Francesco Messina. Als je zijn naam googelt kom je in eerste instantie uit bij een Italiaanse beeldhouwer, die leefde in de vorige eeuw. De Francesco Messina van vierdeklasser Bolnes is geen beeldhouwer. Hij zou wel heel goed als model voor een beeldhouwer kunnen fungeren, want Francesco kan op een voetbalveld bijzonder mooi stilstaan, met de handen in de zij turend in de verte. Dat doet hij als in de uitwedstrijd tegen Hekelingen de bal aan de andere kant van het veld is en dat gebeurt in het begin van de wedstrijd vrij vaak, want als rechtsbuiten van de ploeg van trainer Cesar Lopes komt hij dan niet veel in het spel voor.
Hekelingen, topfavoriet om in de vierde klasse H op het einde van de rit met het kampioenschap aan de haal te gaan, geeft vanaf de aftrap vol gas en zet de bezoekers uit Ridderkerk met de rug tegen de muur. Maar het gaat te slordig voorin bij de Hekelingers, te onnadenkend. Zo schiet Nick Koopal vanaf kansrijke positie een vrije trap keihard voorbij het doel van keeper Mike Hamstra, onbereikbaar voor zijn medespelers. Er gaat wel meer mis bij de thuisploeg en gaandeweg lukt het Bolnes steeds beter om zich onder de druk uit te spelen.
Een van de jongens die daar zeer bedreven in is, is Francesco Messina, die eenmaal aan de bal bijzonder leuke dingen laat zien. Francisco is een handig spelertje, heel snel met de voetjes en met ideeën in zijn hoofd die hij bijna altijd op een creatieve manier uit kan voeren. Dan is hij dus de beeldhouwer van de ploeg. Wat te denken van minuut 9 als hij door een lange bal van achteruit van Gianni Lopes plots één op één voor Hekelingendoelman Jordi Dijkshoorn verschijnt en hem met een fantastische lob weet te verschalken? Die goal betekent 0-1 en ineens hebben we een echte wedstrijd.
Francesco heeft gele schoentjes aan, draagt zijn voetbalshirt over de broek en zijn ene blauwe kous zit iets hoger dan zijn andere. Alleen daarom blijft je blik bij hem hangen en na dat fraaie doelpunt heb ik hem helemaal niet meer uit het oog verloren. Vaak stond hij nog met de handen in de zij te kijken naar wat er aan de andere kant van het spel gebeurde, maar aan de bal deed hij iedere keer weer hele fraaie dingen. Zo knalde hij in de tiende minuut van de tweede helft een penalty snoeihard in de kruising, nadat vlak voor rust zijn ploegmaat Yorik Visser een strafschop richting hoekvlag had geschoten. En nog geen vijf minuten later legt hij verdediger Job van Nieuwamerongen in de hoek van het veld met een paar flitsende voetbewegingen in de luren, verzendt een voorzet die bij de tweede paal door Ian Londt vallend wordt binnen gekopt.
Dan is de pijp wel leeg bij Francesco en met een hand op de linker hamstring laat hij zich vervangen en neemt plaats in de dug-out. Meteen komt verzorger John Stoop in actie. ‘Je moet wel even uitlopen’, zegt hij tegen Francesco en die volgt dat advies gehoorzaam op. Met een sukkeldraf loopt hij langs de zijlijn, af en toe wandelend en als een havik de ontwikkelingen tussen de lijnen volgend. Af en toe roept hij aanwijzingen het veld in. Dan verdwijnt hij naar de kleedkamer en ziet niet meer hoe diep, heel diep in blessuretijd de invallers Job van Nieuwamerongen en Fabrizio Fortes Varela gezamenlijk een corner van een ander invaller Marius Schreuders over de doellijn weten te frommelen. Dat betekent op de valreep 3-3, toch wel een terechte uitslag en meer dan waarop Bolnes vooraf gehoopt heeft, denk ik. Maar als Francesco zich nog meer met het spel gaat bemoeien dan afgelopen zaterdag, dan gaat Bolnes in de competitie ook hoge ogen gooien, zo weet ik zeker. Op halve kracht scoorde hij tegen Hekelingen tweemaal en leverde de voorzet af voor de derde goal van Bolnes. Ondanks het feit dat hij vaak stilstond was hij nu al de beste man van het veld. Wat kunnen we met hem beleven als hij 100 procent fit is en 90 minuten lang zijn gang gaat? Dan is Francesco echt een speler waar je voor naar het voetbal gaat. Ik in ieder geval wel.