‘Straks begint hij als trainer aan zijn derde seizoen bij VVGZ, dat vlak voor zijn komst degradeerde uit de eerste klasse. De afgelopen twee door corona geteisterde seizoenen boden Fop Gouman geen kans op terugkeer naar het door de club zo vurig gewenste niveau van weleer en of dat er komend seizoen van gaat komen, dat waagt Fop te betwijfelen. ‘Voor een plaats bij de eerste zes teken ik meteen, zo zegt hij stellig. Over de afgelopen twee seizoenen bij de Voetbal Vereniging Gelukvogels Zwijndrecht en over de vooruitzichten, daarover hebben we Fop aan de tand gevoeld. Bereidwillig gaat hij na een training uitgebreid op onze vragen in.
Laten we beginnen met een stekelige vraag: de laatste vier wedstrijden in het eerste vanwege corona stilgelegde seizoen verloor VVGZ. In het seizoen 2020-2021 kwam je ploeg vier keer in actie en daarvan werd drie keer verloren. Dus van de laatste acht officiële wedstrijden verloor tweedeklasser VVGZ er zeven. Hoe reëel is dan de doelstelling om terug te keren naar de eerste klasse?
Fop: ‘Dat is geen reële doelstelling in deze sterke klasse. De club heeft bij mijn aanstelling twee jaar geleden gezegd zo snel mogelijk te willen terugkeren naar de eerste klasse. Zo snel mogelijk; dat is dus een rekbaar begrip. Toen ik bij VVGZ aan de slag ging was de ploeg niet alleen net gedegradeerd, maar vijf goede voetballers van dat team hadden afscheid genomen. Dan weet je dat je deels opnieuw moet gaan bouwen. Toch ging het zo verkeerd nog niet in mijn eerste seizoen bij de club. Met de winterstop stonden we bovenaan, eigenlijk iets boven verwachting maar zeker niet onverdiend, maar toen de competitie in het voorjaar weer hervat werd, vielen we terug. Op het moment dat de competitie stilgelegd werd stonden we vijfde, een plek die misschien wel recht gegeven had op nacompetitie. Ik had graag gezien hoe we als team met die tegenslagen waren omgegaan, want daar hadden we voor de toekomst lering uit kunnen trekken. We zullen het nooit weten, want de competitie werd vanwege corona niet meer uitgespeeld. Afgelopen seizoen werden we na een aantal jaar in Zuid gespeeld te hebben door de KNVB weer ingedeeld in West. En dat is toch een ander paar mouwen. Dan speel je tegen gerenommeerde, goede ploegen en die kunnen veel spelers kunnen opstellen die op een hoger niveau gevoetbald hebben. In West wordt er ook anders gevoetbald dan in Zuid. Met een andere spelopvatting en vooral met een hogere intensiteit. Van de vier wedstrijden die we in het seizoen 2020-2021 gespeeld hebben verloren we er drie. Alleen van Sparta, toch een titelkandidaat en dus bepaald geen misselijke ploeg, wonnen we.’
Als je van Sparta kan winnen, dan moet dat tegen andere ploegen toch ook kunnen? Hoe komt het dat dit niet gebeurde?
Fop: ‘Doordat we niet die intensiteit op konden brengen die voor ons noodzakelijk is om resultaat te halen. Je moet in staat zijn om 90 minuten lang tot het gaatje te gaan en dat vereist nu eenmaal een andere instelling dan we hebben laten zien, iets dat wij als team moeten blijven ontwikkelen. Corona legde ook dit seizoen stil. Ik had graag door willen gaan, want we hebben in die vier wedstrijden wel kennis gemaakt met hoe het er in West aan toegaat. Die ervaring van die vier wedstrijden, die geleerde lessen hebben we nadien helaas niet meer toe kunnen passen. Ik heb de indruk dat de spelers geleerd hebben van deze wedstrijden, dat ze zich ervan bewust zijn geworden dat er wat anders verwacht wordt. Het is nu zaak dat er daar daadwerkelijk naar gaan handelen.
