Soms zie je als scheidsrechter een speler voetballen en weet je het meteen. ,,Dat gaat er eentje worden.” Het maakt niet uit wie er straks bondscoach is, maar degene die straks op het Oranje pluche zit kan volgens mij in de toekomst niet om dit talent heen.
Vooropgesteld, ik heb slechts één wedstrijd van Almere City FC onder 18 gefloten maar tijdens de ontmoeting met een Rotterdamse club stak de toen zestienjarige neoprof met kop en schouders boven de andere 21 voetballers uit. Ryan Flamingo, eigen kweek van de BVO in het Yanmar Stadion, gelegen aan de Competitieweg, ten noordwesten van de wijk Tussen de Vaarten, vlakbij het Bos der Onverzettelijken en het Bouwmeesterspark, in de nabijheid van clubs als BSC Almere ’90 en SC Buitenboys. Juist, die ja.
Zijn profverbintenis liep tot 2022. Flamingo, die om ervaring op te doen in de afgelopen periode werd verhuurd aan de Italiaanse BVO Sassuolo, waar hij in het hoogste jeugdteam uitkwam, vertrekt echter bij de Roodwitten. Bij de Italianen kwam men erachter dat Flamingo geen goud waard was, maar week in week uit glinsterde als een verfijnde diamant. De clubleiding wilde hem niet meer laten (terug)gaan.
Voorzitter Carlo Rossi liet aan de media weten dat de jonge Almeerder voor vier seizoenen heeft getekend. Over de prijs die hij daarvoor moest betalen niets. Maar neem van mij aan, dat dit niet voor een paar consumptiebonnen van de hoofdsponsors van de Groenzwarten uit de Italiaans provincie Modena, regio Emiglia Romana zal zijn. Voor deze BVO speelde ooit Timo Letschert, die in Nederland onder andere voor FC Utrecht, AZ en Roda JC uitkwam. Een andere bekende naam is Manuel Locatelli, international.
Flamingo, een klinkende naam die overal ter wereld goed in de mond ligt, gaat het daar maken. Ik voel het aan mijn water. En hij maakt binnen een jaar of twee, drie de overstap naar een minstens net zo klinkende naam van een Europese topclub. Hopelijk wordt dat een Nederlandse. Dan heeft onze vaderlandse competitie er profijt van. Maar het zou zomaar een grote Italiaanse, Spaanse of Duitse club kunnen worden. Als hij er nog niet van droomt doe ik het al wel. En dan vertel ik mijn kleinkinderen dat opa deze knul een keer gefloten heeft. Ja, dat doe ik. Dat wordt genieten.
Egbert Egberts fluit ruim 41 jaar wekelijks wedstrijden in het amateurvoetbal. Schrijft over wat hem boeit, wat hem raakt, wat hem verwondert, wat hem ergens toe beweegt. Omdat het mag. Reacties? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.
