Vorig week dinsdag werd hij 36 jaar oud, voor een voetballer al redelijk op leeftijd, zeker als je net als hij een middenvelder bent. Dan gaat het omschakelen niet meer heel gezwind en maak je veel minder meters dan toen je nog jong was. Je loopvermogen is gewoon een stuk minder groot dan een paar jaar geleden. Remon van Prooijen is nooit een lange afstandsloper geweest op het voetbalveld, ook niet toen hij jonger was, maar hij was altijd wel op het juiste moment op de juiste plek. Wim van Hanegem zei het al: slimme voetballers lopen niet zo veel en toch zijn ze altijd daar waar ze moeten zijn.
Door Binnenmaas werd hij vijf jaar geleden binnengehaald omdat ze daar een jongen met overzicht zochten, een spelverdeler. Ze kwamen uit bij Remon die voorheen bij Strijen en Oude Maas had gevoetbald en eerder nog vier jaar als jeugdspeler bij Feyenoord doorgebracht had. Ze hebben bij Binnenmaas veel plezier van Remon gehad, want hij bleek naast een belangrijke speler op het middenveld ook buiten de lijnen prima in het pulletje van de club te passen. Remon stond op de avonden dat er getraind werd steevast als een van de eersten op het veld en na afloop ging hij niet als een speer naar huis, maar bleef altijd nog wel een uurtje hangen bij de club. En vaak nog wel langer. Mensen van Binnenmaas praten nu nog altijd waarderend over hem en prijzen zijn sociale en positieve instelling.
Dat doet ook Warry van Wattum, die hem eerder meerdere seizoenen bij Oude Maas meemaakte. Met afgrijzen denkt Warry nog terug aan zijn start als trainer bij die vereniging in Poortugaal. ‘Het was daar zo’n losgeslagen bende dat ik zeker 10 spelers uit de selectie heb verwijderd’, blikt hij op die periode terug. ‘De k-woorden vlogen je om de oren en daar was ik niet van gediend. Mooi was dat Remon toen als eerste speler zei dat hij bleef bij Oude Maas. We hebben een paar jaar prima samengewerkt daar.’
Warry is na 4 jaar Oude Maas en nog een seizoen bij Spirit er als trainer twee jaartjes tussenuit geweest, maar toen hij halverwege 2019 bij Victoria’04 in Vlaardingen de draad weer oppakte, kreeg hij Remon zover dat hij bij hem kwam voetballen. Nog altijd praat Warry liefdevol over Remon. ‘Ook bij Victoria’04 is hij een sociale en positief ingestelde jongen. Niet met een band om de arm, maar met zijn voeten is hij op het veld één van mijn aanvoerders’, legt Warry uit. ‘Bovendien is hij een echte liefhebber. Hij is er altijd op de training, en vaak staat hij als eerste op het veld. Dan gaat hij een beetje lopen pielen, balletje hoog houden en zo en dan zie je liefde voor de bal ervan afspatten. Dan is hij als een baby zo blij’, prijst Warry hem de hemel in.
Dat wilde ik wel eens met eigen ogen zien. Ik dus vorige week donderdagavond naar Victoria’04, want dan zou er getraind worden. Er waren 16 jongens van het eerste elftal aanwezig, maar Remon van Prooijen was daar niet bij. Hij had zich eerder die avond afgemeld, want als ZZP-er moest hij nog een klusje afmaken. Tja, nu weet ik nog niet hoe Remon als voetballer is. Maar als we de mensen moeten geloven die hem als voetballer wel aan het werk hebben gezien, dan moet hij een technisch bijzonder vaardige speler zijn met een fenomenale trap in zijn rechterbeen. En daar twijfel ik geen moment aan, want mijn informatiebronnen zijn heel betrouwbaar.
Toch is het jammer dat ik Remon niet aan het werk gezien heb. En eigenlijk toch ook niet. Want nu is hij in mijn belevingswereld misschien wel beter dan wat de mensen mij verteld hebben. Nog beter. In gedachten zie ik hem al de ene vrije trap na de andere van buiten de zestien in de kruising knallen of de bal over een grote afstand bij medespelers op de stropdas leggen. Laat me nog maar lekker dromen over de fabelachtige traptechniek van Remon van Prooijen.
Volgend seizoen, als er weer gevoetbald mag worden, ga ik wel een keertje stiekem kijken. Misschien spat mijn droom dan wel uiteen.
