het hem erg aan het hart gaat. Imke is een geweldige vent. Waarom zou ik dan met modder gaan gooien naar hem, naar de club, naar de staf of naar de spelersgroep? We hebben er alles aan gedaan om met elkaar tot goede resultaten te komen en de doelstellingen van de club te halen en nu ben ik geen trainer-coach meer van Spijkenisse. Dat is de realiteit.’
En nu?
Marco: ‘Sinds mijn ontslag bij Spijkenisse ben ik al door twee clubs gebeld, maar ik stap er niet in. Ik blijf bij mijn beslissing. Ik wil meer tijd nemen voor mijn gezin. Die ruimte heb ik nu. Eerder dan gedacht. Misschien ga ik het voetbal op den duur wel heel erg missen, maar daar wil ik zelf achter komen. Misschien mis ik het straks helemaal niet, want vergis je niet: trainer zijn van een amateurclub, daar gaat heel veel tijd en werk in zitten. En die tijd is er alleen maar buiten je baan om en gaat altijd ten koste van je gezin. Het werk bij een amateurclub is bijna net zo veelomvattend als in het betaald voetbal. Alleen word je niet als een betaaldvoetbaltrainer betaald. Die dingen weet ik natuurlijk al ruim 20 jaar, haha. Wat ik ga doen? Langs de velden kijken naar mijn zoons die spelen bij Poortugaal of naar de hockeywedstrijden van mijn dochter en met mijn andere zoon naar fitness of basketbal. En met mijn vrouw genieten van de vrije tijd in de avonduren. Over de toekomst ga ik nadenken. Misschien ga ik later wel trainerscursussen geven bij de KNVB, of mijn ervaringen als trainer gebruiken om als zelfstandig ondernemer andere trainers te trainen of iets dergelijks. Of misschien keer ik toch weer terug als trainer. We zullen het zien.’
Zoals in de aanhef van dit verhaal als was aangekondigd hier ook de reactie van Spijkenisse, bij monde van Imke van Dommele, bestuurslid voetbaltechnische zaken.
Wat was de reden voor het ontslag van Marco van Rijn?
Imke: ‘Marco zegt dat hij de reden niet weet, maar die weet hij wel, want dat is hem verteld in het gesprek. Laat ik bij het begin beginnen. De zelfreflectie heeft absoluut niet geleid tot het ontslag, want het gesprek dat Marco aangevraagd had, zou er sowieso gekomen zijn. In mijn vakantieperiode van eind september tot half oktober speelde Spijkenisse drie competitiewedstrijden, die alle drie verloren werden. Als ik terug zou zijn van vakantie, zouden we om de tafel gaan zitten en dat hebben we dan ook gedaan. We hadden vanuit de staf en vanuit de spelersgroep al signalen gekregen dat het niet helemaal naar wens verliep. De absolute wil om te winnen was er niet, dat hadden we zelf ook al geconstateerd. In het gesprek hebben we Marco daarvan op de hoogte gebracht en hem gevraagd of hij daar verandering in kon aanbrengen, de groep weer kon enthousiasmeren en de boel weer op de rails kon krijgen, maar daar was hij niet zeker van. Na het eerste gesprek hebben we bij staf en spelers nog meer informatie ingewonnen en dat veranderde het beeld niet. Marco was nog net geen aangeschoten wild in de ogen van staf en spelers, maar het draagvlak was er niet. Dat was de reden voor het ontslag en dat hebben we Marco ook verteld. De drie punten die Spijkenisse tot nu toe gehaald heeft in de competitie is de reden niet geweest, laat dat ook duidelijk zijn. We zijn in eerdere seizoenen hier ook wel eens slecht gestart en toen hebben we de trainer ook niet weggestuurd. Maar die drie punten die we tot nu toe hebben is wel de resultante van de ontstane situatie.’
Marco had het in zijn verhaal over drie opties. Hem ontslaan was een optie. Wat waren de twee andere?
Imke: ‘De eerste optie was Marco ontslaan en een trainer zoeken voor de korte termijn, een trainer die het seizoen af zou maken. De tweede optie was om Marco te ontslaan en op zoek te gaan naar een trainer voor de langere termijn. Eentje die dus het seizoen afmaakt, maar daarna ook trainer van Spijkenisse blijft. En de derde optie was om Marco als trainer in dienst te houden.’
Jullie hebben ervoor gekozen Marco te ontslaan. Jij bent de man geweest die hem aangesteld heeft. Wat doet dat persoonlijk met je?
Imke: ‘Je mag best weten dat ik het als een persoonlijke nederlaag beschouw. Het besluit nemen om hem te ontslaan was op zich niet zo moeilijk, want dat doe je omdat je denkt dat ‘t het beste is voor de club, omdat je weet dat het zo niet verder kan. Maar dat besluit aan hem meedelen was wel heel moeilijk. Marco is een aardige vent, waar ik persoonlijk heel goed mee overweg kan. Maar het is beter voor de club dat hij geen trainer meer is. Dat is een pijnlijke conclusie en ik vertel dat met pijn in mijn hart.’
Tot slot: je had het over drie opties. Gaat de club op zoek naar een trainer die het seizoen afmaakt? Of wordt er gezocht naar een trainer voor de langere termijn?
Imke: ‘Onze bedoeling is dat er gezocht wordt naar een trainer voor de langere termijn, maar of dat daadwerkelijk gaat gebeuren, daarover kan ik nog geen uitsluitsel geven.’
Ken beide personen al heel lang, zijn allebei kanjers.
Als de resultaten uitblijven dan ik de trainer de pineut.
Waren er meer punten vergaard dan was de relatie met de spelers en de staf niet moeizaam.