Die nederlagen waren een goede les voor ons. Mijn spelers liepen er de kantjes niet van af, verre van dat zelfs. Maar het is niet genoeg, het moet beter. De intensiteit, daar kom ik weer met dat woord, de intensiteit moet gewoon omhoog. Je moet constant in beweging zijn op het veld, je moet vuile meters maken voor elkaar, altijd aanspeelbaar zijn, pressing vooruit en druk op de bal zetten in de omschakelmomenten; niet een uurtje, maar heel de wedstrijd lang. Dat betekent in de praktijk dat we harder en meer geconcentreerd moeten trainen, met spelvormen waarbij veel bewogen moet worden en met veel omschakelmomenten. Kortom: de lat moet omhoog. We moeten dus meer van ons zelf gaan eisen.’
We hebben vanavond inderdaad gezien dat spelers zich op de training flink moeten inspannen.
Fop: ‘Dat proberen we elke training te bereiken. We hebben tijdens de coronamaanden altijd door getraind, op af en toe een weekje pauze na. We hebben getraind in viertallen, zelfs in tweetallen toen er onderling anderhalve meter afstand bewaard moest worden. We hebben een paar jongens boven de 27 en die hebben een hele tijd apart van de rest van de groep moeten trainen. Die waren er ook elke keer. Ik moet een heel groot compliment maken naar de spelers, want al die maanden hebben ze keihard getraind. Drie keer in de week. Op dinsdag- en donderdagavond en op zaterdag. De opkomst is altijd heel groot gebleven en de inzet en beleving was ook iedere keer weer enorm. Daar kun je als trainer alleen maar heel blij mee zijn. Als staf hebben we genoten van die jongens.’
Wat zegt die grote opkomst en die getoonde inzet op trainingen jou?
Fop: ‘Dat het met de beleving wel snor zit. Je ziet dat de spelers er alles aan willen doen om straks goed beslagen ten ijs te komen. Dat ze er alles aan doen om de verlengde intensiteit straks te kunnen tonen. Het zegt bovendien ook iets over de onderlinge samenhang van de groep. Veel jongens kennen elkaar al heel lang en zagen elkaar vanwege de corona stukken minder dan dat ze gewend waren. Er waren spelers bij die bij wijze van spreken heel de week de deur niet uitkwamen, alleen voor de trainingen. We hebben er als A-selectie en als totale vereniging alles aan gedaan om in een moeilijke periode er met elkaar toch iets van te maken. Ook dat is VVGZ!’
Hoezo?
Fop: ‘VVGZ is een prachtclub, met een grote onderlinge samenhang. Iedereen kent iedereen en heel veel mensen zijn erg betrokken bij de club. Die doen iets als vrijwilliger bijvoorbeeld of dragen op en andere manier hun steentje bij. Veel leden van VVGZ wonen in de buurt en wat dat betreft zou je kunnen spreken van een soort dorpsclub, van een wijkvereniging, want VVGZ is voor al die mensen heel belangrijk. Dat maakt het ontzettend prettig werken hier, want als trainer voel je je onderdeel van dat geheel.’
Terug naar je elftal. Wat zijn je verwachtingen voor komend seizoen?
Fop: ‘We hebben een vrij jonge groep, 90% zijn eigen jongens. Slechts een paar spelers van de selectie hebben eerder op een hoger niveau gevoetbald. Ik verwacht dat veel ploegen in onze afdeling op papier meer kwaliteit in huis hebben dan wij. Dan moet je het verschil op andere fronten gaan maken. Door te strijden voor wat we waard zijn. Die overwinning dit seizoen op Sparta toont aan dat we echt wel iets in onze mars hebben. Die zege moet de lat zijn waarop we ons richten en onze intensiteit in die wedstrijd de maatstaf. Als we bij de eerste zes ploegen in deze afdelingen kunnen eindigen, dan teken ik daar voor. Meteen. Het is mogelijk, maar dan moet alles kloppen. Om dat mogelijk te maken zijn we nu bezig om alvast te werken aan de fysieke aspecten en ook aan de ontwikkeling van onze speelwijze. Het is alleen vervelend dat we straks in augustus, in de voorbereiding op het nieuwe seizoen, te maken krijgen met vakantiegangers. Daar zullen andere clubs ongetwijfeld ook mee te maken hebben, vermoed ik. Ik ben daar niet blij mee, maar het is niet anders. We zullen het ermee moeten doen en bovendien biedt het andere spelers weer volop kansen.’
