De loopbaan van Marcel Langeveld als trainer verliep aanvankelijk net zoals die bij elke andere trainer. Na de ene vereniging volgde een andere. Voor het eerst stond hij als hoofdtrainer op eigen benen bij Zwartewaal. In 2004 was dat. Na drie seizoenen stapte hij over naar SC Voorne, de club waar hij eerder jeugdtrainer was geweest. Bij SC Voorne was hij ook drie seizoenen hoofdtrainer. Vervolgens werkte hij twee seizoenen bij Rhoon en vier bij GOZ. Wie zou denken dat daar weer een andere club als hoofdtrainer op zou volgen, had het mis. Marcel Langeveld stopte als hoofdtrainer en ging als jeugdtrainer aan de slag bij Brielle. Dat was in het seizoen 2016-2017.
We zijn inmiddels bijna vijf jaar verder en Marcel is sinds het begin van dit seizoen opnieuw hoofdtrainer. Bij derdeklasser OVV in Oostvoorne. Over die toch wel merkwaardige switch in zijn loopbaan als trainer, daar wilden we wel eens meer van weten. Waarom stopte hij na GOZ als hoofdtrainer? Waarom is hij dat nu weer wel geworden? En wat heeft hij in de tussenliggende jaren gedaan? Marcel is graag bereid daar antwoorden op te geven.
Waarom ben je na GOZ geen hoofdtrainer bij een andere club geworden?
Marcel: ‘Omdat ik het helemaal gehad had. Met het reizen, wel te verstaan, want met GOZ is helemaal niks mis mee. Dat is een ontzettende fijne club waar ik drie jaar lang met erg veel plezier trainer ben geweest. Maar het op en neer rijden begon me steeds meer tegen te staan. Ik woon in Brielle en werk in Dordrecht. Na mijn werk ging ik eerst terug naar huis om te eten, dan als een speer naar GOZ in Mijnsheerenland en na de training weer heel dat eind terug naar Brielle. In de voorbereiding trainden we drie keer in de week en speelden we een wedstrijd op zaterdag en toen broeide het al een beetje bij me. Ik reed meer dan duizend kilometer per week.’
Dan moet je wel een hele vette kilometervergoeding gekregen hebben van GOZ.
Marcel lachend: ‘Daar was niks mis mee. Maar dat op en neer rijden werd steeds minder leuk. Ook toen we na een paar maanden van drie naar twee keer trainingen per week gingen, legde ik nog vele kilometers af. En daar begon ik steeds minder zin in te hebben. Daarom ben ik bij GOZ gestopt.’
Had je toen geen aanbiedingen van clubs dichterbij huis?
Marcel: ‘Jawel, met een paar clubs heb ik contact gehad, maar ik wilde toch even wat anders. Een planner ben ik niet, ik zie wel wat er op mijn pad komt. En koste wat kost hoofdtrainer blijven, zo zit ik ook niet in elkaar. Ik had contacten met Brielle, waar ik trainer van het tweede elftal kon worden. Dat speelde reserve hoofdklasse en dat leek me wel interessant om te doen, want in die klasse speel je tegen grote, aansprekende verenigingen. Maar toch werd ik geen trainer van het tweede van Brielle, ze gaven dat elftal aan Mark van Os. Omdat dit besluit viel vlak voor een nieuw seizoen, waren er niet zoveel plekken meer vrij als trainer. Toen Brielle vervolgens vroeg of ik trainer van de A1 wilde worden, heb ik ingestemd. Dat leek me ook wel leuk om te doen.’
Ben jij zo makkelijk dan? Interesseert het je echt niet om jeugdtrainer te worden nadat je vele jaren hoofdtrainer bent geweest?
Marcel: ‘Nee, hoor. Daar heb ik helemaal geen moeite mee. Dat jaartje bij de A1 van Brielle was echt heel leuk om te doen. Je hebt dan een andere beleving dan als hooftrainer, want je hebt te maken met vaders en moeders, bijvoorbeeld over wie er naar uitwedstrijden rijdt. Het is leuk om je ervaring als hoofdtrainer over te brengen aan jongens in een leeftijdscategorie die de laatste stappen naar een selectie nog moeten gaan maken. Ik vond dat oprecht leuk om te doen.’
Maar na dat ene seizoen vertrok je wel naar OVV, om daar trainer van het tweede elftal te worden. Hoe is dat gekomen?
Marcel: ‘De twee zoons van Andries Schouten, de voorzitter van OVV, voetbalden toen in de jeugd bij Brielle. Andries was daar vaak als toeschouwer bij aanwezig en we raakten in gesprek. Er was eigenlijk vanaf het begin een goede klik en toen Andries vertelde dat hij bij OVV een trainer voor het tweede elftal nodig had omdat Ron Klein hoofdtrainer bij Zwartewaal zou gaan worden, hebben we vervolgens elkaar uitgebreid gesproken. Dat was een bijzonder fijn gesprek. Ik werd bij OVV trainer van het tweede elftal en ben dat drie seizoenen lang geweest. De samenwerking met Rob Vuik, de trainer van het eerste was prima, we zaten op één lijn. Rob bepaalde welke spelers hij voor trainingen en wedstrijden nodig had en ik paste me daarop aan. We hadden daar trouwens vooraf wel overleg over, dus ik wist altijd waar ik aan toe was.’
En nu ben je sinds begin van dit seizoen de trainer van het eerste elftal van OVV. Je bent opnieuw hoofdtrainer dus.
Marcel: ‘Ik zei toch al dat het komt zoals het komt. Ik ga echt niets van te voren uitstippelen. Soms vallen dingen gewoon op hun plaats. Rob vertrok naar GHVV’13 en voorzitter Andries Schouten kwam alweer bij mij uit. Hij vroeg of ik het eerste elftal onder mijn hoede wilde nemen. Dat wilde ik wel doen, maar ik wilde dan ook dat in het wekelijks overleg over het eerste en het tweede elftal ook de Onder 19 betrokken zou worden. En dat de Onder 23 meer gestructureerd aangepakt werd. Dit is geen kritiek richting Rob Vuik, want de samenwerking met hem was zoals ik eerder al zei prima. Maar ik wilde bij dat wekelijks overleg toch meer mensen betrekken. Dat is ook gebeurd. Ik heb wekelijks overleg met Ron Klein, die dit seizoen weer trainer van het tweede elftal is. Onze assistenten Peter van Hulst en Riam Schaeffer zijn daarbij aanwezig. Riam is komend seizoen trainer van de Onder 19 en zal dan nog steeds aan tafel aanschuiven, want ik vind dat de lijntjes tussen het eerste en het tweede elftal en het hoogste jeugdelftal kort moeten zijn. En als blijkt dat er in de jeugd een veelbelovende goede speler is, dan moet die doorgeschoven worden. Als je vaak met elkaar praat, dan weet je hoe alle spelers ervoor staan. En dat komt de club dan weer ten goede.’
Is het leuk om weer hoofdtrainer te zijn?
Marcel: ‘Ja, dat is leuk, vooral omdat je weer werkt op het niveau van een eerste elftal. Maar mijn volgende klus als trainer kan weer iets totaal anders zijn. Ik zie wel hoe het loopt.’
