In welke stemming zou hij afgelopen zaterdagnamiddag thuis gekomen zijn? Wat zou hij geantwoord hebben toen zijn vriendin vroeg hoe het gegaan was, die middag? Heeft hij met deuren gesmeten? Met dingen gegooid? Het is niet te hopen, maar het zou zomaar kunnen.
Maik den Ouden van tweedeklasser Rozenburg voetbalde zaterdag een oefenwedstrijd bij vierdeklasser Hekelingen en die ploeg stapte met een 5-1 overwinning van het veld. Maik, als gelegenheidsaanvoerder spelend in het hart van de defensie, was er de hele wedstrijd niet aan te pas gekomen, werd door de beweeglijke aanvallers van Hekelingen regelmatig in de luren gelegd en moet na afloop behoorlijk chagrijnig de kleedkamer opgezocht hebben. De laatste wedstrijd die hij speelde was op 3 oktober vorig jaar, na een zeer langdurige corona-onderbreking sta je dan eindelijk weer op het veld en verlies je kansloos met grote cijfers. Maik moet zich wel eens beter gevoeld hebben, neem ik aan.
Toch zal hij deze teleurstelling ook overwinnen, dat weet ik zeker. In 2016 had Jan Groenendijk van de website sportenrozenburg.nl een groot interview met hem, met als rode draad de kruisbandblessure die Maik eerder opgelopen had en hoe hij die tegenslag te boven kwam. Meer dan vijftien maanden was hij daar zoet mee geweest en eenmaal terug op het veld had hij nog een lange weg te gaan eer hij weer basisspeler was bij Rozenburg. De liefde voor het spelletje dreef hem tot het uiterste en maakte het mogelijk dat hij alle ellende achter zich kon laten. Na een hele lange revalidatie en ook nog een poos in het tweede elftal, stond hij er uiteindelijk weer.
Zaterdag tegen Hekelingen was hij natuurlijk ook present. Terwijl ervaren, doorgewinterde spelers als Nick de Bil, Jordie de Groot en Bryan van der Laan op de bank begonnen, Elroy van Seventer, Silvio Spiessens en Patrick Struijk  nog op vakantie waren en Vince Lissenberg, Stefan van Es en Sander Kraaijeveld  geblesseerd waren en trainer Peter Marcel Nauta daarom een paar jeugdspelertjes liet meedoen, was Maik vanaf het begin wel aanwezig. Nadrukkelijk aanwezig wel te verstaan, zoals altijd. Al tijdens het partijtje op een klein, afgebakend veldje waarmee de warming up afgesloten werd, droop het fanatisme ervan af en toen dat onderling partijtje klaar was en alle spelers aan de kant van het veld een slok water namen, had hij nog steeds het hoogste woord. Van zijn medespelers eiste hij inzet, scherpte en de absolute wil om te winnen en daarmee probeerde hij zijn eigen fanatisme over te dragen aan zijn ploegmaten.
Zover kwam het dus niet. In het eerste kwartiertje was Rozenburg voetballend misschien nog wel de bovenliggende partij, maar nadat Wesley Sturrus de 1-0 aantekende na een strakke lange dieptepass van Mick Loendersloot, waar Sajo Sabic een passend vervolg aan wist te geven, zakte Rozenburg in als een pudding. In de tweede helft, toen Jordie de Groot, Nick de Bil en Bryan van der Laan wel meededen liep het niet veel beter. Niet erg allemaal, want nu weten spelers en trainer waar het aan schort en waar nog aan gewerkt moet worden voordat de eerste competitiewedstrijd op het programma staat. Daar zijn oefenwedstrijden voor, toch?
Maar Maik zal zaterdagavond niet bepaald vrolijk thuisgekomen zijn, vermoed ik. De Rozenburgers deden wel hun best, wat dat betreft werd Maik wel op zijn wenken bediend, maar behoudens het eerste kwartiertje zat er voetballend nog niet zoveel in. Zijn ploeggenoten gaven niet thuis en ook Maik blonk niet uit. Dat kan gebeuren natuurlijk. Als je zo’n dag hebt, dan kan je het maar beter in een oefenwedstrijd overkomen. Feitelijk is er nog niets aan de hand en Peter Marcel Nauta is een trainer die de resterende trainingstijd optimaal gaat benutten.
Dat Rozenburg als tweedeklasser een moeilijk jaar tegemoet gaat, is wellicht onvermijdelijk, maar de onverzettelijkheid en de absolute inzet, het fanatisme en de motivatie van Maik gaan er zeker toe bijdragen dat ze bij Rozenburg de moed nog niet hoeven op te geven.
